Η υπομονή του κόσμου εξαντλείται, υποστηρίζουν με κύριο άρθρο τους οι New York Times, τονίζοντας ότι οι αντιδράσεις σε Ισπανία, Ελλάδα και Πορτογαλία ενδέχεται να αυξηθούν· ήδη οι αριθμοί των διαδηλωτών είναι πολύ μεγάλοι για να τους αγνοήσουν οι πολιτικοί, λέει. Η εφημερίδα επικρίνει όμως και τη γερμανική πολιτική για τις «αποτυχημένες πολιτικές λιτότητας».
Με αφορμή τη μεγάλη συμμετοχή πολιτών σε διαδηλώσεις στη Λισαβόνα, τη Μαδρίτη και την Αθήνα, διαδηλώσεις που ενδέχεται να πληθύνουν τις επόμενες ημέρες, όπως σημειώνεται, η υπομονή του κόσμου εξαντλείται ως προς τις αποτυχημένες πολιτικές λιτότητας που απαιτούν η γερμανική κυβέρνηση και άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες.
Πολιτικές, σύμφωνα με τη σύνταξη της εφημερίδας, που είναι σαφές ότι θα επιδεινώσουν περαιτέρω τα δραματικά επίπεδα ανεργίας και θα καταστρέψουν τα δίκτυα προγραμμάτων κοινωνικής προστασίας, όταν αυτά χρειάζονται περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
«Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος για τον Ισπανό πρωθυπουργό Μαριάνο Ραχόι να προβεί σε περικοπές υπηρεσιών και δαπανών χωρίς να διακινδυνεύσει κοινωνική αναταραχή και το ίδιο ισχύει για την Ελλάδα και την Πορτογαλία», αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Ο Ραχόι έχει φυσικά να αντιμετωπίσει και τις αποσχιστικές τάσεις, όπως αυτές στην Καταλονία, που ήλθαν ταυτόχρονα με την κρίση (ίσως και εξαιτίας αυτής).
Τέλος, επισημαίνεται ότι ο χρόνος εξαντλείται και μόνο μια απότομη αλλαγή στις οικονομικές πολιτικές μπορεί να σώσει το ευρώ.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες και κυρίως η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, επισημαίνεται στο άρθρο, πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η επιστροφή της ευρωζώνης σε επίπεδο χρηματοπιστωτικής ρευστότητας θα απαιτήσει νέες προσπάθειες για την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης, μέσω ελαστικότερων στόχων στον τομέα του προϋπολογισμού –και όχι μέσω της συνεχιζόμενης λιτότητας που επιβάλλεται από Βερολίνο και Βρυξέλλες σε απελπισμένες κυβερνήσεις.
Στο μεταξύ, στην ίδια εφημερίδα προβάλλονται τα στοιχεία της τελευταίας έκθεσης της Eurostat, που κάνει λόγο για αύξηση ρεκόρ της ανεργίας σε ποσοστό 11,4% για το μήνα Αύγουστο, καταδεικνύοντας τις επιπτώσεις που προκαλούν τα χρηματοπιστωτικά προβλήματα πολλών κρατών-μελών της ευρωζώνης.
Ειδικότερα, όσον αφορά την Ελλάδα (με ποσοστό ανεργίας 24,4% τον Ιούνιο 2012), τονίζεται ότι, όπως και στην Ισπανία, η ανεργία έφτασε σε ιστορικά ύψη για την ευρωζώνη, ενώ και οι δύο χώρες προχωρούν στα σχέδιά τους για αυστηρότερους προϋπολογισμούς λιτότητας, γεγονός που καθιστά ζοφερότερες τις προοπτικές στον εργασιακό τομέα
Παρατίθεται μάλιστα η σχετική δήλωση του Τζόναθαν Τοντ, εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μετά την ανακοίνωση των στοιχείων της Eurostat: «Η ανεργία σε νέους, ιδιαίτερα όταν αυτή είναι παρατεταμένη, απειλεί τον αυτοσεβασμό και την οικονομική δυναμική των νέων, τώρα και στο μέλλον», είπε ο Τοντ, υπογραμμίζοντας ότι «κι αυτό μπορεί να αποτελέσει σοβαρή απειλή στην κοινωνική συνοχή και να αυξήσει τον κίνδυνο πολιτικού εξτρεμισμού».
«Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι επιχειρήσεις και οι κοινωνικοί εταίροι σε όλα τα επίπεδα πρέπει να πράξουν κάθε τι δυνατό για να αποτραπεί η δημιουργία μιας “χαμένης γενιάς”, η οποία θα αποτελέσει οικονομική και κοινωνική καταστροφή», υποστήριξε.
