Το 1998 η Αυστρία ανέλαβε την κυλιόμενη προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για πρώτη φορά από όταν έγινε μέλος της. Η δημοσιογράφος του βρετανικού BBC Κάτια Άντλερ, τότε εργαζόταν στην αγγλόφωνη υπηρεσία του αυστριακού ραδιοφώνου. Tώρα, σε άρθρο της από νέα θέση, ως αρχισυντάκτρια του BBC για ευρωπαΐκά θέματα, αποτιμά την διαδρομή που έχει διανύσει έκτοτε η ΕΕ. Και εκτιμά ότι τα σημάδια της ευρω-κόπωσης είναι πιο ορατά από ποτέ.
«Στόχος μας είναι να φέρουμε την Ευρώπη πιο κοντά στους ανθρώπους της» είχε πει ο Βόλφγκανγκ Σύσελ, τότε υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας. «Με τα χρόνια, άκουγα την ίδια υπόσχεση ξανά και ξανά στους κύκλους της ΕΕ. Αλλά αντί να έρθει πιο κοντά στους ανθρώπους, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δείχνει σημάδια καταπόνησης» γράφει η Άντλερ. Το 1998 η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε 15 κράτη μέλη, σήμερα έχει 28. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο και εκπροσωπεί περίπου μισό δισεκατομμύριο ανθρώπους.
«Αλλά ένα χωρίς προηγούμενο αριθμός ανθρώπων επέλεξε να ψηφίσει λαϊκιστές, ευρωσκεπτικιστές πολιτικούς στις εκλογές τον περασμένο χρόνο. Πολλοί στην Ευρώπη δεν θέλουν την ΕΕ να έρθει πιο κοντά. Αισθάνονται ότι η γραφειοκρατία της εισβάλει στον προσωπικό – και εθνικό – τους χώρο σε υπερβολικό βαθμό» συνεχίζει η νέα αρχισυντάκτρια του ΒΒC. Από την άλλη, όσοι τάσσονται υπέρ της ΕΕ, υποστηρίζουν με εξίσου ηχηρό τρόπο ότι σε έναν παγκοσμιοποιημένο πλανήτη είναι απαραίτητο να δρούμε σαν ένωση στις μετακινήσεις, το εμπόριο ή την ασφάλεια.
«Κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή στην Ιστορία της (…) Πολιτικά και οικονομικά προβλήματα είναι παρόντα στην ΕΕ και στην ευρωζώνη. Επίσης εκτυλίσσεται μία ανθρωπιστική κρίση και γίνονται συζητήσεις για τη μετανάστευση, οι οποίες έχουν πυροδοτηθεί από τον χωρίς προηγούμενο αριθμό απελπισμένων ανθρώπων που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο και την καταπίεση στις χώρες τους, επιχειρώντας το επικίνδυνο ταξίδι προς τις ευρωπαϊκές ακτές. Οι νότιες θάλασσες της Ευρώπης, που παραδοσιακά συνδέονται με το καλοκαίρι και τις όμορφες στιγμές στον ήλιο, τώρα γίνονται αποτρόπαιοι υγροί τάφοι» λέει η Άντλερ.
Και προσθέτει: «Η ήπειρος αντιμετωπίζει μία μεγάλη απειλή στην ασφάλεια, τη μεγαλύτερη εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία. Περίπου 5.000 Ευρωπαίοι έχουν ενταχθεί ως μαχητές στο Ισλαμικό Κράτος, απειλώντας τις πατρίδες τους. Οι επιθέσεις στο Charlie Hebdo έχει κάνει πολλούς ανθρώπους να αναρωτιούνται αν η πόλη τους θα είναι ο επόμενος στόχος».
Κι έπειτα, υπάρχει η σύγκρουση της Ευρώπης με την επιθετική Ρωσία. «Ο Βλαντίμιρ Πούτιν προστατεύει τα συμφέροντά του χρησιμοποιώντας σκληρή και ήπια ισχύ για να μπερδέψει και να διχάσει τα κράτη μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Ιδιαίτερη ανησυχία έχει προκληθεί στα κράτη της Βαλτικής εξαιτίας της γεωγραφικής τους εγγύτητας με τη Ρωσία. Εκεί, αλλά και σε όλη την Ευρώπη, οι απόψεις και οι ανησυχίες των πολιτών πρέπει να ληφθούν υπόψη από την ευρωπαϊκή ηγεσία», καταλήγει η Άντλερ.
