Συρία: Οι γείτονες της Δαμασκού φοβούνται κλιμάκωση του εμφυλίου

Μετά την απειλητική «υπενθύμιση» του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Ασαντ ότι διαθέτει χημικά και βιολογικά όπλα και την ανακοίνωση ΗΠΑ και Βρετανίας πως «πιθανή χρήση τους θα οδηγούσε σε πλήρη επανεξέταση της στάσης μας», πολιτικοί αναλυτές φοβούνται για τους «μετασεισμούς» και το ντόμινο εξελίξεων που θα πυροδοτούσε στην Μέση Ανατολή μια κλιμάκωση των σφοδρών συγκρούσεων στη Συρία.

Πώς έχει η σημερινή κατάσταση σε κάθε γειτονική προς τη Δαμασκό χώρα ως προς τον κλιμακούμενο συριακό εμφύλιο ; Στο ερώτημα αυτό επιχειρεί να δώσει μία συνοπτική απάντηση ο ιστότοπος του αμερικανικού δικτύου CNN.

Την τελευταία δεκαετία, εκατοντάδες χιλιάδες Ιρακινοί βρήκαν καταφύγιο σε συριακά εδάφη λόγω του ακήρυκτου πολέμου ανάμεσα σε σιίτες και σουνίτες στη πατρίδα τους. Τώρα όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: πάνω από 10.000 Σύριοι εχουν ήδη μετακινηθεί εντός ιρακινών εδαφών, με τη Δύση να φοβάται πως τρομοκρατικές οργανώσεις όπως η σουνιτική Αλ Κάιντα περνούν τη μεθόριο με τη Συρία προκειμένου να πολεμήσουν τις δυνάμεις του σιίτη Ασαντ. Η κυβέρνηση του Ιράκ, που κυριαρχείται από σιιτικά κόμματα, εξακολουθεί να μάχεται τους φονταμενταλιστές σουνίτες.

Η Σαουδική Αραβία καθώς και πολλά γειτονικά κράτη φοβούνται τις επεκτατικές βλέψεις του Ιράν, βασικού συμμάχου του Ασαντ, και της επιρροής του στην Μέση Ανατολή. Ο Σαουδάραβας βασιλιάς Αμπντάλα έχει επανειλημμένα τονίσει πως δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία για την κατάσταση που επικρατεί στη Συρία αυτή τη στιγμή. Και πολλοί υποπτεύονται πως, τόσο αυτός, όσο και η κυβέρνηση του Κατάρ, εξοπλίζουν μυστικά τις επαναστατικές δυνάμεις της Συρίας, με τη σιωπηλή ανοχή των ΗΠΑ.

Μπορεί η Συρία και το Ιράν να υποστηρίζουν την οργάνωση Χεζμπολάχ, που πολεμάει το Ισραήλ, ωστόσο ένα μεγάλο κομμάτι του λαού του Λιβάνου υποστηρίζει τη Συριακή επανάσταση -άλλωστε, πάνω από 36.000 Σύριοι πρόσφυγες έχουν καταφύγει στο Λίβανο. Το μεταναστευτικό αυτό πρόβλημα μεγαλώνει ακόμη περισσότερο αν αναλογιστούμε πως στο Λίβανο διαμένουν ακόμη 400.000 Παλαιστίνιοι, η παραμονή των οποίων εκεί άναψε το φιτίλι για την έναρξη του εμφυλίου πολέμου στη χώρα μεταξύ 1975-1990.

Η Τουρκία, ως μέλος του ΝΑΤΟ, φιλοξενεί στα εδάφη της ομάδες Σύρων ανταρτών και πάνω από 50.000 πρόσφυγες, προσφέροντας σημαντική βοήθεια στην συριακή επανάσταση. Εντωμεταξύ, η Τουρκία έχει αναπτύξει στρατιωτικές της δυνάμεις κατά μήκος των συνόρων της με τη Συρία, ενώ από κοινού με τις ΗΠΑ σχεδιάζουν ένα πλάνο στήριξης της περιοχής σε περίπτωση κατάρρευσης του καθεστώτος Ασαντ. Αυτό που φοβούνται περισσότερο στην Τουρκία είναι, εν μέσω πολεμικής έξαρσης, να μην «ξεθαρρέψουν» οι Κούρδοι αυτονομιστές, γεγονός που θα θέσει σε επιφυλακή όλο τον τούρκικο κρατικό μηχανισμό.

Η Σιιτική κυβέρνηση του προέδρου Αχμαντινεζάντ υποστηρίζει τον επίσης Σιίτη (της σέκτας των αλεβιτών) Ασαντ, με την συμμαχία αυτή να δίνει την ευκαιρία στο Ιράν να εδραιώσει το ρόλο του ως κυρίαρχη δύναμη στη Μέση Ανατολή. «Η Συρία αποτελεί κλειδί για τις Ιρανικές βλέψεις», τονίζει ο Αντριου Τέιμπλερ, αναλυτής στο Ινστιτούτο Πολιτικής για την Εγγύς Ανατολή που εδρεύει στην Ουάσινγκτον, προσθέτοντας πως «με το Ιράν να υποστηρίζει απροκάλυπτα τον Ασαντ, αυτό που διακυβεύεται πλέον εκτός Συρίας είναι πολύ μεγαλύτερο με αυτό που διακυβεύεται εντός της χώρας».