Ένα βρέφος μόλις 3 μηνών, η Μπρούκλιν Φος- Γκριναγουέι, έχασε τη ζωή του στις 8 Ιουλίου στην πολιτεία του Μέιν, στη Νέα Αγγλία των ΗΠΑ. Την περασμένη Τετάρτη η αστυνομία ανακοίνωσε ότι πρόκειται για ανθρωποκτονία και την επομένη απήγγειλε κατηγορίες σε ένα 10 μόλις ετών κορίτσι.
Η 10χρονη, που είναι κόρη της μπεϊμπισίτερ που πρόσεχε τη μικρή το βράδυ του θανάτου της, αντιμετωπίζει κατηγορίες για ανθρωποκτονία. Όπως αποκάλυψε η μητέρα του άτυχου βρέφους, Νικόλ Γκριναγουέι, η τοξικολογική έρευνα εντόπισε στο αίμα του τη φαρμακευτική αγωγή που λάμβανε η 10χρονη η οποία έπασχε από σύνδρομο διάσπασης προσοχής. Επιπλέον, σύμφωνα πάντα με τη μητέρα, τα σημάδια και οι μελανιές στο πρόσωπο του μαρτυρούν ότι «το έπνιξε πιέζοντας τα χέρια της στο πρόσωπο του».
Η μικρή φόνισσα αναμένεται να παρουσιαστεί ενώπιον του δικαστηρίου τον Οκτώβριο. Το κατηγορητήριο συντάχθηκε σύμφωνα με σύσταση της Γενικής Εισαγγελίας που θεώρησε ότι η ανθρωποκτονία ήταν η πιο αρμόζουσα στη φύση του εγκλήματος καθώς, εν αντιθέσει με τη δολοφονία από πρόθεση που προϋποθέτει σκοπιμότητα, αποδίδεται σε εγκληματική αμέλεια.
Η υπόθεση έχει προκαλέσει έντονο σοκ στην τοπική κοινωνία καθώς η 10χρονη είναι το μικρότερο άτομο που κατηγορείται για ανθρωποκτονία στην πολιτεία του Μέιν εδώ και τουλάχιστον 25 χρόνια.
Βέβαια παρόμοια περιστατικά έχουν σημειωθεί και κατά το παρελθόν. Τον Ιανουάριο, ένα 10χρονο μαχαίρωσε θανάσιμα ένα 12χρονο στο Ελ Καχόν, στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια ενώ ένα 12χρονο αγόρι στη Φλόριντα καταδικάστηκε το 2001 για το φόνο ενός 6χρονου παιδικού του φίλου.
Δυστυχώς, τα παραπάνω περιστατικά δεν είναι μεμονωμένα: για την ακρίβεια, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, ένα στα εκατό παιδιά στη Βρετανία μπορεί να είναι ψυχοπαθής! Τα τελευταία χρόνια μάλιστα οι ψυχολόγοι έχουν αρχίσει να κάνουν λόγο για μια νέα ομάδα παιδιών – ψυχοπαθών, τα οποία πάσχουν από ένα είδος απάθειας στη βία και αποκαλούνται Callous- Unemotional (CU).
Όπως εξηγεί η Έσι Βίντινγκ, καθηγήτρια στο University College του Λονδίνου, που διενήργησε έρευνες σε παιδιά με σημάδια ψυχοπάθειας. για τα συμπτώματα των παιδιών αυτών δεν ευθύνονται σε κάποιο βαθμό οι γονείς τους, σε αντίθεση με άλλα παιδιά που παρουσιάζουν αντικοινωνική συμπεριφορά – εξηγώντας ότι πρόκειται για μια «έντονη γενετική αδυναμία».
Οι γονείς των παιδιών αυτών αναφέρουν περιστατικά «βίας σε ζώα, σε μικρότερα αδέρφια αλλά και απουσία του παραμικρού ίχνους μεταμέλειας ή φόβου». Εντούτοις, φαίνεται να ανταποκρίνονται στη «θετική ανατροφή» και στην επιβράβευση των καλών τους πράξεων αφού έτσι «ικανοποιούνται τα εγωιστικά τους κίνητρα».
