Φιλίπ Ανετέλ: Μέσα στον Καθρέφτη του Σώματος

Το 1975, ο τριανταπεντάχρονος Μάρτιν Μπρόφμαν, προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών στη Wall Street και φοιτητής ψυχολογίας και συγκριτικής θρησκειολογίας, διαγνώστηκε με καρκίνο στο τελευταίο στάδιο. Οι γιατροί τού είπαν πως του απομένουν μόνο δύο μήνες ζωής και πως δεν υπάρχει θεραπεία. Εζησε ακόμη 39 χρόνια. «Εφυγε» από τη ζωή το 2014, έχοντας ολοκληρώσει μία «δυτική διασκευή» πανάρχαιων ανατολικών θεραπευτικών προσεγγίσεων που έγινε γνωστή ως «Μέθοδος Μπρόφμαν –Καθρέφτης του Σώματος» («Brofman Body Mirror System»). Το βιβλίο του Μπρόφμαν με τίτλο «Ολα μπορούν να θεραπευτούν» εκδόθηκε στη Μεγάλη Βρετανία το 2003 και μεταφράστηκε στα ελληνικά το 2010 (εκδόσεις Διόπτρα). Από τότε ο Μπρόφμαν και ο κυριότερος συνεργάτης του, ο Γάλλος Φιλίπ Ανετέλ, άρχισαν να διδάσκουν και στην Ελλάδα τη μέθοδο «Καθρέφτης του Σώματος» σε όσους ενδιαφέρονται να μάθουν, να αξιολογήσουν και να αξιοποιήσουν τις αρχές και τις πρακτικές μιας προσέγγισης που συγκαταλέγεται στις λεγόμενες «ενεργειακές θεραπείες». Τα σεμινάρια διαρκούν πέντε ημέρες και διοργανώνονται δύο φορές τον χρόνο, Μάρτιο και Νοέμβριο, στο Negroponte Resort Eretria στην Ερέτρια της Εύβοιας. Οι συμμετέχοντες διαμένουν στο ξενοδοχείο γιατί πρέπει να απομονωθούν και να αφοσιωθούν για το διάστημα αυτό στην επαφή με ένα είδος γνώσης, που παρότι έχει αρχαία καταγωγή, μοιάζει «ξένη» και δεν συμβαδίζει με την αυστηρά ματεριαλιστική λογική και συγκρότηση της σημερινής δυτικής καθημερινότητας.

Ο Φιλίπ, ένας ευγενικός ψηλός Γάλλος με αλογοουρά, βαριά φωνή, ευχάριστη διάθεση και πολύ χιούμορ, διδάσκει τη Μέθοδο στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και σε ολόκληρο τον κόσμο τα τελευταία 25 χρόνια. Μιλάει στα αγγλικά και η ελληνίδα θεραπεύτρια Body Mirror και οργανώτρια των σεμιναρίων Μπρόφμαν στην Ελλάδα κυρία Βάσω Σωτηρίου μεταφράζει στα ελληνικά. Οσοι παρακολουθούν, θέτουν απορίες και στη συνέχεια εφαρμόζουν τις τεχνικές διαλογισμού, αφού μετά τις παραδόσεις ο χώρος μετατρέπεται σε εργαστήριο –γίνονται δηλαδή οι ασκήσεις. Κατά τη διάρκεια των ασκήσεων βιώνει ο καθένας τη δική του νοητική διαδρομή ανάμεσα στην αμφιβολία και την πίστη ότι η θεραπεία μπορεί να είναι εφικτή.

Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι θεραπεύεις την αμφιβολία σου για το αν μπορείς να θεραπεύεις και να θεραπευτείς» λέει ο Φιλίπ που είναι 62 ετών, αλλά μοιάζει κάτω από 50. Επισημαίνει ότι μια ασθένεια (ή ακόμη και ένα ατύχημα) είναι συχνά μια επιλογή, μια κατάσταση που καθρεφτίζει και αποτυπώνει στην υλική διάσταση κάτι συγκεκριμένο που επέτρεψες να σου συμβεί σε ψυχολογικό και συνειδησιακό επίπεδο και που τις περισσότερες φορές το γνωρίζεις πάρα πολύ καλά. Αυτό το «συγκεκριμένο» διαμορφώνει τις προϋποθέσεις (τις συνήθειες, τις συνειδητές και ασυνείδητες επιλογές, τη σωματική λειτουργία, ακόμη και τις συμπτώσεις) προκειμένου να εκδηλωθεί ως ασθένεια ή και ως ατύχημα. Ο Φιλίπ δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει ότι η θεραπεία είναι συνδημιουργία, ότι αν ο θεραπευτής και ο θεραπευόμενος δεν πιστέψουν ότι η ταυτόχρονη και με συγκεκριμένους κανόνες συμμετοχή τους σε μια κατάσταση διαλογισμού θα οδηγήσει στη σταδιακή υποχώρηση των συμπτωμάτων, τότε η θεραπεία αυτή δεν θα πραγματοποιηθεί και τα συμπτώματα δεν θα υποχωρήσουν. Κι αν πολλοί χαμογελούν με δυσπιστία, μάλλον το κάνουν γιατί αισθάνονται περισσότερη ασφάλεια με την πεποίθηση ότι δεν διαθέτουν καμία ισχύ επάνω στο σώμα τους, γιατί τους αποσταθεροποιεί η ιδέα ότι έχουν οι ίδιοι την ευθύνη του εαυτού τους, του σώματος και της πραγματικότητας την οποία βιώνουν! Αλλωστε, όλα αυτά δεν είναι πια «μαγεία», αφού τα τελευταία χρόνια έχουν δημοσιευτεί πολλές μελέτες στα πιο έγκυρα επιστημονικά περιοδικά για την επενέργεια απλών μορφών διαλογισμού στην επίτευξη θεραπειών.

Η «Μέθοδος Μπρόφμαν», η οποία συνδυάζεται ελεύθερα με όλες τις δυτικές φαρμακολογικές ή άλλες παρεμβατικές θεραπείες, θεμελιώνεται στην παραδοχή ότι η συνειδητότητα του ανθρώπου (δηλαδή οι συνειδητές και υποσυνείδητες σκέψεις του) και το σώμα του αποτελούν μία ενιαία ολότητα. Το σώμα μας είναι το πυκνό κoμμάτι ενός μεγαλύτερου ενεργειακού σώματος που είναι έλλογο και συνειδητό. Στο πλαίσιο αυτό οι εντάσεις, τα ελλείμματα και τα κάθε λογής ζητήματα που εμφανίζονται στο πεδίο της συνειδητότητας, εάν δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως, τότε «εισχωρούν» στο υλικό πεδίο (στο σώμα) και εκδηλώνονται με τη μορφή ασθενειών. Ο γνώστης της «Μεθόδου Μπρόφμαν» μαθαίνει ότι αν θέλει να βελτιώσει την κατάσταση του υλικού του σώματος (ή του υλικού σώματος κάποιου άλλου που το επιθυμεί) τότε δεν έχει παρά να αλλάξει την κατάσταση του νοητικού του σώματος μέσα από μια δομημένη τεχνική διαλογισμού.

Σύμφωνα με την αρχαία ινδική προσέγγιση, καθέτως στο υλικό σώμα υπάρχουν επτά ενεργειακά κέντρα, οι «τροχοί ενέργειας», οι στρόβιλοι ή βαλβίδες που αποκαλούνται «τσάκρα». Τα τσάκρα είναι εκδηλώσεις σκέψης, που όλες μαζί ουσιαστικά αποτελούν το συνειδητό και το ασυνείδητο κομμάτι του ανθρώπου το οποίο σαφώς συνδέεται με όλες τις νοητικές και τις σωματικές λειτουργίες. Είναι η ενέργεια που απλώνεται στο σώμα με τον ίδιο τρόπο που το αίμα ταξιδεύει στους ιστούς για να μεταφέρει το οξυγόνο. Πρόκειται για το ίδιο φαινόμενο που έχει ιδιαίτερα αναλυθεί σήμερα από τη δυτική επιστήμη και δεν είναι άλλο από την αλλαγή των βιοχημικών διεργασιών και την ενεργοποίηση του νευρικού και του ενδοκρινικού συστήματος η οποία προκαλείται από μια αντίστοιχη αλλαγή στην κατάσταση της συνείδησης. Η συνείδηση, λοιπόν, δεν είναι παρά ένας «καθρέφτης του σώματος» και το σώμα ένας «καθρέφτης της συνείδησης».

Κύριε Ανετέλ, ποιος είναι ο κεντρικός πυλώνας της Μεθόδου «Καθρέφτης του Σώματος»; «Τα πάντα εδράζονται στη συνειδητότητα, τα πάντα εκκινούν από τη συνειδητότητα του ανθρώπου. Αυτό σημαίνει ότι εσύ βρίσκεσαι μέσα στο σώμα σου και με τα μάτια σου παρατηρείς τον κόσμο και όσα συμβαίνουν γύρω σου. Εσύ αποφασίζεις τι θα σκεφτείς, τι θα αισθανθείς και πώς θα ανταποκριθείς στις καταστάσεις που παρατηρείς. Αυτό το «εσύ» που εκτελεί αυτή την αλληλουχία αποφάσεων είναι αυτό που αποκαλούμε «συνειδητότητα». Ο τρόπος που επιλέγεις για να ανταποκριθείς στις καταστάσεις –και υπάρχει πάντοτε επιλογή –μπορεί να σε οδηγήσει εσωτερικά σε ισορροπία ή μπορεί να σε σπρώξει σε μια κατάσταση μη ισορροπίας, με αποτέλεσμα να επικρατήσει ένταση και στρες. Δημιουργείται μέσα σου ένταση και στρες για κάτι που συμβαίνει στη ζωή σου εκείνη τη χρονική περίοδο».

Και τι θα συμβεί; «Εάν αυτή η ένταση φτάσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο, τότε μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την πρόκληση συμπτώματος στο επίπεδο του σώματος. Το σύμπτωμα «μιλάει» μια γλώσσα, που αντανακλά την ιδέα ότι εμείς δημιουργούμε την πραγματικότητά μας. Το σύμπτωμα κάτι θέλει να σου πει και αυτό που θέλει να σου πει είναι ότι εσύ οδήγησες τον εαυτό σου σε αυτή την κατάσταση. Το σύμπτωμα υποδεικνύει μόνο του την εσωτερική αιτία του, δηλαδή την ένταση στη συνειδητότητα. Γιατί αυτή η ένταση οδήγησε στην εκδήλωση του συμπτώματος στο σώμα».

Τι μάθατε για τον άνθρωπο έπειτα από 25 χρόνια που ασκείτε και διδάσκετε τη Μέθοδο «Καθρέφτης του Σώματος»; «Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ζουν τη ζωή που θα ήθελαν και παρ’ όλα αυτά βρίσκουν δικαιολογίες για να παραμείνουν σε μια μελαγχολική, ανεπιθύμητη ή δυστυχή κατάσταση που έπειτα από ένα διάστημα εκδηλώνεται με τη μορφή ασθενειών. Οι άνθρωποι παραμένουν σε αυτή την κατάσταση και δεν θεραπεύονται γιατί η θεραπεία προϋποθέτει μια διαδικασία νοητικής αλλαγής, μια διαδικασία εγκατάλειψης των παλιών σεναρίων ζωής, των παλιών ιδεών και των παλιών πεποιθήσεων. Για πολλούς ανθρώπους είναι ευκολότερο να παραμείνουν προσκολλημένοι στην πραγματικότητα που ήδη γνωρίζουν. Για πολλούς ανθρώπους είναι προτιμότερο να παραμείνουν στην πραγματικότητα μέσα στην οποία έχουν οικοδομήσει σημεία αναφοράς, από το να εξελιχθούν και να προχωρήσουν σε μια νέα πραγματικότητα η οποία θα λειτουργούσε καλύτερα για αυτούς. Αυτό είναι το παράδοξο του ανθρώπινου μυαλού».

Πώς γίνεται να αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι για μια ολόκληρη ζωή; Γιατί να το κάνεις; Και τι θα κερδίσεις; Μήπως μόνο μια ψευδαίσθηση ελευθερίας; «Κι όμως. Οταν κάποιος αποφασίσει να επιτρέψει στον εαυτό του την αλλαγή, όταν αφήσει ανοικτή μέσα του την επιλογή της αλλαγής, όταν εξερευνήσει τη συνείδησή του στο πλαίσιο μιας διαδικασίας αυτογνωσίας, όταν περπατήσει όλο και πιο συνειδητά μέσα στη δική του ζωή, τότε ξεκινάει μια θαυμάσια εμπειρία. Μια ανεπανάληπτη εμπειρία που αξίζει να την παρατηρήσεις, αξίζει να τη ζήσεις, αξίζει να είσαι μέρος της. Και το έχω βιώσει αυτό πολλές φορές. Επίσης, μέσα από την εμπειρία της διδασκαλίας της Μεθόδου «Καθρέφτης του Σώματος» έμαθα πολλά για τον εαυτό μου. Γιατί σε κάθε περίπτωση αυτό που βλέπεις μπροστά στα μάτια σου είναι ο καθρέφτης αυτού που συμβαίνει μέσα στη δική σου συνείδηση. Κατά συνέπεια, η ταινία που παίζεται μπροστά σου είναι κάτι που σου επιτρέπει καλύτερες προσαρμογές μέσα στη δική σου συνείδηση για τη δική σου ισορροπία και υγεία».

Σε ποια «κατάσταση του νου» (state of mind) πρέπει να βρίσκεται κάποιος για να παρακολουθήσει ένα σεμινάριό σας; Πρέπει να προετοιμαστεί κανείς; «Οχι. Δεν χρειάζεται κάποια ειδική κατάσταση του νου για να μάθεις τα εργαλεία και τις τεχνικές. Εάν το πνεύμα σου σε οδηγεί σε ένα θεραπευτικό σεμινάριο, αυτό συμβαίνει γιατί θέλεις να μάθεις κάτι καινούργιο και να δεις τη ζωή από αυτή την οπτική γωνία. Σημαίνει ότι έχεις ανοιχτό μυαλό και είσαι ήδη έτοιμος να έρθεις σε επαφή με νέες ιδέες».

Ποιες είναι οι πιο συνηθισμένες αρνητικές αντιδράσεις στη γνώση και τις τεχνικές του «Καθρέφτη του Σώματος» και πώς τις διαχειρίζεστε; «Υπάρχουν οι αρνητικοί σκεπτικιστές και οι θετικοί σκεπτικιστές. Οι αρνητικοί σκεπτικιστές, μόλις μαθαίνουν τη νέα γνώση και τις τεχνικές, λένε: «Δεν το πιστεύω και δεν θέλω να προσπαθήσω». Οι θετικοί σκεπτικιστές λένε: «Δεν το πιστεύω, αλλά θα προσπαθήσω». Εγώ δεν είμαι εδώ για να πείσω οποιονδήποτε για το πόσο αληθινός είναι αυτός ο τρόπος σκέψης, πόσο αποτελεσματική μέθοδος είναι ο «Καθρέφτης του Σώματος». Είμαι εδώ για να παρουσιάσω πώς λειτουργεί η Μέθοδος και στη συνέχεια οι συμμετέχοντες μέσα από την εμπειρία τους αξιολογούν την αξία της φιλοσοφίας και των τεχνικών, αποφασίζουν μόνοι τους αν η αγάπη θεραπεύει ή όχι τον εαυτό σου και τους άλλους. Ασφαλώς όχι η οποιαδήποτε αγάπη, αλλά εκείνη που εκδηλώνεται μέσα από έναν δομημένο τρόπο συγκέντρωσης, οργάνωσης και κατεύθυνσης της σκέψης».

Πολλοί άνθρωποι αποδέχονται με μεγάλη δυσκολία ότι μπορούν να εκπαιδευτούν και να γίνουν αποτελεσματικοί θεραπευτές μόνο έπειτα από πέντε ημέρες συμμετοχής σε ένα σεμινάριο. Τι είναι αυτό που μπορεί να τους πείσει ότι πράγματι αυτό είναι εφικτό; «Η δική μου εμπειρία λέει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι εύκολα λειτουργούν ως θεραπευτές. Διδάσκουμε σε παιδιά τις ίδιες τεχνικές και δεν συναντούν καμία δυσκολία να τις εφαρμόσουν. Για να το πούμε απλά και σχηματικά: Οταν θεραπεύεις έναν άνθρωπο χρησιμοποιείς τη φαντασία σου, τον φαντάζεσαι θεραπευμένο. Το μυαλό ενός ενήλικου ασθενή που πρόκειται να θεραπευτεί, εάν δεν είναι καλά προετοιμασμένο, αν διατηρεί ισχυρές αντιστάσεις, αντιδρά και του λέει ότι αυτό που πρόκειται να γίνει παραείναι εύκολο για να είναι αληθινό».

