Για να γίνεις «κυνηγός τούνελ» στη Νότια Κορέα χρειάζεσαι τρία πράγματα: μία αντλία νερού, μία πετρελαιοκίνητη γεννήτρια ηλεκτρικού και πολλή φαντασία. O Λι Τσαγκ-γκαν και η ομάδα του διαθέτουν και τα τρία. Και αναζητούν κρυφές σήραγγες στα βουνά κοντά στα σύνορα με τη Βόρεια Κορέα – σκαμμένες, φυσικά, από την βόρεια πλευρά της μεθοριακής γραμμής.
Πριν από λίγες μέρες ένας ντόπιος τους υπέδειξε ένα μεγάλο άνοιγμα που παρατήρησε και η εξερεύνηση ξεκίνησε.
«Δε θέλω να βγάλω βιαστικά συμπεράσματα», δηλώνει ο Λι στην ανταποκρίτρια του βρετανικού BBC στη Σεούλ Λούσι Γουίλιαμσον. «Το σίγουρο είναι όμως ότι πρόκειται για ανθρώπινο έργο. Υπάρχουν ενδείξεις για ύπαρξη εκρηκτικών και ανθρώπινη δραστηριότητα καθώς και πολλές τρύπες από γεώτρηση στα τοιχώματα», προσθέτει.
Ο Λι και η ομάδα του πιστεύουν ότι η σήραγγα είναι έργο βορειοκορεατών πρακτόρων και ότι αποτελεί μέρος ευρύτερου μυστικού δικτύου που εκτείνεται κάτω από το έδαφος της Νότιας Κορέας.
Προσπάθησαν να αποστραγγίσουν λιμνάζοντα ύδατα στο βάθος της σήραγγας για να δουν πού οδηγεί, τους διέκοψε όμως η άφιξη ενός στρατιωτικού οχήματος. Ο στρατός της Νότιας Κορέας δεν υποστηρίζει τις θεωρίες περί κρυφών σηράγγων, ούτε και τις προσπάθειες των εξερευνητών. «Ο στρατός παραμένει απαθής στα ευρήματα αυτά, με αποτέλεσμα οι ντόπιοι να απευθύνονται σε εμάς», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Λι. Ο στρατός από τη μεριά του ισχυρίζεται πως κάθε άλλο παρά απαθής είναι και ότι έχει επιστρατεύσει ειδικούς για την ανακάλυψη των κρυφών σηράγγων.
Από τη δεκαετία του 1970 έχουν ανακαλυφθεί μέχρι στιγμής συνολικά τέσσερα μεγάλα υπόγεια δίκτυα στοών και πιστεύεται ότι μπορεί να υπάρχουν πολλά ακόμη. Νοτιοκορεάτες και αμερικανοί στρατιώτες αναζητούν από κοινού κρυφές σήραγγες πραγματοποιώντας τακτικές γεωτρήσεις στην Αποστρατιωτικοποιημένη Ζώνη της Νότιας και Βόρειας Κορέας (DMZ).
Έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που ανακαλύφθηκε το τελευταία δίκτυο και – πλέον – όσα έχουν χαρακτηριστεί βορειοκορεάτικα δίκτυα θεωρούνται μάλλον «αξιοθέατα» παρά στρατιωτική απειλή.
Ο Λι Τσαγκ-μιν, καθηγητής διεθνών σχέσεων στο πανεπιστήμιο του Γιονσέι, υποστηρίζει ότι οι σήραγγες έχουν πλέον πάψει να έχουν στρατιωτική αξία για τη Βόρεια Κορέα για πολλούς λόγους. «Ένας λόγος είναι ότι οι Βορειοκορεάτες έχουν πάνω από 900 πυραύλους στραμμένους προς το Νότο, κι έτσι θεωρητικά μπορούν να χτυπήσουν σχεδόν παντού. Ένας άλλος είναι ότι διαθέτουν συστοιχίες πυροβολικού μεγάλης εμβέλειας, που μπορούν να πλήξουν τη Σεούλ μέσα σε λίγα λεπτά», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Μαζί με τη στρατιωτική αξία μειώθηκε σημαντικά και το ενδιαφέρον για τις υπόγειες σήραγγες. Πολλοί έχουν δαπανήσει τεράστια χρηματικά ποσά για τις ανάγκες της εξερεύνησης, με αποτέλεσμα να χάσουν ολόκληρη την περιουσία ή ακόμη και την οικογένεια τους, για χάρη του ασυνήθιστου χόμπι τους, το οποίο συνήθως συνδιάζεται με μία αίσθηση «εθνικού καθήκοντος» για το ξεσκέπασμα των «συνομωσιών» τις οποίες υποτίθεται ότι απεργάζονται οι βόρειοι γείτονες της κορεατικής χερσονήσου εναντίον της φιλοδυτικής Νότιας Κορέας.
