Τον έσωσε η αγάπη του για το σκάκι

Το 2008, όταν ο Νουρά Αλάμ, πατέρας του μικρού αποφάσισε να φύγει από το Μπαγκλαντές, η χώρα βίωνε έντονες πολιτικές συγκρούσεις και ο ίδιος ήταν οπαδός της αντιπολίτευσης. Η φτώχεια και η πολιτική αστάθεια στη χώρα σε συνδυασμό με το ταλέντο του Φατίχ τον ώθησαν στην απόφαση να φύγει μαζί με τον γιο του για τη Γαλλία.

Εκεί, ο μικρός σκακιστής έγινε προστατευόμενος της τοπικής λέσχης σκακιού του Κρετέιγ, η οποία ακολουθεί τον διεθνή κανόνα του αθλήματος, που προτάσσει στα λατινικά «gens una summus», δηλαδή «όλοι είμαστε ένα». Υπό την καθοδήγηση του παθιασμένου προπονητή του Ζαβιέ Παρμεντιέ, η λέσχη άνοιξε τις αγκάλες της και έθεσε στην προστασία της τον μικρό Φαχίμ. Ο πατέρας του όμως εξακολούθησε να αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες. Σε αντίθεση με τον μικρό, ο ίδιος κινδύνευε με απέλαση και ήταν υποχρεωμένος να βρει δουλειά και να αποκτήσει άδεια παραμονής στη χώρα.

Η αβεβαιότητα διήρκησε δύο ατελείωτα χρόνια. Όμως, ο πρώην πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν, λάτρης του σκακιού ο ίδιος, και ο τίτλος πρωταθλητισμού του Φαχίμ επέσπευσαν τις εξελίξεις. Εν μέσω της αντιπαράθεσης για το μεταναστευτικό ζήτημα, προέκυψε ένα εύλογο ερώτημα: «Πρέπει να απελαθεί ένα παιδί – και ο κηδεμόνας του – που αποτελούν παράδειγμα επιτυχημένης ενσωμάτωσης στη γαλλική κοινωνία;»

Στις 4 Μαΐου του 2012, σε σχετικό ερώτημα που του ετέθη στη γαλλική τηλεόραση, ο Φιγιόν απάντησε: «Γενικά, δεν είναι αποδεκτό το καθεστώς παρανομίας». Ωστόσο, έσπευσε να προσθέσει, «η γαλλική δημοκρατία οφείλει να λαμβάνει υπόψη τις εξέχουσες περιπτώσεις και να τις εξετάζει πολύ προσεχτικά».

Λίγες μέρες αργότερα, ο Νουρά έλαβε την έγκριση για τη χορήγηση της άδειας παραμονής του στη Γαλλία.

Η απόφαση αυτή, μετά από την παρέμβαση του Φιγιόν, επικυρώθηκε και από τον νέο υπουργό Εσωτερικών Μανουέλ Βαλλς, που επίσης είναι ένθερμος υποστηρικτής του σκακιστικού αθλήματος.