Ο πρόεδρος της Αιγύπτου στρατηγός Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι αποκάλυψε ότι η κυβέρνησή του σχεδιάζει την κατασκευή ενός νέου καναλιού, μήκους 45 ναυτικών μιλίων (83 χιλιομέτρων) το οποίο θα ρέει παράλληλα με μεγάλο τμήμα του ήδη υφιστάμενου καναλιού επιτρέποντας σε περισσότερα πλοία να το χρησιμοποιούν καθημερινά.
Το κανάλι, που επιτρέπει στα πλοία να ταξιδεύουν από την Ευρώπη στην Ασία και το αντίστροφο αποφεύγοντας τον πολυήμερο παράπλου της Αφρικής, έχει συνολικό μήκος 101 ναυτικών μιλίων (187 χιλιομέτρων) και είναι πολυσύχναστο: 17.225 πλοία κάθε είδους το διέσχισαν το 2012.
Το νέο κανάλι θα φτιαχτεί κοντά στην ακτή της Μεσογείου και θα στοιχίσει περίπου τρία δισεκατομμύρια ευρώ, χρήματα τα οποία, κατά την κυβέρνηση, «θα προέλθουν μόνο από ενδιαφερόμενες αιγυπτιακές κοινοπραξίες, εταιρίες ή ιδιώτες» – οι ξένοι επενδυτές αποκλείονται. «Θέλουμε όλοι οι Αιγύπτιοι να έχουν μετοχές στο πρόγραμμα αυτό», είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος αλ Σίσι.
Από τη στιγμή που θα ξεκινήσουν οι εργασίες το έργο υπολογίζεται ότι θα είναι έτοιμο σε ένα χρόνο. Θα αυξήσει τον αριθμό των πλοίων που το διαπλέουν καθημερινά από 49 σε 97 κατά μέσον όρο.
«Αυτό το τεράστιο σχέδιο θα οδηγήσει ουσιαστικά στη δημιουργία μια νέα διώρυγας του Σουέζ παράλληλης της υπάρχουσας», είπε ο Μόχαμπ Μάμις, ο πρόεδρος της κρατικής Υπηρεσίας Λειτουργίας της Διώρυγας του Σουέζ , σε συνέντευξη του στη τηλεόραση.
Υπάρχουν και οι πιο επιφυλακτικές εκτιμήσεις. «Θα αυξάνουν την χωρητικότητα μόνο σε ένα τμήμα της υφιστάμενης διώρυγας, επομένως τα οφέλη από αυτή την κίνηση μένει να αποδειχθούν» δήλωσε ο ‘Ανγκους Μπλερ, ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Signet, μιας οικονομικής και πολιτικής δεξαμενής σκέψεων με έδρα το Κάιρο.
Τα έσοδα από τη διώρυγα του Σουέζ, που κυμαίνονται περίπου στα 3,8 δισ. ευρώ ετησίως, είναι μια σημαντική πηγή συναλλάγματος για την αιγυπτιακή οικονομία, που έχει πληγεί από την τριετή πολιτική αστάθεια, πλήττοντας την τουριστική βιομηχανία.
Η διώρυγα του Σουέζ εκτός από οικονομική έχει και τεράστια συμβολική αξία. Κατασκευασμένη πριν από 145 χρόνια (το 1869) από Γάλλους μηχανικούς, παρέμεινε υπό τον αποικιακό έλεγχο της άλλοτε Μεγάλης Βρετανίας μέχρι το 1956, όταν ο τότε πρόεδρος της Αιγύπτου, Γκαμάλ Αμπτέλ Νάσερ το εθνικοποίησε, κίνηση που ακόμη παραμένει πηγή εθνικής υπερηφάνειας για τους Αιγύπτιους.