Είναι θέμα πίστης δηλαδή; «Ασφαλώς! Εάν ο θεραπευτής ενισχύσει αυτό το είδος σκέψεων, εάν ενισχύσει τις αμφιβολίες, τότε αρχίζουν και οι δύο να αμφιβάλλουν για τον εαυτό τους. Σκεφτείτε όμως: Δεν ισχύει αυτό σε όλα τα πράγματα; Δεν ισχύει αυτό για κάθε είδους θεραπείες; Κατά συνέπεια, ο θεραπευτής της Μεθόδου μας πρέπει να μάθει να πειθαρχεί το μυαλό του και να το χρησιμοποιεί για να ενθαρρύνει τη διαδικασία της θεραπείας και όχι για να την υποσκάπτει νοητικά. Η θεραπεία είναι μια συνδημιουργία. Είναι μια συνδημιουργία στην οποία η κυριότερη προϋπόθεση είναι η πίστη των δύο μελών, του θεραπευτή και του θεραπευόμενου. Είναι η πίστη ότι η θεραπεία θα συμβεί οπωσδήποτε».

Κι αν δεν πιστέψεις; «Θα σας ρωτήσω κάτι απλό: Γιατί να γίνει κάτι αν δεν το πιστεύεις; Σκεφτείτε, όμως, και κάτι άλλο. Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι αν αποφασίσεις να πιστέψεις εκ των προτέρων ότι η Μέθοδος δεν λειτουργεί, τότε ακυρώνεις την πιθανότητα να αποδειχθεί ότι κάνεις λάθος, ότι λειτουργεί αποτελεσματικά και ότι μπορείς να θεραπευτείς πλήρως. Αντιθέτως, αν αποφασίσεις να πιστέψεις ότι η Μέθοδος λειτουργεί, αλλά τελικά δεν λειτούργησε σε σένα και δεν θεραπεύτηκες, τότε απλά δεν θα έχεις χάσει τίποτα. Ετσι δεν είναι; Μόνο αν πιστέψεις ότι δεν λειτουργεί μπορεί να έχεις κάτι να χάσεις. Γιατί, λοιπόν, να πιστέψεις το αρνητικό σενάριο; Πίστεψε το θετικό, συνεργάσου με τον θεραπευτή σου και θα δεις. Θα έχεις μετά όλον τον χρόνο για να αξιολογήσεις το αποτέλεσμα».

Δεν έχετε άδικο… «Θα ήθελα, βεβαίως, να προσθέσω ότι κάθε θεραπευτής βρίσκεται αντιμέτωπος με τα δικά του όρια. Ταυτοχρόνως, κάθε θεραπευτής έχει επίσης μέσα του τη δυνατότητα να υπερβεί τα όρια αυτά και να συνειδητοποιήσει πόσο αποτελεσματικός μπορεί να είναι. Αυτό μπορεί να γίνει μέσα από τον διάλογο, από τις πληροφορίες που λαμβάνει ο θεραπευτής από τον θεραπευόμενο, ο οποίος θα του πει πώς αισθάνθηκε κατά τη διάρκεια της θεραπείας και αν μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας αισθάνεται καλύτερα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αποτελεσματικότητα της Μεθόδου διαφέρει αισθητά από θεραπευτή σε θεραπευτή. Εξαρτάται από τις αντιλήψεις του καθενός, τις πεποιθήσεις και τις προσδοκίες τόσο του ίδιου του θεραπευτή όσο και του θεραπευόμενου –και αυτό είναι ένα από τα πράγματα που διαρκώς εξερευνούμε στη Μέθοδο «Καθρέφτης του Σώματος»».

Τελικά, η πραγματικότητα του σώματός μας είναι εντελώς ή μερικώς εξαρτώμενη από τις σκέψεις μας; Και εάν εξαρτάται πλήρως από τις σκέψεις μας, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να ενορχηστρώσουμε συνειδητά ένα ρεύμα θεραπευτικών σκέψεων; «Εάν έχεις ένα σύμπτωμα, τότε το σύμπτωμα αυτό ξεκίνησε από τη συνείδησή σου. Το σύμπτωμα αντανακλά μια συγκεκριμένη ένταση στη συνείδησή σου σχετικά με κάτι που συνέβαινε ή συμβαίνει στη ζωή σου την ώρα που το σύμπτωμα εκδηλώθηκε ή διαγνώστηκε. Βλέποντας τα πράγματα από αυτή την οπτική γωνία μπορείς να πάρεις την ευθύνη για την ασθένειά σου. Πρόκειται για μια ευθύνη χωρίς ενοχή. Δεν πρέπει να τιμωρήσεις τον εαυτό σου επειδή καταλαβαίνεις ότι εσύ δημιούργησες το σύμπτωμα. Πρέπει απλώς να αντιληφθείς ότι αν αποφάσισες να σκεφτείς με έναν τρόπο που δημιούργησε ένα σύμπτωμα, τότε μια νέα απόφαση να σκεφτείς με έναν νέο τρόπο μπορεί να αποτελέσει κομμάτι μιας διαδικασίας εξασθένισης και εξαφάνισης του συμπτώματος. Είναι αυστηρά μηχανική διαδικασία –αιτία και αποτέλεσμα. Εάν αναλάβεις την ευθύνη για το σύμπτωμά σου, τοποθετείς τον εαυτό σου στη θέση του καθοδηγητή της ζωής σου, δεν είσαι πια το θύμα, που του συμβαίνουν πράγματα για τα οποία δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Μπορείς να κάνεις κάτι πολύ σημαντικό. Μπορείς να αλλάξεις τη σκέψη σου και τις αντιλήψεις σου, μπορείς να επιλέξεις έναν άλλο τρόπο σκέψης και δράσης που μπορεί να αποδυναμώσει και να εξαφανίσει την ένταση στη συνείδησή σου η οποία έχει συσχετιστεί με το σύμπτωμα».

Πολλοί μπορεί να διαβάζουν τα παραπάνω με καλή πίστη, ωστόσο δεν νομίζετε ότι χρειάζεται και μία επιστημονική επιβεβαίωση; Μπορείτε να μας αναφέρετε ορισμένα επιστημονικά ευρήματα που θα μπορούσαμε να πούμε ότι ως έναν βαθμό επιβεβαιώνουν τις κεντρικές παραδοχές του «Καθρέφτη του Σώματος»; «Βεβαίως. Υπάρχουν πάρα πολλά. Ο θεωρητικός κβαντικός φυσικός δρ Αμιτ Γκοσουάμι, που εμφανίστηκε και στο φιλμ «What the Bleep Do We Know!?», στο βιβλίο του «The Quantum Doctor» υποστηρίζει ότι στην καρδιά κάθε ασθένειας και κάθε θεραπείας βρίσκεται η συνειδητότητα. Ο διάσημος κυτταρικός βιολόγος Μπρους Λίπτον στο βιβλίο του «The Biology of Belief» εξηγεί πώς οι βιοχημικές επιδράσεις της λειτουργίας του εγκεφάλου επηρεάζονται από τις σκέψεις. Τα πειράματά του καθώς και αυτά άλλων κορυφαίων επιστημόνων διερευνούν τους μηχανισμούς που τα κύτταρα λαμβάνουν και επεξεργάζονται τις πληροφορίες. Οι έρευνες αυτές αλλάζουν δραστικά την αντίληψή μας για τη ζωή. Δείχνουν ότι τα γονίδια και το DNA δεν ελέγχουν τη βιολογική μας κατάσταση, αλλά, αντιθέτως, το DNA ελέγχεται από σήματα που προέρχονται έξω από το κύτταρο, συμπεριλαμβανομένων των μηνυμάτων που παράγονται από τις θετικές ή αρνητικές σκέψεις μας. Αυτή η προφανέστατα ελπιδοφόρος σύνθεση των πιο πρόσφατων και καλύτερων ερευνών στη μοριακή βιολογία και την κβαντική φυσική θεωρείται ένα κορυφαίο άλμα σκέψης που δείχνει ότι το σώμα μας μπορεί να αλλάξει μέσα από την επανεκπαίδευση της σκέψης μας».