«Είμαστε μάρτυρες μιας χαοτικής πραγματικότητας στην δεύτερη θητεία της κυβέρνησης Ομπάμα», γράφει η Ρουθ Μάρκους σε άρθρο γνώμης στην Washington Post.

«Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με την εξαίρεση στον κανόνα του χάους: τους σταθερούς χειρισμούς του προέδρου στο θέμα του ανώτατου ορίου του χρέους, και στο λουκέτο της κυβέρνησης. Το χάος εκεί περιορίζεται στην πλευρά των Ρεπουμπλικάνων.




Είναι αλήθεια, επίσης, ότι και άλλοι πρόεδροι ήρθαν αντιμέτωποι με σοβαρά προβλήματα στη δεύτερη θητεία: θυμηθείτε το σκάνδαλο Ιράν-Κόντρας, την Μόνικα Λεβίνσκι, και τον τυφώνα Κατρίνα», τονίζει η Μάρκους.

«Αλλά το μενού των σημερινών προβλημάτων είναι πολύ πιο επικίνδυνο, διότι φτάνει στον πυρήνα της ικανότητας του προέδρου να κυβερνά:

Υποκλοπές σε ξένους ηγέτες. Οι επιλογές εδώ δεν είναι κολακευτικές. Είτε ο πρόεδρος Ομπάμα δεν ήξερε τι έκαναν οι υπηρεσίες κατασκοπείας του, οπότε δεν κρατάει πλήρως τα ηνία της εξουσίας μετά από σχεδόν πέντε χρόνια στον Λευκό Οίκο, ή ήξερε, οπότε δεν λογάριασε σωστά την προφανώς ανεπαρκή σχέση κόστους/ κέρδους, και οι άνθρωποί του παραπλανούν τώρα την κοινή γνώμη», συνεχίζει το άρθρο.

«Συρία. Οχι, κύριε Πρόεδρε, αυτό το πρόβλημα δεν λύθηκε. Ακόμη και αν η χώρα είχε μετατραπεί σε κήπο της Εδέμ, η σπασμωδική πολιτική της κυβέρνησης – που χάραξε μια κόκκινη γραμμή, αλλά παρέλειψε να την επιβάλει – δεν κολακεύει τον Ομπάμα. Αυτός είναι ερασιτεχνισμός του πρώτου χρόνου της πρώτης θητείας, όχι πολιτική ενός έμπειρου προέδρου, και εύρυθμη λειτουργία του μηχανισμού εθνικής ασφάλειας.

Πιο σημαντικό, ακόμη και αν υποτεθεί ότι η απειλή των χημικών όπλων έχει υποχωρήσει, η Συρία δεν είναι παράδεισος. Οπως πολύ εύστοχα είπε ο συνάδελφός μου Μάικλ Γκέρσον «ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ – Ασαντ βρίσκει τρόπους να επιτίθεται σε γυναίκες και παιδιά, που ο κόσμος τους βρίσκει πιο αποδεκτούς. Το να βλέπεις το παιδί σου να πεθαίνει από την πείνα, δεν μου φαίνεται πολύ πιο ευχάριστο από έναν βασανιστικό, αλλά γρήγορο θάνατο με αέριο σαρίν. Αν ο πρόεδρος νιώθει καλά για την πολιτική του στη Συρία, πρέπει να το ξανασκεφτεί», προσθέτει η Μάρκους.

«Ω ναι, το εθνικό σύστημα Υγείας. Το σήμα-κατατεθέν της πολιτικής του Ομπάμα, και ίσως η πιο σημαντική κληρονομιά της κυβέρνησής του. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να αμαυρωθεί από τόσα προβλήματα στη λειτουργία του στο Διαδίκτυο; Η κυβέρνηση ομολογεί το κολοσσιαίο λάθος και υποστηρίζει, ίσως ορθώς, ότι το τελικό αποτέλεσμα δεν θα είναι τόσο καταστροφικό. Ο πρόεδρος κάνει την διάκριση μεταξύ του προϊόντος – προσιτή, διαθέσιμη ασφάλιση Υγείας – και των εμποδίων που αντιμετωπίζει ο κόσμος για να το αγοράσει.

Οι θεαματικές κακοτεχνίες στα εγκαίνια του Obamacare δεν σημαίνουν ότι το πρόγραμμα είναι καταδικασμένο, παρά τους ευσεβείς πόθους των Ρεπουμπλικάνων. Αλλά λέει κάτι ανησυχητικό για την ικανότητα της κυβέρνησης να διαχειριστεί ένα τόσο σύνθετο εγχείρημα.

Ευτυχώς για τον πρόεδρο, αντίθετα από τον φυσικό κόσμο, στον κόσμο της πολιτικής είναι δυνατόν να βάλει κανείς τάξη στο χάος. Τώρα θα ήταν μια καλή στιγμή να αρχίσει να το κάνει αυτό ο Ομπάμα», καταλήγει η Μάρκους.