«Ηταν μια μέρα του Πάσχα όταν πήγα σε κάποιο Ιnternet café μετά την εκκλησία. Ηθελα πολύ να γίνω χάκερ, γιατί είχα δει ένα βίντεο όπου κάποιος άλλαζε την όψη μιας ιστοσελίδας. Γκούγκλαρα, γκούγκλαρα, γκούγκλαρα, βρήκα το “Hacker’s Heaven”, τότε ήταν στη διεύθυνση evilzone.net και όχι στο evilzone.org. Είχε πράσινα γράμματα και ο τίτλος έβγαζε φλόγες, “Hacker’s Ηeaven”. Το site είχε πολλά εργαλεία για hacking. (…) Εκείνη την περίοδο το Evilzone το διαχειρίζονταν ο “netspliter” και ο “evil. io”, ο οποίος ήταν από τη χώρα μου (τη Βουλγαρία) απ’ όσο θυμάμαι. Ημουν κάπως βλάκας τότε και το “να γίνω χάκερ” έγινε βαρετό και σταμάτησα να επισκέπτομαι τη σελίδα».

Τα παραπάνω γράφει ο χρήστης με το ψευδώνυμο «evilhacker» στο φόρουμ του Evilzone στις 16 Ιανουαρίου 2011. Η ανάρτησή του βρίσκεται στο thread με τον σκορσεζικό τίτλο «Evilzone – The story» όπου τα μέλη προσπαθούν να συντάξουν την ιστορία του site από τις απαρχές του, το 2007, σαν να επρόκειτο για σχολικές αναμνήσεις. Στο φόρουμ τα μέλη μοιράζονταν προγράμματα hacking, οργάνωναν επιθέσεις, εξιστορούσαν τα «κατορθώματά» τους ή απλώς αντάλλασσαν απόψεις για τα χόμπι τους και αστειεύονταν.

Ο Αλέξανδρος Π. συνελήφθη στις 7 Ιουνίου. Σύμφωνα με στοιχεία του Σώματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της ΕΛ.ΑΣ., φέρεται να συνδέεται με επιθέσεις στην ιστοσελίδα της Interpol, καθώς και σε αμερικανικές κυβερνητικές ιστοσελίδες. Στο σπίτι του στον Aγιο Δημήτριο, όπου διέμενε με τη μητέρα του, πέρα από υπολογιστές, βρέθηκαν επίσης δύο μαχαίρια, 125 λευκές ασυμπλήρωτες κάρτες με μαγνητική ταινία, τρεις πιστωτικές κάρτες με διαφορετικά στοιχεία που δεν αντιστοιχούν στον ίδιο, μια αντιασφυξιογόνα μάσκα χημικών αερίων, φωτοβολίδες, βεγγαλικά, κυνηγετικά φυσίγγια, καθώς και μια νάιλον συσκευασία με οκτώ κομμένα φυσίγγια, από τα οποία είχε αφαιρεθεί η πυρίτιδα και είχε τοποθετηθεί σε αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό. Ο συλληφθείς Αλέξανδρος Π., φερόμενος ως ο άνθρωπος πίσω από το ψευδώνυμο «netspliter», ενηλικιώθηκε πριν από λίγους μήνες· το 2007 ήταν 14 ετών.

Ο «evilhacker» συνεχίζει την αφήγησή του: «Eπειτα από δύο εβδομάδες, συνέβη να βρεθώ στην ιστοσελίδα ξανά και ΜΠΑΜ! Είχε γίνει φόρουμ. Γράφτηκα. Oλα πήγαιναν αρκετά καλά. Ποστάρονταν εργαλεία, οδηγοί, πολλοί έγραφαν κώδικα, πολλά νέα μέλη καθημερινά κτλ. (…) Λίγους μήνες αργότερα, ο “netspliter” και ο “evil.io” φάνηκε πως τσακώθηκαν. Ορίστε το e-mail που έλαβαν όλα τα μέλη από τον “netspliter”»:

“(Ημερομηνία: 21 Σεπτεμβρίου 2007). Γράφω αυτό το e-mail ως μια επείγουσα ανακοίνωση σχετικά με την πρόσφατη κρίση που ξέσπασε στην κοινότητά μας εξαιτίας του πείσματος του “evil.io” που κατέληξε στο να χάσουμε 2.000 αναρτήσεις και λίγα μέλη (τα νεότερα).

