«Ο κόσμος του Ισλαμισμού έχει φτάσει προ πολλού στην Γερμανία. Σαλαφιστές μάχονται Κούρδους στα κέντρα των πόλεών μας, περπατάνε μαζί με τις συζύγους τους, ντυμένες με νικάμπ, στα πάρκα του Βερολίνου, συγκεντρώνουν χρήματα για τους ομοθρήσκους τους που πολεμάνε στη Συρία. Κακολογούν την χώρα που τους προσφέρει παροχές, αλλά η οποία δεν τους κάνει ευτυχισμένους. Ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο: τον ισλαμικό παράδεισο. Τώρα ξέρουν και πού είναι. Ο Παράδεισος βρίσκεται ακριβώς πέρα από τα τουρκικά σύνορα. Αυτοαποκαλείται Ισλαμικό Κράτος.
Περίπου 500 Γερμανοί ισλαμιστές, μετανάστες και προσήλυτοι, έχουν ταξιδέψει μέχρι τώρα στη Συρία ή στο Ιράκ για να ενταχθούν στον τζιχάντ.
Συστηματικές προσπάθειες στρατολόγησης είναι σε εξέλιξη στη Γερμανία – σε τζαμιά, σε κοινωνικά δίκτυα, και μεταξύ φίλων. Η προοπτική αυτή δεν πρέπει να προκαλεί φόβο. Η Γερμανία μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της, όσο το δυνατόν πιο ήσυχα και με όλα τα μέτρα που έχει στη διάθεσή της.
Μπορούμε να διδαχθούμε από την εμπειρία των ΗΠΑ μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Οι Αμερικανοί πρόδωσαν τα πολιτικά τους δικαιώματα, βασάνισαν και κατέστρεψαν το αμερικανικό ιδεώδες της δικαιοσύνης, με την ίδρυση του εκτός νόμου στρατοπέδου κρατουμένων στο Γκουαντάναμο.
Αυτή ακριβώς είναι η παγίδα στην οποία έπεσαν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους και η κυβέρνησή του. Η Αμερική του σήμερα δεν είναι ασφαλέστερη ως αποτέλεσμα. Η Αμερική, η οποία ήταν επί πολύ καιρό ένας φάρος για τις δημοκρατίες σε όλο τον κόσμο, δεν υπάρχει πια. Δεν είναι ένας δρόμος που πρέπει να τον ακολουθήσουμε.
Τί πρέπει να γίνει, λοιπόν; Προληπτική κράτηση υπόπτων; Σήμανση σε προσωπικά έγγραφα ταυτότητας; Απέλαση για τους εξτρεμιστές; Ολες αυτές οι ιδέες είναι ήδη υπό εξέταση. Αλλά οι περισσότερες δεν είναι απαραίτητες. Η γερμανική νομοθεσία δεν χρειάζεται να ενισχυθεί. Είναι αρκετά ισχυρή ως έχει.
Διαβατήρια έχουν κατασχεθεί για να αποτραπεί η έξοδος εξτρεμιστών από τη χώρα – περισσότερα από 30 μέχρι στιγμής. Επίσης, θα ήταν νόμιμο να ακυρωθούν τα γερμανικά διαβατήρια των ατόμων με διπλή υπηκοότητα που είπαν ψέματα στην αίτηση για την πολιτογράφησή τους. Το ίδιο ισχύει και για όσους εντάσσονται στον στρατό ξένων κρατών.
Τα υπόλοιπα είναι κοινωνική εργασία. Και πίεση. Μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν στενά την σκηνή για να δούν ποιός ταξιδεύει πού και με ποιούς συνδέεται. Σε καμμία περίπτωση δεν είναι απλώς θέμα τύχης ότι η Γερμανία δεν έχει γίνει ακόμη το θύμα μιας μεγάλης επίθεσης».
