Ξέρω τόσο πολλούς ανθρώπους που ονειρεύονται να εγκαταλείψουν τους ταχείς και αγχωτικούς ρυθμούς της Αθήνας και να εγκατασταθούν στην εξοχή που αν μου έδιναν 1 ευρώ κάθε φορά που άκουγα το ίδιο όνειρο θα ήμουν πλούσιος! Δεν σας κρύβω ότι κι εγώ πολλές φορές έχω ονειρευτεί την αυτάρκεια που θα μου έδινε ένα σπίτι στο χωριό με τον κήπο μου, το μποστάνι μου, τις κότες μου και άλλα τέτοια πολύ ρομαντικά στη θεωρία αλλά πολύ δυσκολότερα στην πράξη. Και είναι ακριβώς αυτή η γνώση των δυσκολιών που με κάνει να εκτιμώ πολύ τους λίγους εκείνους που τόλμησαν να κάνουν πραγματικότητα το όνειρό τους.

Μια τέτοια ξεχωριστή περίπτωση είναι ο Φιλάρετος Ψημμένος που σίγουρα τον γνωρίζουν οι λάτρεις του Πηλίου και των μανιταριών. Την πανέμορφη Τσαγκαράδα επέλεξε ο Φιλάρετος για να χτίσει τον παραδοσιακό ξενώνα του με το εύγλωττο όνομα «Αμανίτα» (η λέξη μανιτάρι προέρχεται από την αρχαιοελληνική «αμανίτης»). Τα μανιτάρια όμως και η συλλογή τους δεν είναι παρά η αφορμή για περιηγήσεις στο βουνό των Κενταύρων. Και δεν είναι η μόνη. Δεν ξέρω πώς να το πω κομψά, αλλά ζηλεύω πολύ κάθε φορά που απαντώντας στο κινητό τηλέφωνό του ο Φιλάρετος μου λέει πράγματα όπως «μαζεύουμε άγρια σπαράγγια και δεν είχα σήμα όταν με κάλεσες» ή «κάνουμε ράφτινγκ με μια παρέα, πού είσαι εσύ;».

Ράφτινγκ έκανε ο Φιλάρετος την ημέρα που του τηλεφώνησα από το μπακάλικο της Νόρας στο Κολωνάκι (Nora’s deli, Αναγνωστοπούλου 11, Κολωνάκι, τηλ. 210 3389 349, 210 3389 348) για να τον μαλώσω. Βλέπετε, έπρεπε να φτάσω στη Νόρα για να ανακαλύψω ότι είχε αρχίσει να συσκευάζει τις υπέροχες μαρμελάδες και τον τραχανά που παλιότερα μόνο στον ξενώνα του μπορούσε κανείς να δοκιμάσει. Εξιλεώθηκε όμως σύντομα καθώς στο πρώτο του ταξίδι στην Αθήνα έφερε τα καλούδια του να τα δοκιμάσουμε. Αρχίσαμε με τη μαρμελάδα Black Mojito που συνδυάζει τα δαμάσκηνα του Πηλίου με λάιμ, μέντα και ρούμι από την Κούβα. Ναι, δεν πρέπει να τη δώσετε σε παιδιά, αλλά τα μεγάλα παιδιά στο περιοδικό τη φτάσαμε στη μέση δοκιμάζοντας… Και αν αυτή η μεγαλίστικη μαρμελάδα μυρίζει Κούβα, οι άλλες δύο, η κλασική του άγριου βατόμουρου και εκείνη του αρωματισμένου με δενδρολίβανο μαυροκέρασου, μυρίζουν Πήλιο! Οσο για τον τραχανά του, τι να πω; Φτιαγμένος με πρόβειο γάλα, σκόνη και ζωμό από μανιτάρια βωλίτες, χυλώνει τέλεια και δίνει μια σούπα που σε κάνει να ονειρεύεσαι βόλτες στο δάσος και ξύλα που τρίζουν στο τζάκι.

*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014.