Εγώ και ΟΛΑ τα κύρια μέλη και πρακτικά όλα τα VIP μέλη, εκτός από τον “exterminator”, έχουμε μετακομίσει στο forum.evilzone.org (…). Σε αντίθεση με τον evil.io είμαι εξαιρετικά διάφανος σε σχέση με τη συγκεκριμένη κίνηση. (…)

Ο admin σας, netspliter

«Ευτυχώς, ήμουν από τα μέλη που μετακόμισαν στο .org μαζί με τον “netspliter”, κάποιοι παρέμειναν στο evilzone.net. Επειτα από τον καβγά, νομίζω πως συνέβησαν πολλές DDoS και spam επιθέσεις μεταξύ των δύο φόρουμ. (…) Δεν μπορώ να θυμηθώ τι έγινε μετά, μα νομίζω πως ο “evil.io” παραδόθηκε και το evilzone.net “έπεσε”. Κι έτσι το evilzone.org συνέχισε να είναι το αυθεντικό. (…)

Αργότερα ο “netspliter” εξαφανίστηκε, δεν μπορούσα στ’ αλήθεια να βρω πολλές πληροφορίες σχετικά με το αν παραιτήθηκε από το να διαχειρίζεται το site ή απλώς δεν είχε χρόνο γι’ αυτό πια. (…) Κάπου εδώ τελειώνει η ιστορία μου».

Επειτα από το παραπάνω ακολούθησαν μερικά ακόμη νοσταλγικά posts των χάκερ, δηλαδή των κράκερ – όπως διορθώνει συχνά ο συνήγορος του Αλέξανδρου, Βασίλης Τσιότσικας –, σχετικά με τη χρυσή εποχή της διαδικτυακής «ζώνης του κακού». Στις 23 Μαρτίου 2011 ο «netspliter» εμφανίστηκε έπειτα από καιρό για χάρη του αναδρομικού thread. Και άφησε το παρακάτω σχόλιο: «Υπέροχα πράγματα και υπέροχες μνήμες. Είναι αλήθεια συγκινητικό να βλέπω πράγματα από το παρελθόν. Η πλήρης ιστορία γράφεται τώρα και σύντομα θα είναι online!». Τελικά ο «netspliter» δεν έγραψε ποτέ την «πλήρη ιστορία», αν και είναι πιθανό να την έχει διηγηθεί ενώπιον του Εισαγγελέα. Η σύντομη επιστροφή του στο φόρουμ έληξε στις 3 Απριλίου.

«Το στερεοτυπικό προφίλ ενός ηλεκτρονικού εγκληματία είναι ένας έφηβος ή ενήλικος με παρεκκλίνουσα συμπεριφορά, ο οποίος έχει υψηλή ευφυΐα, με ιδιαίτερη έφεση στους υπολογιστές και στα μαθηματικά, αλλά με χαμηλές κοινωνικές δεξιότητες» σημειώνει η ψυχολόγος Κατερίνα Βαλαβανίδη. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Purdue στην Ιντιάνα των ΗΠΑ έχει προσπαθήσει να κατατάξει τους κυβερνοεγκληματίες σε οκτώ τύπους, ανάλογα με τα κίνητρα και με τις ικανότητές τους. Υπάρχουν οι κωδικοποιητές, οι κυβερνοπάνκ, οι χάκερ παλαιάς φρουράς, οι επαγγελματίες εγκληματίες, οι κυβερνοτρομοκράτες κ.ά. Η περίπτωση του «netspliter» δεν θα μπορούσε να ενταχθεί με σαφήνεια σε καμία από τις προαναφερθείσες κατηγορίες. «Οπως συμβαίνει με τα στερεότυπα, πιθανόν να μη γνωρίζουμε όλη την ιστορία που κρύβεται πίσω από το προφίλ κάθε δράστη» προσθέτει η κυρία Βαλαβανίδη. H συγκεκριμένη ιστορία, αν και όχι πλήρης, είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα.

