Κουδουνίσματα από κοπάδια προβάτων, έναστρος ουρανός, γαλάζιο της θάλασσας, γεύση αλμύρας. Εικόνες και στιγμές από ένα καλοκαιρινό σκηνικό μακριά από όλους και όλα. Στο ήσυχο «αδελφάκι» της Πάρου, την Αντίπαρο, ένα ζευγάρι ανακάλυψε τον δικό του τόπο φυγής επιλέγοντας συνειδητά την αρχαία ρήση «ουκ εν τω πολλώ το ευ».
Ακόμη και οι παρεμβάσεις από το αρχιτεκτονικό γραφείο Vois περιορίστηκαν στα απολύτως απαραίτητα και οι εργασίες ολοκληρώθηκαν γρήγορα. «Ηταν μια μικρή σπαζοκεφαλιά, βέβαια, το πώς θα τοποθετούσαμε όλα τα αναγκαία στα μόλις 60 τ.μ. χωρίς να περιορίσουμε την ελευθερία κινήσεων. Μια φορά είχαμε παραπάνω καλεσμένους και χρειάστηκε να κατέβουμε στην αγορά για συμπληρώματα ποτηριών και μαχαιροπίρουνων». Το ακόμη πιο δύσκολο, αλλά περιπετειώδες, κομμάτι της ζωής στας εξοχάς είναι η συμβίωση με τα συμπαθέστατα κατά τα άλλα ερπετά. «Οι πόρτες που είχαν παλιά στους στάβλους για τα μουλάρια είναι μια κάποια λύση για να αποφεύγουμε τις κατά μέτωπο συναντήσεις εντός σπιτιού». Ενα περίεργο κρυφτό που γενικά χαρακτηρίζει την καθημερινότητα σε αυτή την κατοικία.
«Οι χώροι ουσιαστικά επικοινωνούν εξωτερικά. Το ένα δωμάτιο έχει δικό του μπάνιο, αλλά δεν έχει πρόσβαση στην κουζίνα και το άλλο έχει επαφή με την κουζίνα, αλλά μόνο εξωτερική πρόσβαση στο μπάνιο. Κοινώς, μπαινοβγαίνουμε, γυροφέρνουμε στην κεντρική αυλή με σκιερά διαλείμματα κάτω από την ελιά». Για όσους «χάσουν» μια θέση κάτω από το αιωνόβιο δέντρο υπάρχει στο πλάι του σπιτιού η πλούσια συκιά – επίσης κληρονομιά από τον πρότερο βίο του κτήματος.
Και έτσι, ξαφνικά ο χώρος μεγαλώνει, το εσωτερικό επικοινωνεί ανοιχτά με το εξωτερικό, όλοι οι καλοί χωράνε και οι φαινομενικές δυσκολίες δημιουργούν την πιο αναζωογονητική καλοκαιρινή αίσθηση.
