ΤΟ ΒΗΜΑ –NEW YORK TIMES
«Ο στρατός του προδότη μας σκοτώνει / ρίχνει σφαίρες εναντίον μας. Είμαστε άοπλοι, τίποτα στα χέρια μας / το αίμα μας κυλάει στους δρόμους». Με αυτό το τραγούδι εγκαινιάστηκε μουσική εκπομπή στον ραδιοφωνικό σταθμό Βατάν, ένα από τους 12 και πλέον ραδιόφωνα που ξεφύτρωσαν στη Συρία από την έναρξη της επανάστασης κατά του προέδρου Μπασάρ αλ-Ασαντ.
Οι σταθμοί αυτοί ανήκουν σε νεαρούς ακτιβιστές της αντιπολίτευσης οι οποίοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην αρχή της επανάστασης αλλά σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο των κυβερνητικών δυνάμεων, έχουν παραγκωνιστεί από τους ισλαμιστές αντάρτες και δέχονται επιθέσεις από εξτρεμιστές οι οποίοι τους θεωρούν άπιστους επειδή μεταδίδουν μουσική και γυναικείες φωνές. Καθώς οι ακτιβιστές αυτοί χάνουν έδαφος εντός της Συρίας, στρέφονται όλο και περισσότερο στα ραδιοκύματα για να διατηρήσουν την φωνή τους.
Λόγω του κινδύνου, το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος παράγεται στην Τουρκία όπου διάφορα στούντιο εκπέμπουν ειδήσεις, νέα για τον πολιτισμό, την υγεία και την πολιτική καθώς και για πιο πρακτικά ζητήματα, όπως συμβουλές για το πώς να αποφεύγει κανείς φυλάκια ελέγχου και συγκρούσεις.
Μερικοί έλαβαν χρήματα από τις ΗΠΑ που δαπάνησαν περισσότερα από 20 εκατ. δολάρια για να εκπαιδεύσουν και να εξοπλίσουν τεχνικά δημοσιογράφους της αντιπολίτευσης.
Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί της αντιπολίτευσης είναι οι πιο πρόσφατες αφίξεις στην μαχητική ειδησεογραφική σκηνή της Συρίας, όπου όλες οι πλευρές προσπαθούν να επηρεάσουν τις εντυπώσεις για μια σύγκρουση που διεξάγεται εν πολλοίς μακριά από τη δημοσιότητα καθώς η βία και οι κυβερνητικοί περιορισμοί αποκλείουν την πρόσβαση στους δημοσιογράφους.
Τα φιλοκυβερνητικά μέσα ακολουθούν τη γραμμή του Ασαντ ότι ο πόλεμος είναι κατά τρομοκρατών που υποστηρίζονται από ξένες δυνάμεις. Τα μέσα της αντιπολίτευσης επικεντρώνονται στις καταχρήσεις της κυβέρνησης και στην υποστήριξη των ανταρτών. Όμως αντίθετα προς τους ακτιβιστές που προσπαθούν να επηρεάσουν την παγκόσμια κοινή γνώμη ανεβάζοντας βίντεο κυβερνητικής βίας στο ίντερνετ, τα ραδιόφωνα της αντιπολίτευσης προσπαθούν να φθάσουν στους Σύρους εντός της χώρας.
«Είναι πολύ πιο φθηνά από την τηλεόραση και φθάνουν σε περισσότερο κόσμο γιατί δεν απαιτείται ηλεκτρικό ρεύμα», λέει ο Ομπάι Σουκάρ, διευθυντής του Ράδιο αλ-Κουλ. «Αρκεί ένα ραδιοφωνάκι με δυο μπαταρίες».
Οι σταθμοί κυμαίνονται από μικροί με έναν πομπό που καλύπτει μια μόνο πόλη ως δίκτυα που μεταδίδουν σε διάφορες επαρχίες. Πολλοί έχουν προσωπικό εντός της Συρίας για να συντηρούν τον εξοπλισμό και να παρέχουν ρεπορτάζ _ οι οποίοι συχνά βρίσκονται στο στόχαστρο τόσο της κυβέρνησης, που τους σκοτώνει, όσο και των εξτρεμιστών που τους απαγάγουν. Αλλοι σταθμοί εξαναγκάζονται να κλείσουν από ομάδες ανταρτών στις οποίες δεν άρεσε το πρόγραμμά τους.
