Αποσπάσματα των δηλώσεων:
«Η βασική πρόταση στην κριτική του Κολ είναι κατ’ εμέ η εξής: Πρέπει να μπορεί κανείς να εμπιστευθεί τους Γερμανούς. Κι αυτό δεν συμβαίνει προς το παρόν ούτε στο Παρίσι ούτε στο Λονδίνο ούτε σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Αυτή τη στιγμή, οι γείτονές μας δεν μπορούν πλέον απαραίτητα να εμπιστευθούν τους Γερμανούς. Αναρωτιούνται τι θέλουν οι Γερμανοί. Οι Γερμανοί επέτρεψαν να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι γι’ αυτούς η εσωκομματική ειρήνη στο CDU/CSU ή οι περιφερειακές εκλογές είναι σημαντικότερες από τη βεβαιότητα ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θα προχωρήσει» λέει ο κ.Σμιτ.
Ο πρώην καγκελάριος καταλογίζει όμως και στον Κολ λάθη όσον αφορά την καθιέρωση του ευρώ: «Ασφαλώς και δεν θα είχα εντάξει εγώ στην Ευρωζώνη όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και μια σειρά άλλων κρατών. Ωστόσο το βασικό λάθος διαπράχτηκε ήδη το 1991 στο Μάαστριχτ. Από τότε είχε προβλεφθεί η συμμετοχή όλων των κρατών της ΕΕ στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, εφόσον αυτά εκπλήρωναν τα λεγόμενα κριτήρια σύγκλισης. Οι διαπραγματεύσεις για τη συνθήκη του Μάαστριχτ συμπίπτουν με την περίοδο διακυβέρνησης του Χέλμουτ Κολ» λέει.
Για την παραβίαση του Συμφώνου Σταθερότητας από τη Γερμανία, στο κατώφλι της νέας χιλιετίας, ο κ.Σμιτ δηλώνει: «Αυτή η παραβίαση έλαβε χώρα επί κυβερνήσεως Γκέρχαρτ Σρέντερ – κι εδώ συμφωνώ με την κριτική του Κολ. Ωστόσο, πρέπει να γνωρίζει κανείς εδώ ότι οι Γερμανοί δεν ήταν οι μόνοι παραβάτες. Και οι Γάλλοι παρέκαμψαν τα κριτήρια σταθερότητας. Τα δύο σημαντικότερα κράτη της ΕΕ και της Ευρωζώνης παραβίασαν ταυτόχρονα αυτό το λεγόμενο Σύμφωνο! Το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν είναι συνθήκη διεθνούς δικαίου, αλλά στην πραγματικότητα απλώς μια δήλωση προθέσεων μεταξύ κυβερνήσεων. Γι’ αυτό και δεν έχει την ίδια δεσμευτικότητα κι αυτό είναι ένα μεγάλο έλλειμμα».
