Αστυνομικοί οπλισμένοι με αυτόματα περιπολούν στους δρόμους, στα αξιοθέατα, στις εκκλησίες, όπου συγκεντρώνεται πλήθος, ακόμη και στις παραλίες. Καταστήματα έχουν εγκαταστήσει μηχανήματα που ελέγχουν τους πελάτες για μεταλλικά αντικείμενα, όπως στα αεροδρόμια, ενώ οι τσάντες περνούν από έλεγχο στην είσοδο πολλών κτιρίων. Η Γαλλία ζει σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης από τον περασμένο Ιανουάριο, η οποία παρατάθηκε για άλλους έξι μήνες, ως τα τέλη Ιανουαρίου του 2017, μετά την επίθεση στη Νίκαια.
Πολιτικοί και ειδικοί προειδοποιούν τους Γάλλους ότι θα αναγκαστούν να ζήσουν με την τρομοκρατία για πολύ καιρό ακόμη. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης διευρύνει τις εξουσίες της αστυνομίας επιτρέποντάς της να θέτει υπόπτους σε κατ’ οίκον περιορισμό, να πραγματοποιεί έρευνες και να διαλύει συγκεντρώσεις ανθρώπων αν υπάρχει κίνδυνος για την ασφάλεια.
Τον Νοέμβριο, μετά την επίθεση στο Παρίσι, ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ είχε ανακοινώσει την πρόσληψη 5.000 αστυνομικών, 1.000 συνοριακών φυλάκων και 2.500 δικαστικών, καθώς και τη διατήρηση στις θέσεις τους 9.200 μόνιμων στρατιωτικών που επρόκειτο να απολυθούν. Μετά την επίθεση στη Νίκαια ο Ολάντ παρότρυνε τους «πατριώτες» να καταταγούν ως έφεδροι σε μια νέα Εθνοφρουρά που πρόκειται να δημιουργηθεί.
Ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς ανακοίνωσε ότι θα εξετάσει προσωρινή απαγόρευση της ξένης χρηματοδότησης προς τα τζαμιά της Γαλλίας και του διορισμού ιμάμηδων που έχουν εκπαιδευθεί στο εξωτερικό.
Οι τόνοι έχουν ανεβεί στη Γαλλία. Πολλοί θεωρούν ότι τα μέτρα αυτά δεν είναι αρκετά και ζητούν την «ισραηλοποίηση» της χώρας. Τη ζητούν κυρίως πολιτικοί της δεξιάς παράταξης των Ρεπουμπλικανών που ίδρυσε ο πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί το 2015 (σε αντικατάσταση του UMP) επιχειρώντας να πλασαριστούν ως οι καλύτεροι υπερασπιστές της ασφάλειας των Γάλλων. Οι τόνοι ανεβαίνουν ακόμη περισσότερο εν όψει των προκριματικών στους Ρεπουμπλικανούς τον Νοέμβριο για την ανάδειξη του υποψηφίου του κόμματος στις προεδρικές εκλογές που θα πραγματοποιηθούν στη Γαλλία τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2017 (α’ και β’ γύρος αντίστοιχα).Ο Σαρκοζί προτείνει να κρατούνται κατ’ οίκον φορώντας ηλεκτρονικό βραχιολάκι ή σε κλειστά κέντρα όλοι οι ύποπτοι για τρομοκρατία. Η πρόταση αυτή ξεσηκώνει αντιδράσεις επειδή πρόκειται για προληπτική κράτηση που παραβιάζει το τεκμήριο της αθωότητας. «Σ’ αυτόν τον πόλεμο που διεξάγουμε υπάρχουν αθώοι, ένοχοι και μια γκρίζα ζώνη» απαντά ο Σαρκοζί.
Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η πρόταση του πρώην προέδρου παραβιάζει το άρθρο 66 του γαλλικού Συντάγματος που απαγορεύει την αυθαίρετη κράτηση. «Ας αλλάξουμε το Σύνταγμα» απαντά ο Σαρκοζί.
Πολλοί εκφράζουν αμφιβολίες για τα μέτρα που προτείνει ο Σαρκοζί και φέρνουν ως επιχείρημα το γεγονός ότι ο ένας από τους δύο «στρατιώτες του Χαλιφάτου» που πριν από δύο εβδομάδες εισέβαλαν σε εκκλησία της Ρουέν και σκότωσαν τον ιερέα ήταν σε κατ’ οίκον περιορισμό με ηλεκτρονικό βραχιολάκι (δικαστής του είχε επιτρέψει τον Μάρτιο να κυκλοφορεί εκτός σπιτιού για λίγες ώρες τις καθημερινές). Επίσης πολλοί από τους τρομοκράτες του περασμένου Νοεμβρίου στο Παρίσι βρίσκονταν σε λίστες της αστυνομίας.
Ο πρώην υπουργός Αμυνας (και πιθανός διεκδικητής του «χρίσματος» των Ρεπουμπλικανών στις προεδρικές εκλογές) Ερβέ Μορέν επαυξάνει τις προτάσεις Σαρκοζί και είναι ανάμεσα σε εκείνους που ζητούν ευθέως «να ισραηλοποιήσουμε την ασφάλεια στη Γαλλία».
Στα μέτρα του Ισραήλ εναντίον των παλαιστινίων «τρομοκρατών» περιλαμβάνονται οι συλλογικές τιμωρίες, όπως οι κατεδαφίσεις σπιτιών, οι απελάσεις και οι εξορίες, καθώς και το ότι οι δυνάμεις ασφαλείας μπορούν να πυροβολούν επί τόπου.

«Η Γαλλία δεν βρίσκεται σε πόλεμο, με τη στρατιωτική έννοια του όρου, με τους γείτονές της, δεν είναι περικυκλωμένη, συνεπώς η κατάστασή της δεν είναι συγκρίσιμη με εκείνη του Ισραήλ» λέει στο «Βήμα» ο Αλέν Μποέ, καθηγητής Εγκληματολογίας στο Conservatoire National des Arts et Métiers στο Παρίσι, στη Σανγκάη, στη Νέα Υόρκη και στο Πεκίνο. Αλλά ανάμεσα στην «ισραηλοποίηση» και στην «αποξήλωση των «συνόρων», την ιδέα ενός κόσμου που κατοικείται από καλοπροαίρετους μετά το 1989, την υπερκινητικότητα του χρήματος και καμία ασφάλεια, υπάρχουν επιλογές για τη βελτίωση της ασφάλειας».
Ο κ. Μποέ θεωρεί ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών έχουν πρόβλημα ποιότητας και όχι ποσότητας και ότι η μεγάλη πρόκληση είναι να διακρίνουν τις πιο επικίνδυνες περιπτώσεις πιθανών τρομοκρατών και να τις αναλύουν καλύτερα. «Πρέπει να αποφεύγουμε τις υπερβολικά μεγάλες λίστες που πνίγουν το ουσιώδες και πλήττουν την αποτελεσματικότητα» λέει. Οι ευρωπαϊκές υπηρεσίες ασφαλείας «έχουν ξεχάσει πώς να προστατεύουν τις μεγάλες συγκεντρώσεις πλήθους», καθώς από τη δεκαετία του ’70, «που περάσαμε από τον «υπερασπίσιμο» χώρο στον ανοιχτό, ο χρόνος που αφιερώνεται στην ασφάλεια έγινε εμπόδιο στην ταχύτητα της κίνησης». Αυτό που μπορούμε να διδαχθούμε από τους πλέον ειδικούς στη διασφάλιση των δημόσιων χώρων, τους Ισραηλινούς, είναι ότι «πρέπει να συνδυάζουμε σταθερά εμπόδια, φυσιογνωμιστές και ειδικούς στη συμπεριφορά, καθώς και στοιχεία έκπληξης».

Το χρονικό των χτυπημάτων του τζιχάντ


2012


11-22 Μαρτίου, Τουλούζη και Μοντομπάν
Ο 23χρονος Μοχάμεντ Μερά, γάλλος αλγερινής καταγωγής, πυροβόλησε και σκότωσε τρεις στρατιώτες στις 11 και 15 Μαρτίου και στη συνέχεια τρεις μαθητές και έναν δάσκαλο σε εβραϊκό σχολείο στις 19 Μαρτίου. Σκοτώθηκε στις 22 Μαρτίου στο διαμέρισμά του στην Τουλούζη το οποίο είχε πολιορκήσει η αστυνομία.
2013


23 Μαΐου, Παρίσι
Γάλλος στρατιώτης δέχθηκε επίθεση με μαχαίρι στον λαιμό από τον Αλεξάντρ Ντοσί, που ασπάστηκε το ισλάμ. Ο στρατιώτης επέζησε.

2014
20 Δεκεμβρίου, Ζου-λε-Τουρ
Γάλλος με καταγωγή από το Μπουρούντι επιτέθηκε σε τρεις αστυνομικούς με μαχαίρι φωνάζοντας «Ο Αλλάχ είναι μεγάλος!» στα αραβικά. Σκοτώθηκε από σφαίρες αστυνομικών.
21 Δεκεμβρίου, Ντιζόν
Οδηγός αυτοκινήτου έπεσε πάνω σε πεζούς φωνάζοντας «Ο Αλλάχ είναι μεγάλος!» στα αραβικά. Τραυμάτισε 11 άτομα.
22 Δεκεμβρίου, Ναντ
Δέκα άτομα τραυματίστηκαν όταν ο οδηγός ενός ημιφορτηγού έπεσε πάνω στους πεζούς που ψώνιζαν σε υπαίθρια χριστουγεννιάτικη αγορά και στη συνέχεια επιχείρησε να αυτοκτονήσει.

2015
7-9 Ιανουαρίου, Παρίσι
Οι αδελφοί Σαΐντ και Σερίφ Κουασί επιτέθηκαν στα γραφεία του «Charlie Hebdo», σκοτώνοντας 12 άτομα, ανάμεσά τους τον διευθυντή του περιοδικού και διάσημους γελοιογράφους. Την επομένη ο Αμεντί Κουλιμπαλί σκότωσε μια αστυνομικό προτού καταλάβει το εβραϊκό σουπερμάρκετ Hypercasher σκοτώνοντας τέσσερα άτομα. Τα αδέλφια Κουασί και ο Κουλιμπαλί σκοτώθηκαν από αστυνομικούς.
3 Φεβρουαρίου, Νίκαια

Ο Μουσά Κουλιμπαλί (απλή συνωνυμία με τον Αμεντί), από το Μάλι, οπλισμένος με μαχαίρι τραυμάτισε τρεις στρατιώτες που περιπολούσαν έξω από εβραϊκό κοινοτικό κέντρο στη Νίκαια.
19 Απριλίου, Παρίσι
Ο 24χρονος Αλγερινός Σιντ Αχμέντ Γκλαμ συνελήφθη αφού αυτοπυροβολήθηκε κατά λάθος. Η αστυνομία πιστεύει ότι σχεδίαζε να επιτεθεί σε εκκλησίες στο Παρίσι. Κατηγορήθηκε για τρομοκρατία και τη δολοφονία μιας γυναίκας που βρέθηκε σε καμένο αυτοκίνητο.
26 Ιουνίου, Σεν-Κεντέν-Φαλαβιέ
Ενας άντρας βρέθηκε αποκεφαλισμένος και αρκετοί τραυματισμένοι σε εργοστάσιο κοντά στη Λιόν. Ακούστηκαν αρκετές εκρήξεις και συνελήφθη ένα άτομο.
21 Αυγούστου, Ουανιέ
Πιθανό μακελειό αποφεύχθηκε σε τρένο υψηλής ταχύτητας από το Αμστερνταμ στο Παρίσι, όταν έξι επιβάτες ακινητοποίησαν άντρα οπλισμένο με αυτόματο όπλο που ετοιμαζόταν να αρχίσει να πυροβολεί αδιακρίτως. Τρία άτομα τραυματίστηκαν στην πάλη που σημειώθηκε όταν το τρένο διέσχιζε τη Βόρεια Γαλλία.
13-14 Νοεμβρίου, Παρίσι
Οπλοφόροι και βομβιστές αυτοκτονίας επιτέθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα σε συναυλία, γήπεδο, εστιατόρια και μπαρ σκοτώνοντας 130 άτομα και τραυματίζοντας εκατοντάδες. Η χειρότερη από τις επιθέσεις σημειώθηκε στο Μπατακλάν, όπου εμφανιζόταν το συγκρότημα Eagles of Death Metal από την Καλιφόρνια, όταν εισέβαλαν οπλοφόροι με αυτόματα ανοίγοντας πυρ με Καλάσνικοφ στο κοινό.

2016
1 Ιανουαρίου, Βαλάνς
Οδηγός έπεσε με το αυτοκίνητό του πάνω σε τέσσερις στρατιώτες που φύλαγαν ένα τζαμί στη Νοτιοανατολική Γαλλία. Ενας από τους στρατιώτες τραυματίστηκε, ενώ μια σφαίρα τραυμάτισε ηλικιωμένο περαστικό στη γάμπα.
7 Ιανουαρίου
Αντρας που φορούσε ψεύτικο γιλέκο με εκρηκτικά και κρατούσε μαχαίρι επιχείρησε να επιτεθεί σε αστυνομικό τμήμα στην επέτειο του «Charlie Hebdo». Σκοτώθηκε από σφαίρες αστυνομικών.
13 Ιουνίου, Μανιανβίλ
Αντρας που δήλωσε οπαδός του Ισλαμικού Κράτους μαχαίρωσε θανάσιμα αστυνομικό και τη σύντροφό του μέσα στο σπίτι τους, δυτικά του Παρισιού. Το τρίχρονο παιδί τους επέζησε. Ο άντρας σκοτώθηκε όταν αστυνομικοί εισέβαλαν στο σπίτι.
14 Ιουλίου, Νίκαια
Τουλάχιστον 85 άτομα σκοτώθηκαν, ανάμεσά τους πολλά παιδιά, όταν φορτηγό έπεσε πάνω στο πλήθος που γιόρταζε την Ημέρα της Βαστίλλης. Ο οδηγός έκανε με μεγάλη ταχύτητα ζιγκ-ζαγκ μέσα στο πλήθος επί δύο χιλιόμετρα, προσπαθώντας να σκοτώσει όσο το δυνατόν περισσότερους, προτού πέσει νεκρός από σφαίρες αστυνομικών.
26 Ιουλίου, Σεντ-Ετιέν-ντι-Ρουβρέ
Δύο οπλοφόροι που δήλωσαν «στρατιώτες του Ισλαμικού Κράτους» εισέβαλαν σε εκκλησία σε προάστιο της Ρουέν στη διάρκεια της λειτουργίας, συλλαμβάνοντας ως ομήρους τον ιερέα και τέσσερις πιστούς. Εκοψαν με μαχαίρι τον λαιμό του 84χρονου ιερέα προτού πέσουν νεκροί από σφαίρες αστυνομικών.

Τομάς Γκενολέ, πολιτικός επιστήμονας
«Η “ισραηλοποίηση” ευνοεί την Ακροδεξιά»
«Η θεωρία της «ισραηλοποίησης» της Γαλλίας ευνοεί την Ακροδεξιά που επιθυμεί να επιβάλει μια νοοτροπία απαρτχάιντ στη γαλλική κοινωνία» λέει στο «Βήμα» ο Τομάς Γκενολέ, πολιτικός επιστήμονας που διδάσκει στη Sciences Po στο Παρίσι. Θεωρεί ότι οι ομοιότητες ανάμεσα στις δύο χώρες είναι ελάχιστες. «Το Ισραήλ αντιμετωπίζει μόνιμη τρομοκρατική απειλή. Το ίδιο και η Γαλλία. Αμφότερες αντιμετωπίζουν τρομοκράτες που εφαρμόζουν τη στρατηγική «από τον αδύναμο στον δυνατό», το οποίο σημαίνει ότι αντισταθμίζουν την έλλειψη μέσων διαπράττοντας εντυπωσιακές δολοφονίες με στόχο να υπονομεύσουν το ηθικό του αντιπάλου. Αλλά τα κοινά σημεία σταματούν εδώ».
Ωστόσο, όπως το Ισραήλ, «η Γαλλία θα συνηθίσει τις συχνές τρομοκρατικές επιθέσεις, οι Γάλλοι θα «εκπαιδευτούν» στις στοιχειώδεις πρώτες βοήθειες σε περίπτωση επίθεσης και ο κέρσορας ανάμεσα στις βασικές ελευθερίες και τις αστυνομικοστρατιωτικές εξουσίες θα μετατοπιστεί περισσότερο προς τις δεύτερες, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ, στη Γερμανία και αλλού».
Ποια λύση προτείνετε;

«Πρέπει να επικεντρωθούμε στη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, κυρίως στην αποστολή κεφαλαίων από τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και το Κουβέιτ. Πρέπει να ληφθούν μέτρα εναντίον των χωρών αυτών, όπως διπλωματικές πιέσεις, εμπάργκο κ.ά. Γιατί επιβάλαμε οικονομικό εμπάργκο στη Ρωσία λόγω της Ουκρανίας και καμία κύρωση στη Σαουδική Αραβία, στο Κατάρ και στο Κουβέιτ ενώ χρηματοδοτούν την τρομοκρατία;

Ενα δεύτερο μέτρο θα ήταν να επιτεθούμε στη διάδοση της ιδεολογίας του φονταμενταλιστικού Ισλάμ, κυρίως του ουαχαμπιτισμού της Σαουδικής Αραβίας. Οι ουαχαμπίτες χρηματοδοτούν τζαμιά σε όλον τον κόσμο διαδίδοντας το φονταμενταλιστικό Ισλάμ που εμπνέει τους τρομοκράτες. Το Κατάρ κυρίως χρηματοδοτεί μέσα ενημέρωσης στον κόσμο που προπαγανδίζουν ένα φονταμενταλιστικό όραμα του Ισλάμ. Στη Σαουδική Αραβία κυρίως υπάρχουν θρησκευτικά κέντρα στα οποία εκπαιδεύονται ιμάμηδες απ’ όλον τον πλανήτη και επιστρέφουν στη χώρα τους διαδίδοντας τον φονταμενταλιστικό ισλαμισμό.

Γιατί ποτέ δεν θέτουμε στο τραπέζι τα προβλήματα που παρουσιάζονται λόγω Σαουδικής Αραβίας, Κατάρ και Κουβέιτ; Γιατί ένα από τα τελευταία μεγάλα συμβόλαια της γαλλικής αμυντικής βιομηχανίας είναι με τη Σαουδική Αραβία, ενώ το Κατάρ επενδύει όλο και περισσότερο στη Γαλλία εδώ και μια δεκαετία και πλέον».

Την επομένη της επίθεσης στη Νίκαια ο πρόεδρος Ολάντ ανακοίνωσε ότι θα εντείνει τις αεροπορικές επιχειρήσεις εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Θα περιορίσει αυτό την τρομοκρατία στη Γαλλία;
«Το Ισλαμικό Κράτος είναι μόνο μία συνισταμένη του φονταμενταλιστικού Ισλάμ. Πέραν αυτού, δεν μπορεί κανείς να κερδίσει μια στρατιωτική σύγκρουση μόνο από αέρος, χωρίς να στείλει χερσαίες δυνάμεις. Συνεπώς πιστεύω είτε ότι ακολουθούμε τη στρατιωτική επιλογή μέχρι τέλους, δηλαδή πραγματοποιούμε εισβολή και κατοχή όπως στη Γερμανία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είτε ότι δεν ανακατευόμαστε καθόλου. Αν αποφασίσουμε ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο με το Ισλαμικό Κράτος, δεν μπορούμε να αρκεστούμε στους αεροπορικούς βομβαρδισμούς, δεν θα τον κερδίσουμε έτσι. Πρέπει να εισβάλουμε με χερσαίες δυνάμεις για παρατεταμένη κατοχή και έχοντας μια στρατηγική για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Αυτό το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό. Οι Αμερικανοί εισέβαλαν στο Ιράκ, ανοικοδόμησαν τις πετρελαϊκές υποδομές που εξυπηρετούσαν τα αμερικανικά συμφέροντα και αποσύρθηκαν αφήνοντας μια χώρα σε κρίση. Συνεπώς βλέπω δύο επιλογές απέναντι στο Ισλαμικό Κράτος: είτε πηγαίνουμε πλήρως στρατιωτικά όπως στη Γερμανία είτε αποσυρόμαστε όπως οι Αμερικανοί από το Βιετνάμ αφήνοντας τους Βιετκόνγκ. Εγώ δεν γνωρίζω ποια από τις δύο επιλογές πρέπει να επιλέξουμε, απλώς λέω ότι πρέπει να ακολουθήσουμε είτε ολοκληρωτικά την πρώτη είτε ολοκληρωτικά τη δεύτερη».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