Ο στρατός της Αιγύπτου διαβεβαιώνει επισήμως ότι δεν θα κάνει πραξικόπημα, ωστόσο είναι πασίδηλο πλέον ότι εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα για να υπονομεύσει ή και να ανατρέψει τον εκλεγμένο ισλαμιστή πρόεδρο Μοχάμεντ Μόρσι και διαχειρίζεται παρασκηνιακά την έκρυθμη πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση –η αιγυπτιακή οικονομία, μεταξύ άλλων, βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Ο πρόεδρος Μόρσι απέρριψε το 48ωρο τελεσίγραφο των αμερικανοθρεμμένων και εθισμένων στον αυταρχισμό ενόπλων δυνάμεων, το οποίο λήγει την Τετάρτη, δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι «το μόνο που θα επιφέρει στη χώρα είναι τη σύγχυση».
Πολλοί έσπευσαν να ερμηνεύσουν ως προάγγελο αιματοκυλίσματος με στόχο την προσωρινή επιβολή στρατιωτικού νόμου και την επιστροφή σε δικτατορικές κυβερνήσεις τις δηλώσεις του υπουργού Αμυνας, στρατηγού Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι ότι «θα επέμβουμε αν η κυβέρνηση και οι αντίπαλοί της δεν καταφέρουν να λάβουν υπόψη την επιθυμία του αιγυπτιακού λαού». Αντιθέτως, όπως τονίζει ο στρατός, η δήλωση-στήριξη υπέρ των διαδηλωτών είχε μοναδικό στόχο «να δώσει μια ώθηση στους πολιτικούς για να φθάσουν σε συνεννόηση προς όφελος της Αιγύπτου».
Με το χέρι στη σκανδάλη, τον κόσμο στους δρόμους και ήδη τουλάχιστον 16 νεκρούς τις τελευταίες δύο ημέρες, για «αγαθές προθέσεις» του στρατού έκανε λόγο και η κύρια παράταξη της αιγυπτιακής αντιπολίτευσης, το Μέτωπο Εθνικής Σωτηρίας. Το τελεσίγραφο των στρατιωτικών «δεν απηχεί τη βούλησή τους να αναλάβουν την εξουσία αλλά αποδεικνύει πως οι ένοπλες δυνάμεις σέβονται τις αρχές της δημοκρατίας και τη βούληση του έθνους ως πηγή εξουσίας» ανακοίνωσε το Μέτωπο.
Στρατιωτικά ελικόπτερα στην πλατεία Ταχρίρ
Χαιρετίζοντας την ανακοίνωση των ενόπλων δυνάμεων –και αναγνωρίζοντας, κατ’ επέκταση, τον βαρύνοντα πολιτικά ρόλο τους –χιλιάδες διαδηλωτές στην πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου ζητωκραύγασαν και τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο της χώρας όταν πέντε ελικόπτερα του στρατού πέταξαν τη Δευτέρα σε χαμηλό ύψος πάνω από το Κάιρο ανεμίζοντας τη σημαία της Αιγύπτου. «Ηταν μια συμβολική κίνηση που υπενθύμιζε σε όλους πως ο στρατός παραμένει ο πιο ισχυρός παίκτης στην πολιτική σκακιέρα της Αιγύπτου» τονίζει δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας «Guardian».
Από την επανάσταση του 1952 οι ένοπλες δυνάμεις έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στην εσωτερική κατάσταση της Αιγύπτου επιτελώντας δύο ταυτόχρονα ρόλους: να εγγυώνται την εθνική ασφάλεια και να στηρίζουν το στρατοκρατικό καθεστώς στη χώρα-κλειδί του αραβικού κόσμου. Τότε είχε λάβει χώρα το στρατιωτικό πραξικόπημα της 23ης Ιουλίου 1952, όπου μια ομάδα αξιωματικών με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ και τον στρατηγό Μοχάμεντ Ναγκίμπ, τους «Ελεύθερους Αξιωματικούς», έδιωξε τον βασιλιά Φαρούκ που βρισκόταν στην εξουσία από το 1936.
Και οι τρεις πρόεδροι της Αιγύπτου από το 1952 προέρχονταν από τις ένοπλες δυνάμεις και μετά την αποστρατεία τους είχαν αναλάβει κυβερνητικές θέσεις-κλειδιά. Τον εθνικιστή πρόεδρο Νάσερ, ο οποίος μπήκε «καρφί» στο μάτι της Δύσης εθνικοποιώντας ξένες επιχειρήσεις που λειτουργούσαν με αποικιοκρατικό καθεστώς, πρωτίστως τη Διώρυγα του Σουέζ, διαδέχθηκε το 1970 ο επίσης στρατιωτικός Ανουάρ Σαντάτ, ενώ το 1981, μετά τη δολοφονία του τελευταίου από επίορκους ισλαμιστές αξιωματικούς, τα ηνία της χώρας ανέλαβε ο πρώην αρχηγός της Πολεμικής Αεροπορίας και τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Χόσνι Μουμπάρακ.
Ο Ομπάμα επιδοκιμάζει την επέμβαση
Στα γεγονότα της Αραβικής Ανοιξης του 2011 η ηγεσία του στρατού ανέλαβε τον ρόλο του εγγυητή της ασφάλειας της χώρας.Οταν οι αστυνομικές δυνάμεις και οι διαβόητες μυστικές υπηρεσίες απέτυχαν να ελέγξουν την κατάσταση κατά τους πρώτους μήνες των πολύνεκρων διαδηλώσεων στην πλατεία Ταχρίρ και αλλού, ο στρατός κατάφερε να αποτρέψει επιθέσεις σε κυβερνητικά κτίρια και να μειώσει την εγκληματικότητα, ενώ βοήθησε στη διεξαγωγή εκλογών και τη μεταβίβαση της εξουσίας στον Μόρσι, υποψήφιο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Οι ένοπλες δυνάμεις της Αιγύπτου (με ενεργό προσωπικό 470.000 ατόμων) δεν απολαμβάνουν μόνο την εκτίμηση ενός μεγάλου μέρους του αιγυπτιακού πληθυσμού αλλά και μια προνομιακή συνεργασία με τις ΗΠΑ και το Πεντάγωνο. Δεν είναι τυχαίο πως ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα σε δηλώσεις του φάνηκε να επιδοκιμάζει μια τυχόν παρέμβαση –αν και όχι ένοπλη –του στρατού στην πολιτική ζωή της χώρας όπου χτυπάει η καρδιά του αραβικού κόσμου.
Εξάλλου η τεράστια αμερικανική χρηματοδότηση των αιγυπτιακών ενόπλων δυνάμεων και η ομαλή συνέχιση της επιχειρηματικής δραστηριότητάς τους στο εσωτερικό της χώρας δεν διακόπηκαν ποτέ. Οι αιγύπτιοι «πασάδες» στρατηγοί ήταν και παραμένουν ένας από τους βασικούς πυλώνες των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, μαζί με τα μοναρχικά καθεστώτα των πετρελαιοπαραγωγών κρατών, ιδίως της Σαουδικής Αραβίας.
HeliosPlus
