Στο ένα εκατομμύριο έχει φτάσει ο αριθμός των παιδιών από τη Συρία που έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και αποτελούν πλέον το μισό του συνόλου των προσφύγων από την αρχή της σύγκρουσης στη χώρα.
Οι περισσότεροι έχουν διαφύγει στο Λίβανο, την Ιορδανία, την Τουρκία, το Ιράκ και την Αίγυπτο. Παράλληλα, όλο και περισσότεροι Σύριοι πηγαίνουν προς τη Βόρεια Αφρική και την Ευρώπη.
Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν πως πάνω από 768.000 παιδιά πρόσφυγες από τη Συρία είναι κάτω από την ηλικία των 11 ετών.
Στο εσωτερικό της Συρίας, σύμφωνα με το Γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες, περίπου 7.000 παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους από τις συρράξεις.
H UNICEF και η Ύπατη Αρμοστεία εκτιμούν ότι περισσότερα από 2 εκατομμύρια παιδιά έχουν εκτοπιστεί εντός της χώρας.
Και οι δύο οργανισμοί τονίζουν, επίσης, τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν τα παιδιά πρόσφυγες από την παιδική εργασία, τους πρόωρους γάμους, τη σεξουαλική εκμετάλλευση και το trafficking.
Περισσότερα από 3.500 παιδιά στην Ιορδανία, το Λίβανο και το Ιράκ, διέσχισαν τα σύνορα της Συρίας, είτε ασυνόδευτα, είτε χωρισμένα από τις οικογένειές τους.
«Αυτή είναι μια πραγματική αρπαγή των παιδιών από το σπίτι τους, ίσως ακόμη και από την οικογένειά τους, μια ανείπωτη φρίκη που τώρα αρχίζουμε να κατανοούμε» τονίζει ο εκτελεστικός διευθυντής της UNICEF, Άντονι Λέικ.
«Πρέπει να μοιραστούμε όλοι αυτή την ντροπή» πρόσθεσε. «Διότι, ενώ εργαζόμαστε για ν’ ανακουφίσουμε τον πόνο των πληγέντων από την κρίση, η παγκόσμια κοινότητα έχει αποτύχει στο θέμα της ευθύνης της για τα παιδιά αυτά. Πρέπει να σταματήσουμε και να ρωτήσουμε τους εαυτούς μας, με πλήρη συνείδηση, αν μπορούμε να συνεχίσουμε ν’ απογοητεύουμε τα παιδιά της Συρίας».
«Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι τίποτα λιγότερο από την επιβίωση και την ευημερία μιας γενιάς αθώων» δήλωσε από την πλευρά του ο Επίτροπος της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες Αντόνιο Γκουτιέρες. Και πρόσθεσε: «Η νεολαία της Συρίας χάνει τα σπίτια της, τα μέλη της οικογένειας της και το μέλλον της. Ακόμη και όσα παιδιά πέρασαν τα σύνορα με ασφάλεια, είναι τραυματισμένα σωματικά και ψυχολογικά και έχουν ανάγκη από έναν λόγο για να ελπίζουν».
