«Κλειδί» για την πρόβλεψη των ηφαιστειακών εκρήξεων

ΛΟΝΔΙΝΟ. Βρετανοί επιστήμονες μελετώντας γεωλογικά ευρήματα στη Νέα Καμένη (το ηφαιστειογενές νησάκι στο κέντρο της καλντέρας της Σαντορίνης) υπολόγισαν τη χρονική απόσταση από την ενεργοποίηση του ηφαιστείου ως την έκρηξή του το καλοκαίρι του 1925. Στα τέλη του 16ου αιώνα μ.Χ.(γύρω στο 1570) αναδύθηκε στην καλντέρα μια μικρή νησίδα που ονομάστηκε Μικρή Καμένη. Στις αρχές του 18ου αι. μ.Χ. (γύρω στο 1710) αναδύθηκαν άλλες δύο μικρές νησίδες οι οποίες προοδευτικά ενώθηκαν δημιουργώντας τη Νέα Καμένη. Η συνεχής ηφαιστειακή δραστηριότητα και η έκχυση λάβας αύξαναν συνεχώς το μέγεθος της Νέας Καμένης. Το καλοκαίρι του 1925 το ηφαίστειο ενεργοποιήθηκε εκ νέου και έμεινε δραστήριο για περίπου τρία χρόνια με αποτέλεσμα την ανάδυση μιας ακόμη νησίδας που ονομάστηκε Δάφνη, η οποία τελικά ενώθηκε με τη Μικρή αλλά και τη Νέα Καμένη δημιουργώντας έτσι ένα ενιαίο νησί.

Ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο Durham και το Πανεπιστήμιο του Λιντς μελέτησαν κρυστάλλους που προήλθαν από τη λάβα που χύθηκε στη Νέα Καμένη μετά την έκρηξη του 1925. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το χρονικό διάστημα από τη στιγμή που το μάγμα από τα βάθη της Γης εισήλθε στον θάλαμο μάγματος του ηφαιστείου της Σαντορίνης μέχρι την έκρηξη ήταν τρεις ως δέκα εβδομάδες. Ετσι λοιπόν αν οι επιστήμονες διαπιστώσουν εκ νέου συγκέντρωση μάγματος στον θάλαμο του ηφαιστείου της Σαντορίνης (η κίνηση του μάγματος συνήθως συνοδεύεται από έντονη γεωλογική δραστηριότητα) θα πρέπει να περιμένουμε έκρηξη μέσα στο χρονοδιάγραμμα που όρισε η έρευνα, δηλαδή 20-70 μέρες. Μάλιστα οι ερευνητές ευελπιστούν ότι η μέθοδος χρονολόγησης που χρησιμοποίησαν στο ηφαίστειο της Σαντορίνης μπορεί να είναι αποτελεσματική και σε άλλα ηφαίστεια, ανοίγοντας έτσι δρόμο στην καλύτερη κατανόηση των διαδικασιών που προηγούνται μιας έκρηξης.