Το πρώτο σήμα έφτασε στο Σώμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και σε όλες αντίστοιχες υπηρεσίες ανά τον κόσμο τον Μάιο του 2008. Ερχόταν από το αρχηγείο της Interpol στη Λυών και ανέφερε πως κάποιος έκανε επίθεση στα υπολογιστικά συστήματά της, με αποτέλεσμα επί οκτώ ημέρες η ιστοσελίδα του Σώματος να μην μπορεί να «συνέλθει». Κάποιος είχε δημιουργήσει υπολογιστές-ζόμπι που έστελναν ταυτοχρόνως απροσμέτρητα αιτήματα στο site της Interpol, κάνοντάς το να μην καταφέρει να ανταποκριθεί και να «πέσει» offline. H Interpol δεν μπορούσε να διαχωρίσει την κεντρική διεύθυνση ΙΡ απ’ όπου εκπορευόταν η επίθεση.

Το δεύτερο σήμα έφτασε έπειτα από περίπου τρεις μήνες. Εκείνο απευθυνόταν ειδικά στην ελληνική υπηρεσία και ερχόταν από το FBI. Ανέφερε ότι αμερικανικές κυβερνητικές ιστοσελίδες (χωρίς να διευκρινίζεται ποιες ακριβώς) δέχτηκαν επίθεση αντίστοιχη με εκείνη στην Interpol. H εκτίμησή τους ήταν πως η επίθεση προερχόταν από την Ελλάδα, παρ’ όλο που πάλι δεν είχαν καταφέρει να εντοπίσουν συγκεκριμένη διεύθυνση ΙΡ. Από τις έρευνες προέκυψε μονάχα το ψευδώνυμο «netspliter». Εδώ και τρία χρόνια, η 12μελής ομάδα που εργάζεται για το Σώμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος είχε εντοπίσει τον «netspliter» και τη δράση του. Κατέγραφαν τις συνομιλίες του στο Evilzone και είχαν κατορθώσει να εντοπίσουν τις δραστηριότητές του για τις οποίες πολλές φορές καυχιόταν ανοιχτά, online.

Οι ιοί τύπου Τrojan είναι ύπουλα, αόρατα προγράμματα υπολογιστών που εγκαθίστανται μαζί με άλλα προγράμματα, σαν κακόβουλοι, ψηφιακοί «δούρειοι ίπποι». Συνήθως οι ιοί Τrojan διαδίδονται μέσω προγραμμάτων που υπόσχονται, για παράδειγμα, σε ένα μοναχικό αγόρι, ότι θα ξεκλειδώσουν το προφίλ της κοπέλας που του αρέσει στο Facebook, ή ακόμη και μέσω αρχείων τύπου Τorrent, με αποτέλεσμα το νέο επεισόδιο των «Criminal Minds» να μπορεί να στοιχίσει σε ιδιωτικότητα ή ακόμα και σε hardware. Και ο (τρωικός;) πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη· μεταξύ των αρχών, των επιχειρήσεων που επιζητούν ασφάλεια ή κατασκευάζουν «αντιβιοτικά» και των κράκερ, οχυρωμένων πίσω από proxy server που τους εξασφαλίζουν ανωνυμία και οργανωμένων σε φόρουμ και χώρους διαλόγου του IRC· οι καλοί και οι κακοί.

