Συνεχή, μέγιστης κλίμακας βομβαρδισμό πυρηνικών, επιστημονικών και άλλων εγκαταστάσεων στο Ιράν με χιλιάδες θύματα πρόβλεπε το σχέδιο το οποίο υπέβαλε στον πρόεδρο Τζορτζ Μπους το Αρχηγείο των Γενικών Επιτελείων της Αμερικής, αποκαλύπτει σήμερα στην «Wall Street Journal» ο σύμβουλος του αμερικανικού Κέντρου Στρατηγικών Μελετών Εντουαρντ Λούτβακ.
Ενας προς έναν οι στόχοι επρόκειτο «να δεχθούν συνεχή πλήγματα με όπλα μεγάλης συγκεντρωτικής ισχύος μέχρις ότου οι από αέρος φωτογραφίες δείξουν ότι ισοπεδώθηκαν» όριζε το σχέδιο.
«Η επίθεση ανέβαζε την επιδρομή στο επίπεδο της μείζονος επιχείρησης», γράφει ο Λούτβακ. Συγκεκριμένα, με «πολλές εκατοντάδες βομβαρδιστικές εξόδους και πολλές άλλες βοηθητικές για ηλεκτρονικές παρεμβάσεις, ανεφοδιασμό εν πτήσει, σωστική ετοιμότητα σε θάλασσα και σε αέρα καθώς και για πλήρη, ολοκληρωτική αεράμυνα».
Με αυτά τα δεδομένα και επειδή η επιχείρηση θα ήταν «μακράς διαρκείας μέχρις ότου καταστραφούν όλοι οι στόχοι», συνεχίζει, «τα θύματα στο Ιράν θα έφταναν τις χιλιάδες».
Το ενδιαφέρον είναι ότι, κατά τον Λούτβακ, ο βομβαρδισμός και η καταστροφή των πυρηνικών εγκαταστάσεων αποτελούσε το «πιο ήπιο τμήμα του αεροπορικού πολέμου που πρότεινε» το Πεντάγωνο. Το σχέδιό του «υποδείκνυε επίσης πολλούς ακόμη στόχους, πολλές περισσότερες εξόδους αεροσκαφών και χρήση των κατάλληλων όπλων που θα απαιτούσαν οι προκαταρκτικές επιθέσεις».
«Εν ονόματι της αρχής να μη χαθεί ούτε ένα αεροσκάφος», γράφει ο Λούτβακ, «οι σχεδιαστές έβαζαν στο στόχαστρο όλα τα μαχητικά της ιρανικής αεροπορίας. Και ό,τι άλλο». Ιρανικά βομβαρδιστικά και μαχητικά της δεκαετίας του ’70 και του ’80 σχεδόν άχρηστα, αεροπλάνα Mirage του Σαντάμ Χουσείν που είχαν αποκλειστεί στο Ιράν από τις ημέρες του Πολέμου του Κόλπου, 2.000 αντιαεροπορικά έστω κι αν τα περισσότερα είναι απλά πολυβόλα κλπ.
«Ο τελικός λογαριασμός αυτής της επίθεσης», γράφει η εφημερίδα, είναι ότι «επρόκειτο για υπερμεγέθη επιχείρηση μιας πραγματικής αεροπορικής αρμάδας που θα κρατούσε όχι ώρες αλλά εβδομάδες, θα σημείωνε περισσότερες από 20.000 εξόδους αεροσκαφών και αναπόφευκτα θα σκότωνε χιλιάδες πολίτες» στο Ιράν.
Οι αμερικανοί επιτελείς, καταλήγει ο Λούτβακ, «κατ’ αυτό τον τρόπο εξασφάλιζαν ότι δεν θα ωθούνταν σε έναν τρίτο πόλεμο, όπως με το Ιράκ και το Αφγανιστάν, που απομυζούν ακόμη την αμερικανική στρατιωτική ισχύ και ψαλλιδίζουν τον προϋπολογισμό του Πενταγώνου».
