Για τους Ανεξάρτητους Έλληνες{{{ moto }}}
Δεν θεωρώ άξιο να έχει άποψη κανείς γι’ αυτό το κόμμα που προέκυψε από εσωτερικές αντιθέσεις της Δεξιάς. Μαζεύτηκαν άνθρωποι κάθε είδους, αριβίστες. Άνθρωποι που είχαν τσακωθεί με τον Σαμαρά, τον Καραμανλή για οποιοδήποτε λόγο και έκαναν αυτό το πράγμα να εκφράζεται με αλλοπρόσαλλη μορφή. Είναι πολύ λογικό το κόμμα αυτό να διαλυθεί, για την υγεία του πολιτικού μας συστήματος και του πολιτικού διαλόγου. Χαίρομαι αν η διάλυση αυτή επέλθει όσο το δυνατόν συντομότερο. Θα βοηθήσει το πολιτικό σύστημα. Το να υπάρχουν αλαμπουρνέζικα κόμματα με ιδιόρρυθμους αρχηγούς που λένε ό,τι τους κατέβει και οπαδούς πρωτεργάτες βουλευτές που λένε «δεν πειράζει, αφήστε τον, κάτι είπε παραπάνω» δεν είναι σοβαρό θέαμα.
Για την απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων
Έχοντας ζήσει πολλά χρόνια στη Γαλλία, και μάλιστα προ ετών, για να δείξω πόσο ανεπίκαιρες είναι μερικές συζητήσεις και πόσο πίσω είμαστε, κάθε Σάββατο όλη την ημέρα και κάθε Κυριακή ως το μεσημέρι ήταν ανοιχτά όλα τα καταστήματα. Μικρά και μεγάλα. Τα καταστήματα τροφίμων ήταν κλειστά την Δευτέρα. {{{ audio1 }}}
Αυτό δεν δημιουργούσε κανένα πρόβλημα τότε και φαντάζομαι έτσι θα συνεχίζεται και τώρα. Την Κυριακή οι μισθωτοί έχουν ελεύθερο χρόνο. Αυτά τα θέματα έχουν λυθεί εδώ και χρόνια. Εδώ υπάρχει η πρακτική ότι, όταν σου πονάει το δόντι, ο τρόπος για να σου περάσει είναι να κόψεις το κεφάλι. Επειδή υπάρχει η πιθανότητα να καταπιεστούν οι εργαζόμενοι στα πολυκαταστήματα και να χρειαστεί να δουλεύουν παραπάνω, παραβλέποντας τον ρόλο της οργανωμένης εργασίας. Ήξερα πως οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι οργανωμένοι σε σωματεία, τα οποία παρακολουθούν τις εργασιακές σχέσεις. Εδώ τα σωματεία γυρίζουν πίσω από το κόμμα τους και φωνάζουν «κάτω ο ιμπεριαλισμός» κι άλλα τέτοια. Αυτά δεν είναι σωματεία, είναι κομματικά παραρτήματα κι ανάξια λόγου. Προτείνω να επιβληθεί από το κράτος βαρύτατη ποινή σε όποιον παραβιάζει την εργασιακή νομοθεσία επί του προκειμένου κι επιτέλους να αφεθούν τα καταστήματα να δουλέψουν και να κάνουμε μια νέα προσπάθεια να εμπιστευτούμε τις δυνάμεις μας. Να ανοίγουν και να κλείνουν όποτε θέλουν, ενώ με την παρέμβαση του κράτους να μην επιτρέπεται η κατάχρηση εις βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων.