Τι να πεις στον Ρογκ;

Ε, λοιπόν, ο Ρογκ έχει απόλυτο δίκιο: στη λαμογιά και στη ζαβολιά, οι Ελληνες είμαστε παγκόσμιοι πρωταθλητές. Αλλά πού να το βρει το δίκιο του ο Ρογκ! Διότι το χειρότερο δεν είναι ότι ο Ελληνας κοροϊδεύει την κοινωνία, αλλά ότι θεωρεί δικαίωμα και μαγκιά του να το κάνει. Με το ατράνταχτο πρόσχημα ότι κάπου το κάνει (ενδεχομένως) και κάποιος άλλος. Κόβει τη Θάνου η ΔΟΕ; «Ναι, αλλά κι αυτοί κάνουν μπίζνες!» αποφαίνεται ο ελληνάρας, αιφνίδιος θεματοφύλακας του ολυμπιακού πνεύματος…

Πιάνουν ντοπαρισμένη τη Χαλκιά; «Σιγά,όλοι ντοπάρονται αλλά δεν τους πιάνουν!» διαβεβαιώνει ο ελλαδάρας, αυτόκλητος γνώστης του διεθνούς αθλητικού παρασκηνίου…

Πάνω από 5.000 έλεγχοι ντόπινγκ έγιναν μόνο στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων αλλά ο κατ΄ ευθείαν απόγονος του Διαγόρα και της Καλλιπάτειρας θεωρεί (κάπου ανάμεσα στην μπίρα και στα παϊδάκια) ότι «μας την έπεσαν οι ξένοι και ψάχνουν μόνο τους δικούς μας». Μας την έπεσαν οι ξένοι, ενδεχομένως. Αλλά μας την έπεσαν δικαίως και ν΄ αγιάσει η ψυχούλα τους.

Διότι τι να πεις στον Ρογκ; Οτι η κυβέρνηση αποφάσισε να νομοθετήσει εναντίον του ντόπινγκ αλλά το ανέβαλε επειδή διαφώνησε ο… Σύλλογος Ολυμπιονικών υπό τη Φανή Χαλκιά; Οτι η Τζόουνς είναι στη φυλακή αλλά η Θάνου το παίζει Μπουμπουλίνα; Ή μήπως ότι εδώ και μήνες πιάνουν ντοπαρισμένα και τα τασάκια αλλά ούτε ένας «αθλητικός παράγοντας» δεν βρήκε το φιλότιμο να παραιτηθεί;

Τι να πεις στον Ρογκ; Οτι στην μπάλα το πρωτάθλημα το κρίνουν οι μαφιόζοι; Οτι αγοράζονται και πουλιούνται ακόμη και τα δοκάρια; Ή μήπως ότι στη χώρα μας ο διαχωρισμός του ποδοσφαιρικού παράγοντα από τον υπόκοσμο είναι συνήθως και αυθαίρετος και άδικος; Αδικος για τον υπόκοσμο, εννοείται…

Και τι να εξηγήσεις στον Ρογκ; Οτι βρέθηκε υπουργός μπλεγμένος σε λαμογιά και έτρεξε να τον κουκουλώσει ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου αυτοπροσώπως; Οτι ο υπουργός Δικαιοσύνης υπεραμύνεται της καταπάτησης του Συντάγματος; Και ότι η κυβέρνηση που βγήκε με λάβαρο την αρετή αποδεικνύεται ο χειρότερος νταραβερτζής που γνώρισε ο τόπος; Διότι, καλώς ή κακώς, αυτή είναι πια η χώρα μας. Μια χώρα όπου η λαμογιά αποτελεί δικαίωμα. Μια χώρα όπου η ζαβολιά θεωρείται απόδειξη μαγκιάς και τεκμήριο αποτελεσματικότητας. Μια χώρα όπου η παράκαμψη των κανόνων αποτελεί οργανωμένο σύστημα. Και μια χώρα τόσο υπερήφανη για τα μούτρα της ώστε δεν επιτρέπει σε κανέναν να της τα δείχνει στον καθρέφτη.

jpretenteris@dolnet.gr