Θεωρίες καταστροφής στο Κίεβο

Τρεις καλλιτέχνες από τρεις χώρες µε πολλούς κοινούς τόπους. Εκεί όπου συναντιούνται η Ευρώπη, τα Βαλκάνια και η Μέση Ανατολή, οι Ali Kazma, Πέτρος Ευσταθιάδης και Leonard Qylafi από την Τουρκία, την Ελλάδα και την Αλβανία αντίστοιχα, χώρες –ας µην ξεχνιόµαστε –της πάλαι ποτέ Οθωµανικής Αυτοκρατορίας, µοιράζονται τις κοινές εµπειρίες των τόπων καταγωγής τους, την αίσθηση αποξένωσης, την αποδιάρθρωση ή την αγωνιώδη προσπάθεια διατήρησης της πολιτισµικής ταυτότητας, την κρίση που µαστίζει την ευρύτερη γεωγραφική περιοχή µέχρι την Ουκρανία και το Κίεβο. Εκεί δηλαδή όπου παρουσιάζονται βίντεο και φωτογραφίες τους, σε µια έκθεση µε τίτλο «The Presence of Absence, or the Catastrophe Theory» (έως τις 19/06), σε επιµέλεια της αµερικανίδας δηµοσιογράφου Κάθριν Ντρέικ, η οποία ζει και εργάζεται τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα. Συγκεκριµένα, στην πλατφόρµα πολιτισµού IZOLYATSIA, η οποία αρχίζει και πάλι να εκπέµπει το σήµα της «στην εξορία», δεδοµένου ότι οι εγκαταστάσεις της στο Ντονέτσκ, όπου ξεκίνησε τις δραστηριότητές της σε ένα πρώην εργοστάσιο µονωτικών υλικών της σοβιετικής εποχής, καταλήφθηκαν από ρωσόφωνους αυτονοµιστές το 2014 και τα έργα τέχνης καταστράφηκαν.

Η περίπτωση του Πέτρου Ευσταθιάδη παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και δουλειά του εικαστικού θα δούµε µάλιστα και στην επερχόµενη έκθεση «Οι εξισορροπιστές», µια συνεργασία του Νew Museum, του Ιδρύµατος ΔΕΣΤΕ και του Μουσείου Μπενάκη αφιερωµένη σε νέους έλληνες και κύπριους καλλιτέχνες. Ο Ευσταθιάδης φωτογραφίζει τα «γλυπτά» τα οποία δηµιουργεί από µια απίθανη ποικιλία υλικών που ανακαλύπτει στο χωριό του, το Λιπαρό Μακεδονίας. Αφότου τα καταγράψει µε τη µηχανή του, τα γλυπτά αποσυναρµολογούνται και επαναποκτούν την καθηµερινή χρήση τους. Στο Κίεβο θα παρουσιάσει φωτογραφίες από τις σειρές «Λόχος» (φωτό πάνω δεξιά) και «Φυλακή» (φωτό αριστερά). Στον «Λόχο», οι πεζικάριοι θυµίζουν αµυδρά τις σιλουέτες διαδηλωτών που βλέπουµε στα ΜΜΕ ή αντάρτες ενός σουρεαλιστικού συνόλου ατάκτων. Στη «Φυλακή», τρισδιάστατα κολάζ από τα πιο ευτελή και ακίνδυνα υλικά συνθέτουν επικίνδυνα αντικείµενα και όπλα καταστροφής, αλλά τελικά δίνουν την αίσθηση µιας ποιητικής εικόνας, ενός παιδικού παιχνιδιού που φλερτάρει µε τον τρόµο. Επιπλέον, θα παρουσιάσει µια site-specific εγκατάσταση, καθώς και πέντε βίντεο τα οποία εκτίθενται για πρώτη φορά.