Μια μέρα μετά την θριαμβευτική είδηση της «εξωδικαστικής εκτέλεσης» του Οσάμα μπιν Λαντεν από άνδρες των ειδικών δυνάμεων του αμερικανικού ναυτικού, μια περίεργη «θολούρα» εξακολουθεί να καλύπτει τις λεπτομέρειες της πιο επιτυχημένης μυστικής επιχείρησης στην πρόσφατη ιστορία, όπως έσπευσαν να την βαπτίσουν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι.
Πίσω από τις διαβεβαιώσεις για το τεστ DNA και τα…πολιτικό-θρησκευτικά κριτήρια με τα οποία η σωρός του μπιν Λάντεν ρίχτηκε στην θάλασσα (!), κρύβεται ένας λαβύρινθος από μυστικά και ψέματα, μια ντουλάπα γεμάτη σκελετούς αθώων και ενόχων. Ας δούμε μερικά από τα αναπάντητα ερωτηματικά:
Στο πανηγυρικό διάγγελμα του λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Κυριακής, ο πρόεδρος Ομπάμα τόνισε στον αμερικανικό λαό πως «αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων μου διέταξα τον διοικητή της CIA Λίον Πανέτα να θέσει ως πρώτη προτεραιότητα στον πόλεμο κατά την ΑΛ Κάιντα τον φόνο ή την σύλληψη του μπιν -Λάντεν». Δικαίως αναρωτιούνται αρκετοί, εντός και εκτός ΗΠΑ: δηλαδή μεταξύ 2001 και 2009 , επί Μπους του νεότερου, η σύλληψη του αρχιτρομοκράτη ΔΕΝ ήταν πρώτη προτεραιότητα;
Στο ίσιο διάγγελμα ο Ομπάμα είπε ότι οι μυστικές υπηρεσίες εντόπισαν τον Οσάμα «βαθιά μέσα στο Πακιστάν», στο Αμποταμπάντ: «ξέχασε» όμως ο Αμερικανός πρόεδρος να πει πως το Αμποταμπάντ δεν βρίσκεται στην «Άγρια Δύση» της πακιστανό-αφγανικής μεθορίου, αλλά κοντά στο Ισλαμαμπάντ, και μόλις 50 χιλιόμετρα από το Ραβαλπίντι, την φυσική έδρα των πακιστανικών ενόπλων δυνάμεων και ιδίως της περιβόητης μυστικής υπηρεσίας – «κράτους εν κράτει», της ISI.
Όπως διαβάζουμε, μάλιστα, στο Αμποταμπάντ ζουν κυρίως απόστρατοι αξιωματικοί του στρατού και της ISI, ενώ το οχυρωμένο, πολυτελές οίκημα όπου ζούσε – και πέθανε- ο αρχιτρομοκράτης βρίσκεται σε μικρή απόσταση μια μεγάλη στρατιωτική βάση, από αστυνομικό τμήμα, αλλά και από την στρατιωτική ακαδημία της χώρας! Πόσο λογικό είναι ο πιο καταζητούμενος άνθρωπος στον κόσμο να κρύβεται στην «φωλιά του λύκου»;
Ο Οσάμα δεν κρυβόταν λοιπόν σε καμιά σπηλιά ή σε τρύπα, σαν τον Σαντάμ Χουσείν, αλλά σε πολυτελές οίκημα στην «καρδιά» του πακιστανικού στρατιωτικού συμπλέγματος εξουσίας. Αβίαστα λοιπόν προκύπτει το συμπέρασμα ότι (είχαν μάλλον δίκιο όσοι χρόνια τώρα πίστευαν ότι) ο Λάντεν απολάμβανε από την πρώτη στιγμή την προστασία των πακιστανικών μυστικών υπηρεσιών, με τις οποίες άλλωστε συνεργάστηκε στενά για δεκαετίες – πρώτα στον πόλεμο κατά των σοβιετικών δυνάμεων, στο Αφγανιστάν, και μετά στην δημιουργία και χρηματοδότηση των Ταλιμπάν, που αποτελούν 100% πακιστανικό κατασκεύασμα.
Το πραγματικό ερώτημα που προκύπτει, λοιπόν, μετά την αμερικανική επιχείρηση, είναι κατά πόσο το «βαθύ κράτος» του Πακιστάν, που εξ αρχής έπαιζε διπλό παιχνίδι, αποφάσισε κάποια στιγμή τους τελευταίους μήνες να «πουλήσει» τον Οσάμα στον Ομπάμα, ή αν όντως αγνοούσε την επιχείρηση και συνέχισε να προστατεύει τον Όσαμα ως την τελευταία στιγμή.
Η εμπειρία μάλιστα δείχνει ότι, χωρίς την όψιμη «συνεργασία» των Πακιστανών, κανείς δεν θα είχε συλληφθεί: την ίδια στιγμή που τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη των ΗΠΑ θερίζουν γυναικόπαιδα στο Ουαζιριστάν και άλλες απόμακρες γωνιές των συνόρων, οι «κυνηγημένοι» αρχηγοί της αλ Κάιντα ζούσαν ζωή χαρισάμενη στις μεγαλουπόλεις – μέχρι την στιγμή, βέβαια, που οι προστάτες τους της ISI αποφάσιζαν να τους «θυσιάσουν» για να δείξουν πόσο καλοί σύμμαχοι είναι. Έτσι έγινε με τους υπαρχηγούς του Λάντεν Καλίντ Σιχ Μοχάμεντ (πιάστηκε κι αυτός στο Ραβαλπίντι), τον Ράμσι αλ- Μπιντ (στο Καράτσι) και τον Αμπού Ζουμπάιντα (στο Φαιζαλαμπάντ: οπότε αυξανόταν η πίεση προς το πακιστανικό καθεστώς, ως διά μαγείας πιανόταν κάποιο «μεγάλο κεφάλι» της οργάνωσης -φάντασμα.
Πάμε τώρα παρακάτω: ο Ομπάμα πανηγύρισε για την εκτέλεση του Οσάμα, υπενθυμίζοντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες «πολεμούν κατά της αλ-Κάιντα για να προστατέψουν τους πολίτες τους, τους φίλους τους και τους συμμάχους τους». Ποιος άραγε από τους …δυόμιση πολέμους στους οποίους πρωταγωνιστεί η Αμερική – σε Αφγανιστάν, Ιράκ και Λιβύη δικαιολογεί την παραπάνω δήλωση; Όσο δικαιολογημένη κι αν είναι η χαρά που νιώθουν οι Νεουρκέζοι για την φυσική εξόντωση του Σαουδάραβα, είναι σαφές πως οι συνεχιζόμενοι πόλεμοι ουδεμία σχέση έχουν με την δίωξη της αλ-Κάιντα και/ή την εκτέλεση του Λάντεν.
Ιδιαίτερα μάλιστα το μακελειό στο άμοιρο Αφγανιστάν, που άξια αποκαλείται και «πόλεμος του Ομπάμα» – αφού επί των ημερών του οι εκεί αμερικανικές δυνάμεις τριπλασιάστηκαν! – καθίσταται ακόμη πιο αδικαιολόγητο, μετά την αποκάλυψη της πολυτελούς κρυψώνας του Οσάμα στο…συμμαχικό Πακιστάν. Όπως αδικαιολόγητη κρίνεται βέβαια και η συνεχιζόμενη οικονομική και στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ προς το Ισλαμαμπάντ, ύψους πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων – μέρος των οποίων, χωρίς καμιά αμφιβολία καταλήγει σε φανατικούς ισλαμιστές σαν το δίκτυο Χακάνι, που δρα στην αφγανική μεθόριο, και την Λασκάρ- ι- Ταϊμπα, την οργάνωση που ματοκύλισε πριν ενάμιση χρόνο την Βομβάη.
Αντιμέτωπος με την πιθανότητα να μην επανεκλεγεί το 2012, με την οικονομία σε κακά χάλια και έντονη αμφισβήτηση από φίλους και εχθρούς, ο Ομπάμα «παίζει τα ρέστα του» στο πολεμικό πεδίο. Πρέπει να «ξεμπερδεύει» με τον πόλεμο στο Αφγανιστάν πριν στηθούν οι κάλπες, ώστε να πει στον αμερικανικό λαό «ως εδώ οι μακρινοί πόλεμοι, ας στραφούμε πάλι στο εσωτερικό»: γι’αυτό άλλωστε αλλάζει όχι μόνο τα πρόσωπα- κλειδιά του πολέμου (ο Πανέτα αναλαμβάνει το υπουργείο Αμύνης, ο Ντέιβιντ Πετρέους την CIA κ.α.), αλλά προετοιμάζει εδώ και αρκετό καιρό την αμερικανική και διεθνή κοινή γνώμη για «δραματικές αλλαγές» στρατηγικής μέσα στον Ιούνιο.
Και οι κακές γλώσσες στην Ουάσιγκτον λένε πως οι μεγάλοι χαμένοι της νέας στρατηγικής θα είναι οι ως τώρα στενότεροι σύμμαχοι – το διεφθαρμένο καθεστώς Καρζάι στο Αφγανιστάν, και το ακόμη πιο διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας του Πακιστάν, όπου η ISI παίζει πρωτεύοντα ρόλο. Πως «κουμπώνει» η εκτέλεση Λάντεν σε αυτές τις εξελίξεις, αυτό μένει να φανεί.
