Μακεδονήσι
Γράφεται και «μακεδονίσι», αλλά αυτό δεν βοηθάει κανέναν να καταλάβει για ποιο φυτό πρόκειται. Στο «Περί ύλης ιατρικής» του Διοσκουρίδη απαριθμούνται όλες οι θεραπευτικές ιδιότητες του πετροσέλινου, του μαϊντανού δηλαδή, διότι περί αυτού πρόκειται, ενώ στην περιγραφή του αναφέρεται ότι «φύεται εν Μακεδονία εν αποκρήμνοις τόποις». Ευνόητο, λοιπόν, για ποιον λόγο, ανάμεσα στα διαφορετικά ονόματά του, όπως περσέμολο, μυρωδιά, μακεδονήσι, επικρατέστερο είναι το τελευταίο. Από το πετροσέλινο, που έγινε στα λατινικά petroselinum και αργότερα petrosilium, προέκυψαν στα αγγλικά το parsley και στα γαλλικά το persil. Αλλά από το petroselinum macedonicum κάποιοι προτίμησαν να κρατήσουν το δεύτερο συνθετικό του ονόματος. Αυτό, ταξιδεύοντας στην Τουρκία, έγινε magdanos και τελικά maydanoz. Και έτσι πήραμε εμείς πίσω μια λέξη με ελληνική προέλευση, πλην όμως παραμορφωμένη. Ισως το «μακεδονήσι» είναι τελικά προτιμότερο.
Μπατακομαγείρεμα
Μια λέξη σπάνια, ακόμη και στο Διαδίκτυο. Περιγράφει, ωστόσο, ένα φαγητό γνωστό, κυρίως στην Kεντρική Πελοπόννησο, φαγητό-όνειρο για τους απανταχού χορτοφάγους. Τα δύο μυρωδικά που απαραιτήτως θα μπουν στην κατσαρόλα είναι ο μαϊντανός και ο δυόσμος. Αλλά επειδή με αυτά δεν γεμίζει το στομάχι, θα προστεθούν κολοκυθοκορφάδες (μαζί με κανένα λουλουδάκι και μικρό κολοκυθάκι), φασολάκια πράσινα μπαρμπούνια, αμπελοφάσουλα, πατάτες, κρεμμύδι, χυμός ντομάτας και το απαραίτητο αλατοπίπερο. Βράσιμο σε σιγανή φωτιά, υπομονή και θα γίνει.
Οναγρος
Ζώο με χαρακτηριστικά όνου που όμως δεν είχε εξημερωθεί και ζούσε μακριά από τους ανθρώπους. Πρόσφατα, ο Τροφοσυλλέκτης έπεσε επάνω σε ένα απόσπασμα από το έργο του Γαληνού «Περί τροφών δυνάμεως», το οποίο θεώρησε επίκαιρο και παραθέτει: «Το κρέας του όναγρου, όταν είναι βέβαια νέος και υγιής, μοιάζει με του λαγού. Παρατηρώ πως μερικοί άνθρωποι βάζουν στο τραπέζι τους το κρέας των κατοικιδίων όνων και μάλιστα των ηλικιωμένων, παρ’ όλο που έχει άσχημους χυμούς, είναι δύσπεπτο και τόσο δυσάρεστο στη γεύση όσο το κρέας του αλόγου και της καμήλας. Αλλωστε αυτά τα κρέατα τρώγονται από ανθρώπους ονοειδείς και καμηλοειδείς στο μυαλό και στο σώμα…» (από το βιβλίο «Σειρήνεια Δείπνα: Ιστορία της διατροφής και της γαστρονομίας στην Ελλάδα» του Αντριου Ντάλμπι, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης).
Πελίτι
Πελίτ στα ποντιακά σημαίνει βελανιδιά. Η επωνυμία Πελίτι είναι εμπνευσμένη από μια μεγάλη βελανιδιά που βρίσκεται στο Δασωτό Κάτω Νευροκοπίου του Νομού Δράμας. Πρόκειται για μια εναλλακτική κοινότητα που διοργανώνει την ανταλλαγή ελληνικών σπόρων με σκοπό τη συλλογή, διάδοση και διάσωση των ντόπιων ποικιλιών. Παράλληλα, προωθεί και την ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών χωρίς τη μεσολάβηση χρήματος, κόντρα στην τάση της πώλησης πολυεθνικών υβριδίων. Από το 1995 ως σήμερα η κοινότητα έχει διανείμει πάνω από 2.000 ποικιλίες λαχανικών, σιτηρών κ.ά. σε περισσότερους από 120.000 ερασιτέχνες και επαγγελματίες καλλιεργητές. «Ο καλύτερος τρόπος για να προστατευτούν οι παραδοσιακές ποικιλίες φυτών είναι να καλλιεργούνται» διακηρύττουν. Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα τους www.peliti.gr.
