Παρ’ ότι κατάφερε να προχωρήσει σε πολυάριθμες επεμβάσεις με άκρα μυστικότητα, η Αντζελίνα Τζολί με ένα αρκετά συναισθηματικό άρθρο της στην εφημερίδα «New York Times» αποκάλυψε ότι έφερε το ελαττωματικό γονίδιο BRCA1 –που αυξάνει δραματικά τις πιθανότητες μιας γυναίκας να αναπτύξει καρκίνο του μαστού και των ωοθηκών –και ότι προχώρησε προληπτικά σε διπλή μαστεκτομή.
Στόχος της, όπως τονίζει η αμερικανίδα ηθοποιός και πολύτεκνη μητέρα, ήταν να «επωφεληθούν άλλες γυναίκες από τη δική της εμπειρία. Ο καρκίνος παραμένει μια λέξη που σπέρνει τον φόβο στις καρδιές των ανθρώπων παράγοντας μια βαθιά αίσθηση αδυναμίας. Σήμερα όμως είναι πιθανόν να κάνει κανείς μια εξέταση αίματος για να μάθει αν έχει μεγάλες πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου και να αναλάβει δράση».
Η ίδια πρώτα νίκησε τον φόβο και μετά τον καρκίνο. Ολη η διαδικασία, όπως αποκαλύπτει, υπήρξε επώδυνη, όπως και η απόφαση να προχωρήσει σε προληπτική μαστεκτομή. Η ίδια είχε χάσει τη μητέρα της σε ηλικία μόλις 56 ετών και τότε ήδη πολεμούσε με τον καρκίνο επί μία δεκαετία. Επειτα από τρία χειρουργεία και ουσιαστικά εννέα εβδομάδες επεμβάσεων και πόνου, τόσο η μαστεκτομή όσο και το επανορθωτικό χειρουργείο είχαν συντελεστεί.
«Θέλω να πω στις γυναίκες ότι η απόφαση να κάνω μαστεκτομή δεν ήταν εύκολη. Είναι όμως μια απόφαση που χαίρομαι που πήρα. Οι πιθανότητες να αναπτύξω καρκίνο του μαστού έπεσαν από το 87% στο 5%. Μπορώ να λέω στα παιδιά μου ότι δεν χρειάζεται να φοβούνται μήπως με χάσουν από καρκίνο του μαστού. Είναι καθησυχαστικό ότι δεν βλέπουν κάτι που τα κάνει να νιώθουν άβολα. Μπορούν να δουν μικρές ουλές και αυτό είναι όλο. Ολα τα άλλα είναι η Μανούλα, όπως ήταν πάντοτε. Και ξέρουν ότι τα αγαπώ και ότι θα κάνω τα πάντα για να είμαι κοντά τους όσο πιο πολύ μπορώ» τόνισε η Τζολί.
Η 37χρονη ηθοποιός συνεχίζει να ενσαρκώνει αυτό που όλες οι γυναίκες νιώθουν μερικές φορές: πως, ό,τι κι αν κάνουν, η αξία τους στον κόσμο θα ορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το σώμα τους, είτε ως σεξουαλικό αντικείμενο είτε ως αναπαραγωγικό σκεύος. Τώρα όμως γνωρίζουμε ότι η Αντζελίνα Τζολί είναι εξίσου όμορφη, λαμπερή και δυνατή όσο πριν από την επέμβασή της –ίσως και περισσότερο.
«Δεν νιώθω λιγότερο γυναίκα. Νιώθω δυνατή γιατί έκανα μια ισχυρή επιλογή που σε καμία περίπτωση δεν μειώνει τη θηλυκότητά μου» λέει.
Πλέον αποτελεί ζωντανό παράδειγμα των επιχειρημάτων της, που προτρέπουν τις γυναίκες να μη φοβούνται να βάλουν την υγεία τους ως προτεραιότητα. Η Τζολί επέδειξε αρκετή αντικειμενικότητα και ψυχραιμία ώστε να αναγνωρίσει ότι δεν προκύπτουν όλες οι μορφές καρκίνου του μαστού από την κληροδότηση ενός «ελαττωματικού» γονιδίου που μπορεί να ανιχνευθεί και ότι η πλειονότητα των γυναικών που πεθαίνουν από αυτή τη μορφή καρκίνου ζουν σε φτωχότερα μέρη του κόσμου, όπου παρόμοιες εξετάσεις έχουν απαγορευτικό κόστος.
Μια προληπτική διπλή μαστεκτομή θα παραμένει πάντοτε μια δύσκολη και πολύ προσωπική απόφαση για τις γυναίκες που βρίσκονται υπ’ αυτές τις συνθήκες, όπως όμως τονίζει η Τζολί αποτελεί πάντοτε επιλογή.
Πριν από εκείνη και άλλες λιγότερο αναγνωρισμένες ίσως αλλά όχι λιγότερο γενναίες γυναίκες που εκτίθενται στα φώτα της δημοσιότητας προχώρησαν στην ίδια προληπτική επέμβαση και μίλησαν ανοιχτά για αυτό. Το 2008 η αμερικανίδα ηθοποιός Κριστίνα Απλγκεϊτ μίλησε ανοιχτά για το πρόβλημά της και εξήγησε ότι ένα από τα πράγματα που τη βοήθησαν να πάρει την απόφαση ήταν η δυνατότητα αποκατάστασης της φυσιολογικής όψης των μαστών της μετά το χειρουργείο, πράγμα στο οποίο αναφέρθηκε και η Σάρον Οζμπορν, σύζυγος του βρετανού ροκά Οζι Οζμπορν το 2012.
Δεν λείπουν όμως και οι μαρτυρίες απλών γυναικών που αποκαλύπτουν πόσο δύσκολο είναι για μια γυναίκα που δεν νιώθει και δεν είναι άρρωστη να καταφύγει στο χειρουργικό τραπέζι. «Δυσκολεύτηκα πολύ ώσπου να το αποφασίσω. Αναρωτιόμουν γιατί κάτι τέτοιο να συμβαίνει σε εμένα, γιατί να χρειαστεί να χάσω τους μαστούς μου. Βάρυναν όμως περισσότερο η αγάπη μου για τον σύζυγό μου, τα παιδιά μου, τους φίλους μου και την οικογένειά μου. Είχα μεγάλες πιθανότητες να νοσήσω, της τάξεως του 86%. Αν μια υπερατλαντική πτήση έχει 86% πιθανότητες να πέσει, θα επιβαίνατε σε αυτήν; Μεγάλο ρόλο έπαιξε για εμένα και το γεγονός ότι έκαναν άμεση επανόρθωση. Θα μου ήταν απείρως πιο δύσκολο αν ήξερα ότι θα ξυπνήσω από το χειρουργείο χωρίς να έχω μαστούς» λέει η βρετανίδα δημοσιογράφος Εμα Πάρλονς.
Υπολογίζεται ότι μόλις το 5% ως 10% των κρουσμάτων καρκίνου του μαστού οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες.
HeliosPlus