Ο «netspliter» ήταν με τους κακούς. Κατασκεύαζε ψεύτικες ιστοσελίδες που υποτίθεται πως μοίραζαν εφαρμογές και toolbars για τους φυλλομετρητές των χρηστών που θα τους βοηθούσαν να μάθουν να χακάρουν. Τις διαφήμιζε με βίντεο στο YouTube και στα social media και, τελικά, όσοι εγκαθιστούσαν τα προγράμματα«φορτώνονταν» παράλληλα ένα Τrojan που επέτρεπε στον «netspliter» να ελέγξει τους υπολογιστές τους. Αν και πρόκειται για πράγματα που o ίδιος υπερήφανα εξιστορούσε στο φόρουμ, μπορούσε να τα λέει απλώς για να εντυπωσιάσει τους ψηφιακούς συνομιλητές του.

Tην περασμένη άνοιξη, ο proxy server που είχε εγκαταστήσει στον υπολογιστή του σταμάτησε να λειτουργεί για λίγα δευτερόλεπτα. Για εκείνα τα δευτερόλεπτα η ψηφιακή ανωνυμία χάθηκε, και οι αρχές, παρά τα τρία χρόνια που είχαν περάσει από τα σήματα της Interpol και του FBI, δεν είχαν σταματήσει να παρακολουθούν τη δραστηριότητά του και οδηγήθηκαν τελικά σε μια κεντρική διεύθυνση ΙP. Συνδεόταν με το σταθερό τηλέφωνο ενός σπιτιού στην οδό Καράμπαμπα στον Aγιο Δημήτριο. Εκεί κατοικούσε μια καθηγήτρια αγγλικών μαζί με τον 18χρονο γιο της, που τότε προετοιμαζόταν να εξεταστεί στις ξένες γλώσσες στο πλαίσιο των Πανελλαδικών. Ο Αλέξανδρος Π., ένας μέτριος μαθητής, είχε στόχο να δηλώσει τις σχολές τουριστικών επαγγελμάτων, πλέον όμως τα στοιχεία εναντίον του μπορούσαν να συγκροτήσουν δικογραφία. Συγκεκριμένα, δύο ξεχωριστές δικογραφίες συγκροτήθηκαν έπειτα από τη σύλληψή του.

«Εκεί που εντοπίζεται κυρίως το πρόβλημα είναι στο χάκινγκ και στο κράκινγκ, όπου θα πρέπει να αποδειχθεί παραβίαση απορρήτου» σημειώνει ο δικηγόρος Βασίλης Σωτηρόπουλος, ένας νομικός που έχει ασχοληθεί πολύ με τις περιπτώσεις που η Δικαιοσύνη καλείται να διαλευκάνει ηλεκτρονικές υποθέσεις. «Σε αυτόν τον χώρο, η νομοθεσία δεν είναι ακόμη επαρκής και δεν υπάρχουν αρκετές δικαστικές αποφάσεις. Και όταν ο νόμος δεν προβλέπει με σαφήνεια ένα αδίκημα, τότε δεν υπάρχει και έγκλημα» καταλήγει. «Στις υποθέσεις κράκινγκ, τίθεται θέμα δικαιοδοσίας· αφενός ποιας χώρας το δίκαιο θα εφαρμοστεί, αφετέρου ποιας χώρας τα δικαστήρια έχουν την ευθύνη, όταν τα αποτελέσματα του εγκλήματος αφορούν άλλον χώρο από το μέρος απ’ όπου διαπράττεται το έγκλημα», διευκρινίζει ο Βασίλης Τσιότσικας, δικηγόρος με εξειδίκευση στις υποθέσεις ηλεκτρονικού εγκλήματος και συνήγορος του Αλέξανδρου Π. μαζί με την Ελένη Μουστάκη. «Εκτιμώ πως στη συγκεκριμένη υπόθεση δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα» λέει επιβεβαιώνοντας τις πληροφορίες που θέλουν Γάλλους και Αμερικανούς να μην έχουν ζητήσει «το κεφάλι του κράκερ».

Σύμφωνα με πηγές, η μία από τις δύο δικογραφίες που έχουν σχηματιστεί αφορά τις δύο επιθέσεις σε Interpol και FBI, ενώ εκκρεμούν κάποια ακόμη στοιχεία της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος σχετικά με αυτή, τα οποία πρόκειται να παραδοθούν το προσεχές φθινόπωρο. Η δεύτερη δικογραφία αφορά το εκρηκτικό υλικό και τις κάρτες που βρέθηκαν στο δωμάτιό του.

Οι εφημερίδες μετέδωσαν πολλά ανέκδοτα περιστατικά για τις αντιδράσεις του Αλέξανδρου Π. κατά τη σύλληψή του και κατά τη διάρκεια των λίγων ημερών κράτησής του στα κακόφημα κρατητήρια της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής. Οτι ισχυρίστηκε πως «δεν είμαι καμία ευφυΐα, όπως νομίζετε. Το αντίθετο πιστεύω για τον εαυτό μου» και ότι ζήτησε αμέσως έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Οτι υπήρξε ταπεινός και αποκρινόταν «σιγά, δεν έκανα και τίποτα». Και ασφαλώς για τα περίφημα τατουάζ που αντίκρυσαν οι αστυνομικοί στο καθένα από τα χέρια του Αλέξανδρου Π.: «Ο καπιταλισµός είναι ευκαιρία και η ευκαιρία ελευθερία», στα αραβικά και στα εβραϊκά, αντίστοιχα.

Ο Αλέξανδρος Π. έχασε τον πατέρα του σε μικρή ηλικία και έκτοτε, όπως ομολογούν όσοι τον γνωρίζουν, δεν είχε έντονη κοινωνική ζωή. Εχει μακριά μαλλιά με μπούκλες, μικρά μάτια και περιττά κιλά. Ηταν μέτριος μαθητής στο σχολείο, άλλωστε οι περυσινές βάσεις για τα ΤΕΙ τουριστικών επαγγελμάτων όπου στόχευε να περάσει δεν ξεπέρασαν τα 14.000 μόρια. Ολοι τον περιγράφουν ως ένα χαμογελαστό, ψύχραιμο παιδί, χωρίς μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Εχει δηλώσει σε συνεντεύξεις πως είναι κάτοχος χαρτοφυλακίου μετοχών, κυρίως του ΟΠΑΠ και μιας εταιρείας καλλυντικών. Προσφάτως δεσμεύτηκε να επαναλάβει τις πανελλήνιες εξετάσεις που διέκοψε η σύλληψή του. Εχει τρεις μηχανές και κυκλοφορεί με αυτές στην Αθήνα.

Ο 18χρονος που φέρεται να βρίσκεται πίσω από το ψευδώνυμο «netspliter» συνελήφθη στο σπίτι του, μπροστά στον υπολογιστή του και στη μητέρα του, και μεταφέρθηκε στη ΓΑΔΑ. Από τα κρατητήρια ζήτησε από φίλο του να αναζητήσει στο Google δικηγόρους που ασχολούνται με το ηλεκτρονικό έγκλημα. Επέλεξε τους συνηγόρους του και συναντήθηκε μαζί τους στα κρατητήρια. Η πρώτη ερώτησή του ήταν: «Πώς βλέπετε την έκβαση της υπόθεσης;». Ηταν ψύχραιμος. Η ρουμάνα μητέρα του, η οποία ενημερώνεται από τους δικηγόρους έπειτα από άδεια του Αλέξανδρου, όπως προβλέπει ο νόμος, είχε ανησυχήσει περισσότερο. Δεν καταλάβαινε για τι ακριβώς κατηγορείται ο γιος της.

Ο Αλέξανδρος Π. αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, στις 9 Ιουλίου, δύο ημέρες μετά τη σύλληψή του, αφού κατέθεσε στον Εισαγγελέα και στην 24η τακτική ανακρίτρια. Κατέβαλλε 5.000 ευρώ ως εγγύηση. Πλέον, πρέπει να εμφανίζεται κάθε 1η και 15 στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής του. Απαγορεύεται η έξοδός του από τη χώρα. Απορρίπτει όλες τις κατηγορίες ισχυριζόμενος πως η ενασχόλησή του με το web έχει να κάνει με το ηλεκτρονικό μάρκετινγκ. Δηλώνει ενδιαφέρον για τις online επιχειρήσεις, διαβάζει σχετικά βιβλία και, εκτός των θεμάτων της υπόθεσης, ζητεί τη συμβουλή των συνηγόρων του για τις επόμενες επιχειρηματικές κινήσεις του.

Ο – εξαφανισμένος πια – «netspliter» δήλωνε Ρουμάνος, ένα από τα δύο βίντεο που έχει ανεβάσει στο YouTube είναι ένα ρουμανικό τραγούδι. Το δεύτερο έχει να κάνει με τις μηχανές. Εμφανίστηκε στο web με το συγκεκριμένο ψευδώνυμο στο τέλος του 2006, εγκαινιάζοντας μαζί με τον «evil.io» τον «παράδεισο των χάκερ». Καθώς ο ιστότοπός τους γινόταν περισσότερο δημοφιλής, οι δυο τους τσακώθηκαν για το αν θα έπρεπε να μετακομίσουν σε πιο ισχυρό, αλλά και πιο ακριβό server. Επειτα από τη διακοπή της κοινής πορείας τους, ο δυναμικός «netspliter» κάλεσε τα μέλη να τον ακολουθήσουν, επισυνάπτοντας στο e-mail ένα ηχητικό αρχείο «απλώς για το γέλιο», όπου ο «evil.io» ομολογούσε πως είναι ομοφυλόφιλος («καλέστε τον στο Skype και συγκρίνετε τις φωνές» παρότρυνε τα μέλη που δεν τον πίστευαν). Συμμετείχε σε threads κατά του πολέμου στο Ιράκ, διοργάνωνε επιθέσεις σε γειτονικά φόρουμ, ενώ προς το 2009 χάθηκε και άφησε άλλους να γίνουν διαχειριστές της σελίδας. Το φόρουμ παρήκμασε, γέμισε πορνό, ιούς και spam.

Τη φετινή άνοιξη, το φόρουμ αναγεννήθηκε και βρήκε ξανά μερικά από τα παλιά μέλη του, ανάμεσά τους και ο «netspliter». Mεταξύ των 28 posts της εαρινής αναγέννησής του δεν περιλαμβάνονται συζητήσεις για το κράκινγκ.

Δημοσίευσε σχετικά με την αγάπη του για τις μηχανές, κάτω από δεκάδες φωτογραφίες μιας από τις τρεις μηχανές του (έγραψε πως έχει δύο Yamaha και μια Piaggio) σε μέρος όπου φαίνονται γκραφίτι με ελληνικούς χαρακτήρες: «Πιστεύω ότι είμαι εθισμένος στις μηχανές enduro εκ φύσεως, ως μικρό παιδί ήθελα να γίνω εξερευνητής και το να πηγαίνω σε αλλόκοτα μέρη στη μέση του πουθενά, σε χωματόδρομους ή εκτός δρόμου, κάπως εκπληρώνει αυτό το όνειρό μου».

Θυμάται την εποχή που στάμπαρε χαρτονομίσματα: «Λίγο καιρό πριν, ίσως το 2008 ή το 2009, ξεκίνησα ένα trend όπου σφράγιζα επάνω σε χαρτονομίσματα ευρώ τη διεύθυνση «evilzone.org», πόσταρα αρκετές φωτογραφίες και το ίδιο έκαναν και άλλα μέλη. Πρέπει να κυκλοφορούν περίπου 10.000 ευρώ με αυτές τις στάμπες». Εγραψε για τη φυσική κατάστασή του: «Σηκώνω βάρη, χρησιμοποιώ πολύ το ποδήλατό μου και τρέχω αρκετά σε ανώμαλο δρόμο με τη μηχανή μου, πράγμα που είναι πολύ πολύ έντονο για το σώμα».

Για τη φιλοσοφία της ζωής του γράφει: «Ως άθεος που είμαι, βλέπω ηδονιστικά τη ζωή: “Προσπάθησε να μεγιστοποιήσεις την ευχαρίστηση, έχεις μόνο μία ευκαιρία!”».