Πέτρος Κλαμπάνης: Επιδέξιες νότες

Ο Πέτρος Κλαµπάνης –τον οποίο το περιοδικό «JazzTimes» χαρακτήρισε «έξοχο µπασίστα και συνθέτη» –ζει πλέον στη Νέα Υόρκη, γι’ αυτό να ξέρετε πως αν µιλήσετε µαζί του στο τηλέφωνο θα ακούγονται κάθε τόσο σειρήνες περιπολικών στο βάθος της γραµµής. Ταλαντούχος µουσικός, µάστορας του κοντραµπάσου, κυκλοφόρησε µόλις το δεύτερο άλµπουµ του µε τίτλο «Minor Dispute». «Νοµίζω ότι αυτή είναι πιο συναισθηµατική δουλειά, ενώ το «Contextual» (σ.σ.: ο πρώτος του δίσκος) ήταν λίγο πιο εγκεφαλικό, βασιζόταν σε πιο συγκεκριµένη σύλληψη: πώς το µπάσο υπάρχει και λειτουργεί σε διαφορετικά ηχητικά περιβάλλοντα. Το «Minor Dispute» έχει επίσης µεγαλύτερη ηχητική οµοιογένεια γιατί παίζει σε αυτό συγκεκριµένο σύνολο µουσικών» εξηγεί ο ίδιος.

Πάντα αναρωτιέται κανείς µε ποιο κριτήριο επέλεξε ένας σολίστ το µουσικό όργανό του. Στην περίπτωση του Κλαµπάνη στην ερώτηση «Γιατί το κοντραµπάσο;», η απάντηση είναι η εξής: «Γιατί µου αρέσει πάρα πολύ ο ρόλος που έχει µέσα στο γκρουπ, αποτελεί µια πολύ διαφορετική και γοητευτική παρουσία, έχει δύναµη χωρίς να είναι «in your face». Ξεκίνησα να παίζω κοντραµπάσο στα 20 µου, πρόκειται δηλαδή για σχετικά ώριµη απόφαση. Μουσική ξεκίνησα να µαθαίνω όταν ήµουν 4, πιάνο στην αρχή, µετά κιθάρα και στην εφηβεία ηλεκτρικό µπάσο. Ακριβώς επειδή επέλεξα το κοντραµπάσο αρκετά συνειδητά, ήµουν πιο συγκεντρωµένος και έτοιµος να αφοσιωθώ στη µελέτη. Δυστυχώς, όσο µεγαλύτερος ξεκινάς κάτι, τόσο λιγότερη φυσικότητα διακρίνει τη σχέση σου µαζί του, χρειάζονται ώρες µελέτης για να αναπληρώσεις αυτή τη φυσικότητα».

Οι τίτλοι που δίνει στις συνθέσεις του φαίνονται προσεκτικά επιλεγµένοι. Τους έχει άραγε έτοιµους από την αρχή; «Φαντάζοµαι µια ιδέα ή ένα συναίσθηµα και γύρω από αυτό χτίζω τον µουσικό κόσµο κάθε κοµµατιού. Τίτλους όµως σπάνια έχω εξ αρχής στο µυαλό µου. Το οµώνυµο κοµµάτι, ωστόσο, δεν χρειάστηκε καθόλου σκέψη, ήξερα πολύ γρήγορα πώς θα το ονόµαζα. Το «Monkey Business», ας πούµε, το σκέφτηκα αφού έγραψα το κοµµάτι και το επέλεξα σαν φράση γιατί θεωρώ πως περιγράφει τις σκέψεις µας όταν δεν είµαστε πολύ συγκεντρωµένοι και το µυαλό µας πηγαίνει από τη µία σκέψη στην άλλη, σαν τη µαϊµού που πηδάει από δέντρο σε δέντρο». Στο άλµπουµ υπάρχουν και τρεις διασκευές: το πασίγνωστο «Θαλασσάκι», ένα από τα πολύ αγαπηµένα του κοµµάτια, µια ειλικρινής δήλωση του τι κάνει και ποιος είναι. Με το «Luisa», «εκφράζω την αγάπη µου προς το έργο του Ζοµπίµ, ενώ το «March of the Sad Ones» το έχει γράψει ο κιθαρίστας της µπάντας και θέλησα περιλαµβάνοντάς το να τιµήσω τη συνεργασία και τη φιλία µας».

info: