Οι Παλαιστίνιοι από τη Γάζα και τη Δυτική Οχθη δεν θα μπορούν να ζουν στο Ισραήλ, ακόμη και αν οι σύζυγοί τους έχουν ισραηλινή υπηκοότητα! Το εν λόγω παράδοξο επικυρώθηκε σήμερα με νόμο από το Ανώτατο Δικαστήριο στο Ιεροσόλυμα, προκαλώντας, φυσικά, έντονες αντιδράσεις.

Εναντίον του εν λόγω νόμου, είχαν εξάλλου προσφύγει και πριν από πέντε χρόνια, οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατηγορώντας τον ως ρατσιστικό και ότι παραβιάζει το βασικό δικαίωμα της απόκτησης οικογενειακής ζωής.

Την Τετάρτη, ωστόσο, το ανώτατο δικαστήριο, με ψήφους 6 υπέρ και 5 κατά, αποφάσισε να απορρίψει το αίτημα, κάνοντας δεκτό το αντεπιχείρημα της κυβέρνησης πως ο νόμος είναι απαραίτητος δεδομένου ότι οι παλαιστίνιοι αντάρτες μπορεί να χρησιμοποιήσουν τις επανασυνδέσεις των οικογενειών προς όφελος τους ώστε να αποκτήσουν ισραηλινές ταυτότητες και να κυκλοφορούν ελεύθερα μέσα στο Ισραήλ.

Το δικαστήριο έχασε το κύρος του «στον πόλεμο κατά του ρατσισμού» δήλωσε ο βουλευτής κ. Ζαχάβα Γκαλόν, μέλος του αριστερού-φιλελεύθερου κόμματος Μερέτζ. Η Ενωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Ισραήλ (ACRI), που περιλαμβάνεται στους ενάγοντες, σε ανακοίνωσή της σήμερα έκανε λόγο για «μαύρη ημέρα».

«Το δικαστήριο δεν κατάφερε να υπερασπιστεί τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα», ανέφερε η ACRI. Ο νόμος υιοθετήθηκε αρχικά από το ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο το 2002, στο αποκορύφωμα της δεύτερης Παλαιστινιακής Ιντιφάντα, όταν ένα κύμα βομβιστικών επιθέσεων αυτοκτονίας έπληττε ισραηλινές πόλεις. Επικυρώθηκε από το ισραηλινό κοινοβούλιο το 2003. Το κείμενο προέβλεπε πως το μέτρο θα εφαρμοζόταν για έναν χρόνο, όμως το κοινοβούλιο παρέτεινε ξανά και ξανά την ισχύ του.

Σύμφωνα με τον νόμο, οι Παλαιστίνιοι από την Δυτική Οχθη και τη Γάζα οι οποίοι είναι παντρεμένοι με ισραηλινό υπήκοο δεν μπορούν να κάνουν αίτηση για υπηκοότητα ή για μόνιμη διαμονή στη χώρα.

Μια τροποποίηση του νόμου το 2005 έδινε τη δυνατότητα στους παλαιστίνιους άνδρες άνω των 35 και στις γυναίκες άνω των 25 να λαμβάνουν άδειες εισόδου, με προϋπόθεση την ανανέωσή τους κάθε λίγους μήνες. Ωστόσο απαγόρευε την απασχόληση, αλλά και την ένταξη των παλαιστινίων στην ιατρική και κοινωνική ασφάλιση.

Ηταν η δεύτερη φορά που το ανώτατο δικαστήριο απέρριψε αίτηση για κατάργηση του νόμου. Το 2006 το δικαστήριο επικύρωσε πάλι με ψήφους 6 υπέρ και 5 κατά συμφωνώντας ότι ο νόμος ήταν απαραίτητος ώστε να υπηρετήσει έναν προσωρινό θέμα ασφάλειας.

Η ACRI, δήλωσε πως ο νόμος πλήττει χιλιάδες ισραηλινούς- άραβες πολίτες που είναι παντρεμένοι με Παλαιστίνιους. Κάποιοι ζούνε αναγκαστικά χωριστά, άλλοι είναι αναγκασμένοι να μετακινηθούν στην Δυτική Οχθη ή τη Γάζα, ενώ άλλοι ζουν
στο Ισραήλ με προσωρινές άδειες παραμονής για τους συζυγούς τους.

Στο Ισραήλ, που έχει συνολικά πληθυσμό 7,8 εκατ., ζει μια μειονότητα 1,6 εκατ. αράβων πολιτών.