Η Google οφείλει να ικανοποιεί τα αιτήματα όσων χρηστών ζητούν να αφαιρεθούν από τα αποτελέσματα αναζήτησης οι σύνδεσμοι προς σε «παρωχημένες ή άσχετες» πληροφορίες που τους αφορούν, έκρινε την Τρίτη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Η δικαστική απόφαση δεν αποκλείεται να παίξει ρόλο στα σχέδια για έναν ευρωπαϊκό νόμο που θα προστατεύει το λεγόμενο «δικαίωμα στη λήθη».
Ηδικαστική απόφασηδεν αποκλείεται να παίξει τώρα ρόλο στα σχέδια για έναν ευρωπαϊκό νόμο που θα κατοχυρώνει το λεγόμενο «δικαίωμα στη λήθη».
Το ευρωδικαστήριο εξέτασε το θέμα έπειτα από αίτημα εφετείου στην Ισπανία. Η κύρια υπόθεση αφορά έναν Ισπανό που ζητούσε από τη Google να διαγράψει τις αναφορές για τον πλειστηριασμό του σπιτιού του πριν από 16 χρόνια.
Η Google, από την πλευρά της, χαρακτήρισε «απογοητευτική» την τελευταία δικαστική απόφαση. «Θα χρειαστούμε χρόνο για να αναλύσουμε τις συνέπειες» δήλωσε εκπρόσωπός της.
Η εταιρεία υποστήριξε στο δικαστήριο ότι δεν ασκεί έλεγχο στα δεδομένα των χρηστών, απλώς προσφέρει πρόσβαση σε δεδομένα που είναι διαθέσιμα στο Διαδίκτυο νόμιμα και δωρεάν.
Υποστήριξε επίσης ότι δεν πρέπει να υποχρεωθεί να παίζει το ρόλο του λογοκριτή στο Διαδίκτυο.
Το δικαστήριο έκρινε όμως ότι οι μηχανές αναζήτησης ασκούν έλεγχο στα δεδομένα των χρηστών. Επιπλέον, η ευρωπαϊκή νομοθεσία δίνει στους πολίτες το δικαίωμα να ασκούν έλεγχο στα δεδομένα που τους αφορούν, ειδικά αν δεν είναι δημόσια πρόσωπα.
Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να ζητήσουν τη διαγραφή συνδέσμων που οδηγούν σε λανθασμένες ή άσχετες προσωπικές πληροφορίες, ακόμα και αν η δημοσίευσή τους ήταν νόμιμη.
Σύμφωνα με αναλυτή Τεχνολογίας του BBC, η δικαστική απόφαση δείχνει να λέει ότι οποιοσδήποτε μπορεί να ζητήσει τη διαγραφή όποιας παλιάς υπόθεσης δεν του αρέσει να εμφανίζεται στο Διαδίκτυο. Το δικαστήριο, όμως, θέτει προϋποθέσεις.
Οι υπεύθυνοι των μηχανών αναζήτησης θα πρέπει να εξετάζουν κάθε αίτημα και να κρίνουν αν θα το ικανοποιήσουν ή όχι βάσει «της φύσης των εν λόγω πληροφοριών, της σημασίας τους για την προσωπική ζωή του ιδιώτη και βάσει του συμφέροντος του κοινού να έχει πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες, συμφέρον που μπορεί να ποικίλει».
Οι μηχανές αναζήτησης μπορούν να απορρίψουν ένα αίτημα «όταν συντρέχουν ειδικοί λόγοι, όπως ο ρόλος των πληροφοριών στη δημόσια ζωή, δικαιολογώντας το επικρατέστερο δικαίωμα του κοινού να έχει πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες».
Η κύρια υπόθεση που εξέτασε το Ευρωδικαστήριο αφορούσε τον Ισπανό Μάριο Κοστέγια, ο οποίος ανέφερε ότι οι αναζητήσεις στο Google με το όνομά του εμφάνιζαν αναφορές σε μια αγγελία για τον πλειστηριασμό του σπιτιού του λόγω χρεών πριν από 16 χρόνια. Έκτοτε όμως το χρέος του είχε καλυφθεί και επομένως οι αναφορές αυτές θα έπρεπε να διαγραφούν από το Διαδίκτυο.
Η επίμαχη αγγελία για τον πλειστηριασμό είχε δημοσιευτεί σε εφημερίδα η οποία αργότερα ψηφιοποίησε το αρχείο της και το διέθεσε στο Διαδίκτυο.
Χαιρετίζει η ΚομισιόνΗ απόφαση του δικαστηρίου δείχνει τώρα να στηρίζει την πρόταση που διατύπωσε το 2012 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για νομική κατοχύρωση του «δικαιώματος στη λήθη».
Ο νόμος, ο οποίος θα εντασσόταν στην ευρύτερη προσπάθεια για αναμόρφωση της νομοθεσίας του 1995 για την προστασία δεδομένων, θα έδινε στους χρήστες το δικαίωμα να ζητούν διαγραφή δεδομένων από τις μηχανές αναζήτησης, εκτός αν συντρέχουν ειδικοί λόγοι για την απόρριψη του αιτήματος.
Η Βίβιαν Ρέντινγκ, επίτροπος Δικαιοσύνης της ΕΕ,χαιρέτισεστο Facebookτην τελευταία απόφαση κάνοντας λόγο για «ξεκάθαρη νίκη για την προστασία των προσωπικών δεδομένων των Ευρωπαίων».
«Η απόφαση επιβεβαιώνει ότι υπάρχει ανάγκη να φέρουμε τους κανόνες προστασίας δεδομένων από την «ψηφιακή λίθινη εποχή» στο σημερινό, σύγχρονο κόσμο» πρόσθεσε.
