Βρετανική έρευνα για λογαριασμό του τηλεοπτικού σταθμού «Channel 4» και πιο συγκεκριμένα για την εκπομπή «Η μυστική ζωή των κτιρίων» αποκάλυψε ότι τα γραφεία «ανοικτού τύπου», όπου οι υπάλληλοι εργάζονται σε έναν ενιαίο χώρο, χωρίς απόλυτα διαχωριστικά ή δυνατότητα για δωμάτια με κλειστές πόρτες, επηρεάζουν αρνητικά την εγκεφαλική δραστηριότητα.

Η έρευνα έδειξε ότι η ευημερία των υπαλλήλων στα «ανοικτά γραφεία» κυμαίνεται πτωτικά κατά 32%, σε σύγκριση με εργαζόμενους σε ατομικά γραφεία. Επιπλέον η παραγωγικότητά τους είναι μειωμένη σε ποσοστό 15%.

Ο σχεδιασμός των ανοικτών γραφείων εισήχθη για πρώτη φορά τη δεκαετία του ’50 και σύντομα αναδείχθηκαν δημοφιλή για πολλές μεγάλες επιχειρήσεις. Παρόλα αυτά, ένα «υποχρεωτικά» τακτικό και καθαρό γραφείο δεν επιδρά θετικά στους υπαλλήλους, αντίθετα αποδιοργανώνει την σκέψη τους.

«Ενα απλό τηλεφώνημα του συναδέλφου ή μια χαμηλόφωνη κουβεντούλα μπορεί να μειώσει την συγκέντρωση του εργαζομένου» υποστηρίζει και ο νευρολόγος Δρ. Τζακ Λιούις, υπό την επίβλεψη του οποίου διεξήχθη η έρευνα. Και εξηγεί: «Τα γραφεία ανοιχτού τύπου σχεδιάστηκαν για να μπορούν τα άτομα να περιφέρονται στον εργασιακό τους χώρο και να συναναστρέφονται ελεύθερα με τους συναδέλφους τους, για να προαχθεί η παραγωγική σκέψη και να βρεθούν καλύτερες λύσεις σε τυχόν προβλήματα. Στην πράξη όμως, δεν λειτουργούν όμως ακριβώς έτσι.».

Η σύγχρονη τάση των επιχειρήσεων να μην επιτρέπεται η ιδιαίτερη διακόσμηση στον χώρο εργασίας , είτε μιλάμε για το προσωπικό έπιπλο-γραφείο του υπάλληλου είτε για τους κοινόχρηστους χώρους, οδηγεί στο ίδιο αρνητικό αποτέλεσμα. Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Δρ. Κραιγκ Νάιτ του Πανεπιστημίου Εξετερ, μια αλλαγή αυτής της νοοτροπίας των επιχειρήσεων θα συνεπαγόταν καλύτερα αποτελέσματα και για τις ίδιες τις επιχειρήσεις, μιας και οι εργαζόμενοι «θα ένιωθαν πιο άνετα και πολύ συγκεντρωμένοι στην δουλειά τους».

Παρόμοιο πείραμα διεξήχθη από το Ινστιτούτο Σολκ του Σαν Ντιέγκο στην Καλιφόρνια, με αντικείμενο έρευνας τα ποντίκια. Κρατούνταν αρχικά σε ένα καθαρό, τελείως άδειο όμως κλουβί. Οταν μετακινήθηκαν σε ένα περιβάλλον πιο «ευχάριστο», όπου διάφορα αντικείμενα πλαισίωναν τον χώρο τους, εμφανίστηκαν νέα αιμοφόρα αγγεία και νευρώνες στην περιοχή του εγκεφάλου.

Ο καθηγητής Φρεντ Γκέιτζ του Ινστιτούτου αναφέρει: «Εάν αντιπαραβάλλουμε τα συμπεράσματα του πειράματος αυτού με τον άνθρωπο, τότε συμπεραίνουμε ότι ένας χώρος περισσότερο ευχάριστος, με μία αίσθηση ιδιωτικότητας, μπορεί να βελτιστοποιήσει τις επιδόσεις μας».