Πανδώρα

Pauvre Μichel! Είναι γελοίο και εξοργιστικό να ακούς κάτι επαγγελματίες, που χρυσοπληρώνονται από τα κανάλια για να παριστάνουν τους εύθικτους αριστερούς, να αποφαίνονται ότι «ο λαός σοκάρεται» πληροφορούμενος ότι η Siemens έκλεισε το δωμάτιο στο ξενοδοχείο όπου έμεινε ο Μichel de Liapis όταν επισκέφθηκε τη Λειψία για να δει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα.

Δεν υπάρχει κανένα μέλος του «λαού»- εφόσον βεβαίως δεν μιλούμε για επαγγελματίες εκπροσώπους του- που να σοκάρεται από παρόμοιες εξυπηρετήσεις. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για εξυπηρέτηση, την οποία ο οιοσδήποτε θα δεχόταν ευγνωμόνως, προκειμένου να γλιτώσει τον χρόνο και τη διαδικασία. Ποιος θα μπορούσε, λ.χ., να αρνηθεί την προσφορά, αντί να στηθεί ο ίδιος στην ουρά της ΔΕΗ, να δώσει το χρωστούμενο ποσό σε έναν τρίτο για να του πληρώσει τον λογαριασμό;

Το πρόβλημα όμως είναι ότι, εδώ στην Ελλάδα, ο Μιχάλης Λιάπης δεν είναι ο οιοσδήποτε. Και για τον λόγο αυτόν υποχρεώνεται τώρα να προσκομίζει αποδείξεις και παραστατικά για δραστηριότητες στις οποίες επιδόθηκε πριν από τρία χρόνια και να θέτει τις εξηγήσεις αυτές στην κρίση του κάθε τυχάρπαστου.

Ο πρωθυπουργικός εξάδελφος πληρώνει σήμερα τρία πράγματα: Πρώτο και σημαντικότερο, η βλακώδης ηθικολογία χάρη στην οποία η ΝΔ έγινε κυβέρνηση και με την οποία ως σημαία πολιτεύεται μέχρι σήμερα. Οι άνθρωποι είναι πάντοτε οι ίδιοι, διότι η φύση τους δεν αλλάζει. Μια σοβαρή συντηρητική παράταξη θα όφειλε να είχε ξεκινήσει από αυτή τη διαπίστωση και επάνω της θα έπρεπε να είχε στηρίξει τις πολιτικές θέσεις με τις οποίες διεκδίκησε την εκλογή της. Η ΝΔ του Κώστα Καραμανλή προτίμησε τον εύκολο δρόμο, με αποτέλεσμα τώρα τα μέλη της κυβέρνησης να είναι υπόλογα για παρασπονδίες που θεωρούνται θεμιτές για όλους τους άλλους.

Το δεύτερο που πληρώνει ο Μichel (παρ΄ ότι προσκομίζει αποδείξεις πληρωμής του ξενοδοχείου στη Λειψία)

είναι το γενικευμένο κλίμα καχυποψίας στην κοινή γνώμη, που μάλιστα ενισχύεται από τις μπούρδες περί σεμνότητας και ταπεινότητας. «Βρήκαμε παπά, ας θάψουμε πέντ΄ έξι» ή, για να το πούμε διαφορετικά, ας μας φέρει ο Μichel την απόδειξη για την πορτοκαλάδα που τον είδαμε να πίνει στο γήπεδο λίγο προτού αρχίσει ο αγώνας, ειδάλλως θεωρείται διεφθαρμένος.

Το τρίτο που πληρώνει είναι ότι, με τους αγέρωχους τρόπους του, την έπαρσή του, το ύφος της φυσικής (αλλ΄ όχι απαραιτήτως και αβίαστης)

ανωτερότητας, ο Μichel μάλλον δεν είναι και τόσο συμπαθής στους κύκλους των συναδέλφων του όσο θα ήθελε ο ίδιος. Και το διαπιστώνουμε αυτό από τον ασυνήθιστα μεγάλο αριθμό βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος που με δηλώσεις τους τον εξωθούν στην παραίτηση. Διαπιστώνεται επίσης (εφόσον αντιμετωπίζει κανείς καλοπροαιρέτως την περίπτωση) και από την καθυστέρηση του υπουργού να δημοσιοποιήσει εξαρχής τις αποδείξεις των ισχυρισμών του- κάτι που συνιστά σοβαρότατο λάθος πολιτικής εκτίμησης, αν δεν πρόκειται για τίποτε χειρότερο.

Ως προς το τρίτο στοιχείο του λογαριασμού, όφειλε να προσέχει ο ίδιος. Για τα άλλα δύο, ας πρόσεχαν όλοι μαζί- τώρα είναι μάλλον αργά…

Πάντως, έτσι όπως τα έμπλεξε ο Μichel το μόνο σχόλιο που ταιριάζει στο δράμα το οποίο ζει τέτοιες ώρες ο υπουργός Πολιτισμού είναι η ρήση του εικονιζόμενου στο σκίτσο ευτραφούς βουλευτού Δάνη Τζαμτζή, από συνέντευξή του σε ραδιοφωνικό σταθμό: «Οι πολιτικοί είμαστε πρότυπα για τους πολίτες και γι΄ αυτό πρέπει να είμαστε σοβαροί».

Οσο και αν δυσκολεύεστε να το συλλάβετε, πρόκειται για μεγάλη σοφία, η οποία αποδεικνύει ότι εκείνοι που ειρωνεύονται καλύτερα είναι εκείνοι που ποτέ δεν είχαν αυτόν τον σκοπό…

Ο υπουργός που αναβάθμισε το φουσκωτό του σε θαλαμηγό με βεβαιώνει (τηλεφωνικώς) ότι το νέο του σκάφος είναι μόλις ένα μέτρο μεγαλύτερο του παλαιοτέρου. Δηλαδή, για να χρησιμοποιήσω τις διατυπώσεις του, «από τα ένδεκα μέτρα φουσκωτού » πέρασε «στα δώδεκα μέτρα πλαστικού» – διότι το νέο σκάφος είναι από συνθετικό υλικό.

Σέβομαι την ευγενή στάση του να με ενημερώσει για μόλις ένα μέτρο πλαστικού και δεν διανοούμαι να αμφισβητήσω ούτε λέξη από τα λεγόμενά του. Ωστόσο με πληγώνει η λέξη «πλαστικό»! Χάθηκε το ξύλο ή άλλα ευγενέστερα υλικά για έναν υπουργό;

Ο Δήμος Αθηναίων διοργανώνει συνέδριο για τις Νεοελληνικές Σπουδές, εξ αφορμής του οποίου ανακοινώθηκε ότι παρατηρείται μεγάλη αύξηση του αριθμού των σπουδαστών, ιδίως σε χώρες εξωτικές όπως η Κορέα, η Κίνα, η Ινδία, αλλά και οι χώρες της Ν. Αμερικής.

Δεν μου κάνει εντύπωση η γεωγραφική κατανομή των τάσεων. Οφείλεται, προφανώς, στην παγκοσμιοποίηση και στην απατηλή γοητεία της απόστασης. (Ελάτε, πουλάκια μου! Ελάτε να δοκιμάσετε τη γλύκα!..)

Από την άλλη πλευρά, στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, όπου μας ξέρουν καλύτερα, μειώνεται δραματικά ακόμη και ο αριθμός εκείνων που σπουδάζουν αρχαία ελληνικά, σύμφωνα με τα στοιχεία του «Εconomist» της περασμένης εβδομάδας.

pandora@dolnet.gr