Πανδώρα

Τον είδα την περασμένη Τρίτη το μεσημέρι, ώρα 1.15, να στέκεται στο πεζοδρόμιο της Πανεπιστημίου, έξω από το ξενοδοχείο της «Μεγάλης Βρεταννίας». Περίμενε τη συνοδό του που ψώνιζε λουλούδια από τη γυναίκα που βρίσκεται εκεί καθημερινά και πουλάει μπουκέτα λεβάντας. Ηταν ο Απόστολος Βαβύλης, το πιο παραστρατημένο από τα ορφανά του Χριστόδουλου. Δεν ξέρω τι απέγινε εκείνη η «ρασοευχή», λόγω της οποίας κυκλοφορούσε ντυμένος με ράσα, γιατί εγώ τον είδα με μαύρο παντελόνι και μαύρο κοντομάνικο πουκάμισο.

Το μόνο εκκλησιαστικό στοιχείο επάνω του ήταν οι σωματικές διαστάσεις του: έχει αποκτήσει πλέον το σουλούπι μητροπολίτη…

Οι οργανωτές των Ολυμπιακών ανησυχούν, άκουγα από την τηλεόραση, για τους κακούς τρόπους των πολιτών του Πεκίνου, οι οποίοι συνηθίζουν να φτύνουν στον δρόμο και να σκαλίζουν τη μύτη τους στην κοινή θέα.

Θα συνιστούσα να μην ανησυχούν καθόλου. Το σκάλισμα της μύτης και το φτύσιμο στον δρόμο είναι τεχνογνωσία δική μας, ελληνική. Το ότι την πήραν και οι Κινέζοι είναι ένας φόρος τιμής στη χώρα προέλευσης των Ολυμπιακών. (Αν μάθουν κιόλας να αδειάζουν τα τασάκια των αυτοκινήτων στους δρόμους!..)

Ηταν «μια απλή καρδιά» (για να δανειστώ τον τίτλο της ομώνυμης νουβέλας του Φλομπέρ), πληγωμένη από την άδικη καταδίωξη της ΔΟΕ και μας έλεγε το παραπονάκι της ήρεμα κι ωραία. Δέχεται πιέσεις, τη βομβαρδίζουν με επιστολές, της κάνουν πόλεμο νεύρων. Χωρίς να υπάρχει λόγος, αφού δεν έχει κάνει τίποτε, της ζητούν να μη μετάσχει στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου. Αλλά και αν συμμετάσχει, εκείνοι πάλι την πολεμούν, με ανεξήγητη κακία, ώστε να μην είναι επιτυχής η συμμετοχή της. Και αφού μας είπε όλα αυτά που συνόψισα παραπάνω, η Κατερίνα Θάνου (στο σκίτσο) κατέληξε με το αμείλικτο ερώτημα: « Γιατί άραγε; ».

Μόλις το είπε, εγώ δεν άντεξα άλλο και ξεκαρδίστηκα στα γέλια.

Δεν ξέρω αν έχει μέλλον στον επαγγελματικό πρωταθλητισμό η Κατερίνα Θάνου – της το εύχομαι ειλικρινά. Παρακολουθώντας την όμως από την τηλεόραση να απορεί με τις διώξεις που υφίσταται από τη ΔΟΕ, γνωρίζω ότι έχει λαμπρό μέλλον στην πολιτική.

Εννοώ στην πολιτική, όπως τουλάχιστον τη γνωρίζουμε εδώ. Σε μια χώρα όπου το αν ο Κάρατζιτς είναι ή όχι εγκληματίας εξαρτάται από την εθνικότητα των θυμάτων…

Διαβάζω τόσο ασύλληπτες ηλιθιότητες στα άρθρα διαφόρων υπερασπιστών του Κάρατζιτς ώστε ορισμένες θα τις χαρακτήριζα σχεδόν εμπνευσμένες. Κάποιος, λόγου χάριν, προσπαθεί να συνδέσει το γεγονός ότι ήσαν Ολλανδοί οι κυανόκρανοι που απέτυχαν να προστατεύσουν τους μουσουλμάνους της Σρεμπρένιτσα από τη σφαγή με το γεγονός ότι το δικαστήριο που θα δικάσει τον Κάρατζιτς βρίσκεται στη Χάγη της Ολλανδίας.

Κάποιος άλλος, προκειμένου να ελαφρύνει τη σερβική πλευρά από την ευθύνη της Σρεμπρένιτσα, επικαλείται τη μαρτυρία του στρατηγού Ράντκο Μλάντιτς ότι ζήτησε από τους ολλανδούς κυανόκρανους να απομακρύνουν τους μουσουλμάνους. Με απλά λόγια, ο δολοφόνος πήγε στον αστυνομικό και του ζήτησε να απομακρύνει τον γείτονα. Η αστυνομία δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε να τον απομακρύνει, οπότε ο δολοφόνος σκότωσε τον γείτονα και δεν φέρει σπουδαία ευθύνη…

Εσπευσαν αμέσως ορισμένοι να παρεξηγήσουν ότι ο Πέτρος Τατούλης απουσίασε από το δείπνο του Πρωθυπουργού στον Ναυτικό Ομιλο επειδή έπρεπε να παραστεί στα εγκαίνια έκθεσης γελοιογραφίας στην Ανδρο.

Οτι ο τέως υφυπουργός Πολιτισμού είναι άνθρωπος με καλλιτεχνική φύση το καταλαβαίνει αμέσως ο καθένας, από τη στιγμή που τον ακούει να εκφράζει τις σκέψεις του στο σπανιότατο ιδίωμα της ελληνικής που ομιλείται μόνον από τον ίδιο τον Π. Τατούλη. Είναι επόμενο, λοιπόν, ο τέως υφυπουργός να ενδιαφέρεται περισσότερο για το αποτέλεσμα της έμπνευσης (τις γελοιογραφίες) παρά για την πηγή της.

Εξάλλου μπορεί το θέμα της έκθεσης γελοιογραφιών να ήταν ο ίδιος, οπότε θα ήταν αγένεια να απουσιάζει από τα εγκαίνια…

«Θέλουμε τη Νεολαία μας να εκπροσωπεί τον νέο που αναζητά, που ψάχνεται, που “τα παίρνει” (στο κρανίο), που ερωτεύεται, που επιθυμεί. Εκφράστε αυτή την πλειοψηφία » είπε, μεταξύ πολλών άλλων λυρικών, ο Γιώργος στους κομματικούς που συμμετείχαν στη σύνοδο της Εθνικής Αντιπροσωπείας της Νεολαίας του ΠαΣοΚ.

Και εκείνοι τον άκουσαν.

Και εξέλεξαν πρόεδρο τον Κώστα Πανταζή, οποίος είπε σε κάποια συνέντευξή του ότι η πιο γλυκιά ανάμνηση της παιδικής ηλικίας του ήταν οι εκδρομές που πήγαιναν οικογενειακώς για να ακούσουν… τις ομιλίες του Ανδρέα Παπανδρέου! Για τέτοια ανανέωση μιλάμε!

Διερωτώμαι πόσο διαφέρει ένας «νέος» του ΠαΣοΚ, που θυμάται με νοσταλγία τις προεκλογικές ομιλίες του Ανδρέα Παπανδρέου, από έναν «νέο» της ΚΝΕ, στον οποίον ο «Ριζοσπάστης» συνιστά να πάρει μαζί του για διάβασμα στις διακοπές τον 14ο τόμο των απάντων του Στάλιν…

pandora@dolnet.gr