Λένε ότι μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις. Ωστόσο όσες φωτογραφίες κι αν τράβηξα, όσες φωτογραφίες κι αν είδα, όσες περιγραφές κι αν διάβασα, δύσκολα μπορούν να περιγράψουν αυτό το μεγαλειώδες θέαμα. Στην αμερικανοϊνδιάνικη διάλεκτο, Ιγκουασού σημαίνει «Μεγάλα Νερά» και αφορά τόσο τα ποτάμια όσο και τους καταρράκτες. Και πράγματι: με ροή 10.000 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο, η οποία όταν είναι γεμάτοι αγγίζει τα 30.000 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο, οι 272 καταρράκτες προσφέρουν μια μοναδική εικόνα, σηκώνοντας ένα τρομερό βουητό που ολοένα δυναμώνει, ενώ εκατομμύρια μικρά σταγονίδια εκτοξεύονται δημιουργώντας μια ομιχλώδη μυστηριακή ατμόσφαιρα που κάθε τόσο διακόπτεται από κάποιο πολύχρωμο ουράνιο τόξο. Η πτήση με το μικρό ελικόπτερο πάνω από τους καταρράκτες ήταν μοναδική εμπειρία, με το φυλλοκάρδι μας να τρέμει μήπως το «καταπιούν» τα ορμητικά νερά. Στη συνέχεια, το περπάτημα νωρίς το πρωί στο δάσος, με τους ήχους των πουλιών, τους ζωηρούς παπαγάλους και τα τουκάν με την τεράστια μύτη… Πόσο χαιρόμασταν όταν ανακαλύπταμε κάποια χρωματιστή πεταλούδα ανάμεσα στις άγριες ορχιδέες ή ένα μικρό ελαφάκι να μας παρατηρεί δειλά μισοκρυμμένο πίσω από κάποια φτέρη… Αργότερα πήραμε το πλοιάριο για ράφτινγκ ανάμεσα στους καταρράκτες και όταν ακουμπήσαμε τον «Λαιμό του Διαβόλου» γυρίσαμε με σχεδόν τρεμάμενα πόδια από τη συγκίνηση, συνειδητοποιώντας ακόμη μια φορά τη μικρότητά μας απέναντι στο Μεγαλείο της Φύσης.
Ο θρύλος του Ιγκουασού
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πανέμορφη Ινδιάνα που τη λέγαν Ναϊπί. Η Ναϊπί ήταν τόσο όμορφη που ακόμη και τα νερά του ποταμού σταματούσαν να κυλούν κάθε φορά που καθρεφτιζόταν, μη και ταράξουν τη θεσπέσια εικόνα της. Ετσι η φυλή της αποφάσισε να τη θυσιάσει στον θεό-φίδι Μ’ Μπόι. Ομως ο πολεμιστής Ταρομπά, τρελός από έρωτα για τη Ναϊπί, την έκλεψε και ο θεός-φίδι θύμωσε τόσο πολύ που σύρθηκε μέσα από τη γη σχίζοντάς τη και δημιουργώντας το φαράγγι όπου πέφτουν οι καταρράκτες. Τότε η Ναϊπί πέτρωσε και ο Ταρομπά έγινε φοίνικας να την κοιτάζει από ψηλά, θλιμμένος που δεν μπορεί να την αγγίξει… Χιλιάδες χρόνια πριν οι καταρράκτες ανακαλυφθούν από τους λευκούς ήταν τόπος ταφής των Ινδιάνων Γκουαρανί και Παραγκουάς. Ο ισπανός κατακτητής Ντον Αλβάρ Νουνιές, γνωστός με το παρατσούκλι «Καμπέθα ντε Βάκα», δηλαδή «αγύριστο κεφάλι» (κεφάλι αγελάδας κυριολεκτικά) λόγω του πείσματός του ανακάλυψε τους καταρράκτες το 1541 στον δρόμο από τη Σάντα Καταρίνα στην Ασουνσιόν. Τους ονόμασε «Σάλτος ντε Σάντα Μαρία» όμως το όνομα ατόνησε και επανήλθε το παλαιότερο που σημαίνει «Μεγάλα Νερά». Το 1986 η UNESCO συμπεριέλαβε την περιοχή στη λίστα με τα Μνημεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Οι περίφημοι Καταρράκτες του Ιγκουασού βρίσκονται περίπου 20 χλμ. ανατολικά της διασταύρωσης των ποταμών Παρανά και Ιγκουασού, στο σημείο του τριεθνούς που σηματοδοτεί ο οβελίσκος.

Το Εθνικό Πάρκο Ιγκουασού και οι καταρράκτες
Προς το τέλος της Ροντόβια ντας Καταράτας, βρίσκεται η είσοδος του Εθνικού Πάρκου Ιγκουασού όπου εκεί στεγάζεται και το Μουσείο Χλωρίδας και Πανίδας. Καταλαμβάνει 185.000 εκτάρια δάσους που κάποτε κάλυπτε όλη τη λεκάνη του Παρανά. Δάσος βροχής με πλούσια πανίδα όπου ξεχωρίζουν 300 είδη πουλιών, δρυοκολάπτες, τουκάν και μακάου, 44 είδη θηλαστικών, τζάγκουαρ, διάφορα αρπακτικά καθώς και πάνω από 1.400 είδη πεταλούδων. Στην καρδιά του δάσους βρίσκονται οι 272 καταρράκτες – ορισμένοι ύψους πάνω από 80 μέτρα που εκτείνονται κατά μήκος 2.700 μέτρων. Ο ποταμός Ιγκουασού πηγάζει από την πρωτεύουσα της Πολιτείας Παρανά, Κουριτίμπα, σε υψόμετρο 900 μέτρων, διασχίζει όλη την Πολιτεία, χύνεται στους καταρράκτες και τέλος ενώνεται με τον ποταμό Παρανά. Για να περιηγηθείτε στο Πάρκο θα χρειαστείτε ειδική άδεια. Φυσικά είναι πολύ εντυπωσιακό όταν γεμίζουν οι καταρράκτες κατά τη βραζιλιάνικη καλοκαιρινή περίοδο, δηλαδή από τον Δεκέμβριο ως τον Φεβρουάριο, όμως κάθε εποχή έχει και τη χάρη της.

Οι καταρράκτες
Η περιοχή μοιράζεται ανάμεσα στη Βραζιλία και στην Αργεντινή και η περιήγηση γίνεται και στις δύο πλευρές. Από τους 19 μεγαλύτερους καταρράκτες, οι τρεις ανήκουν στη Βραζιλία όπως ο Φλοριάνο και οι υπόλοιποι 16 στην Αργεντινή όπως ο Γκαργκάντα ντου Ντιάμπλο (Λαιμός του Διαβόλου). Για μια κοντινή περιήγηση έχουν κατασκευαστεί μεταλλικά γεφυράκια τα οποία ακολουθείτε φορώντας πάντα τα αδιάβροχα αφού τα αιωρούμενα σταγονίδια εισχωρούν παντού.
Η βραζιλιάνικη πλευρά
Αν και στην πλευρά αυτή ανήκουν 1.550 τ. χλμ. δάσους βροχής, οι μεγάλοι καταρράκτες είναι μόλις τρεις, χωρίς να παύουν όμως να είναι εντυπωσιακοί. Στην πλευρά της Βραζιλίας θα απολαύσετε την καταπληκτική πανοραμική θέα από ψηλά. Θα περπατήσετε στον πύργο του παρατηρητηρίου, στους καταρράκτες Φλοριάνο και στη συνέχεια στους Σάντα Μαρία. Το μονοπάτι θα σας φέρει και κοντά στον Λαιμό του Διαβόλου. Μπορείτε επίσης να πάρετε την πτήση με το ελικόπτερο ή το πλοιάριο για το κέντρο του καταρράκτη.

Η αργεντίνικη πλευρά
Η είσοδος στο κομμάτι του πάρκου της Αργεντινής απέχει 18 χλμ. από το Πουέρτο Ιγκουασού. Μπορείτε να επιλέξετε τρεις διαφορετικές διαδρομές για την περιήγησή σας: την Πασέιος Ινφεριόρες, την Πασέιος Σουπεριόρες και την Γκαργκάντα ντου Ντιάμπλο που είναι και η πιο εντυπωσιακή. Η πρώτη θα σας δώσει μια εικόνα από έναν κυκλικό διάδρομο περιπάτου μήκους 1,5 χιλιομέτρου κάτω από τους καταρράκτες ενώ μπορείτε να πάρετε το βαρκάκι μέχρι το Ισλα Σαν Μαρτίν για κοντινότερες εικόνες. Η δεύτερη διαδρομή οδηγεί σε τσιμεντένιο μονοπάτι πίσω από καταρράκτες μέχρι τον Σάλτο Αντάν ι Εύα. Στην τρίτη διαδρομή θα πάρετε το μικρό πουλμανάκι μέχρι το Πουέρτο Κανόας και από εκεί το πλοιάριο για ράφτινγκ μέχρι τον Λαιμό του Διαβόλου, όπου 13.000 κυβικά μέτρα νερού το δευτερόλεπτο χύνονται ορμητικά από 90 μέτρα ύψος σε 14 σημεία καταρρακτών. Το κομμάτι του δάσους βροχής που ανήκει στην Αργεντινή έχει εμβαδόν 550 τ. χλμ., με πλούσια χλωρίδα όπου 2.000 διαφορετικά είδη φυτών απλώνονται σε έξι διαφορετικά επίπεδα, από φτέρη και θάμνους στα χαμηλά μέχρι πανύψηλα δέντρα και κληματίδες, ενώ η πανίδα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων πεταλούδες, τρυποκάρυδους, παπαγάλους, κολιμπρί, ορχιδέες, σαύρες, αράχνες, τέσσερα είδη τουκάν, ρακούν, καϊμάν, αρμαντίγιος κ.ά.
Το σαφάρι «Μακούκο»
Στη μεριά της Βραζιλίας αφού διασχίσετε τμήμα του Πάρκου με τα ειδικά τρενάκια και περπατήσετε για λίγο μέσα στο δάσος, θα φορέσετε τα ειδικά αδιάβροχα και βεβαίως τα σωσίβια για να επιβιβαστείτε στα πλοιάρια του ράφτινγκ. Η διαδρομή περιλαμβάνει ανάβαση του ποταμού Ιγκουασού κόντρα στο ρεύμα μέχρι τους καταρράκτες. Στο κορυφαίο σημείο της διαδρομής, θα βρεθείτε στη μέση του καταρράκτη Γκαργκάντα ντου Ντιάμπλο, δηλαδή «Λαιμός του Διαβόλου», όπου το νερό πέφτει από 90 μέτρα ύψος με τρομακτική ορμή και φοβερό θόρυβο που θα βιώσετε από πολύ κοντά και που ανήκει στην αργεντίνικη πλευρά. Φυσικά θα βραχείτε σχεδόν ως το κόκαλο όσο και να τυλιχθείτε καλά με το αδιάβροχο.
Στο Πάρκο των Πουλιών
Πέντε εκτάρια φυσικού ημιτροπικού δάσους αποτελούν αυτό το θαυμάσιο πάρκο που προσκαλεί ορνιθολόγους, οικολόγους, φωτογράφους, παρατηρητές πουλιών αλλά και απλώς περίεργους τουρίστες να θαυμάσουν 800 διαφορετικά είδη πουλιών (είτε αυτόχθονα είτε από άλλες ηπείρους) που ζουν και κυκλοφορούν ελεύθερα. Αγαπημένα στους επισκέπτες τα τουκάν, τα φλαμίνγκο, οι πεταλούδες και οι πολύχρωμοι παπαγάλοι. Το Πάρκο, που βρίσκεται κοντά στους καταρράκτες, διαθέτει εγκαταστάσεις όπως εστιατόριο και κατάστημα. Μην ξεχάσετε να φέρετε μαζί σας κιάλια και να ηχογραφήσετε τους όμορφους ήχους του δάσους.
Το φράγμα Ιταϊπού – «Η πέτρα που τραγουδάει»
Ιταϊπού στα ινδιάνικα σημαίνει η «πέτρα που τραγουδάει» και έτσι ονομαζόταν το μικρό νησάκι στη μέση του ποταμού Παρανά που απέχει 18 χλμ. από την πόλη Φοζ ντου Ιγκουασού. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Βραζιλίας και Παραγουάης ανάγονται στη δεκαετία του 1960 προκειμένου να δημιουργηθεί αυτή η μεγάλη υδροηλεκτρική μονάδα. Το προσύμφωνο υπεγράφη στις 26 Απριλίου 1966 και στη συνέχεια αφού ρυθμίστηκαν όλες οι λεπτομέρειες, αρχές Μαΐου του 1975, ξεκίνησε η κατασκευή. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μονάδα υδροηλεκτρικής ενέργειας στο κόσμο και ανήκει από κοινού στη Βραζιλία και στην Παραγουάη. Παράγει το 25% της ενέργειας που χρειάζεται η Βραζιλία και το 91% της Παραγουάης και έχει χαρακτηριστεί από το αμερικανικό περιοδικό «Popular Mechanics» και την Αμερικανική Ομοσπονδία Πολιτικών Μηχανικών ως ένα από τα επτά θαύματα του σύγχρονου κόσμου.
Ο ρυθμός της κατασκευής του Ιταϊπού ήταν αντίστοιχος με ένα εικοσαώροφο κτίριο κάθε 55΄. Το τσιμέντο που χρησιμοποιήθηκε θα επαρκούσε να κτιστούν 210 γήπεδα ποδοσφαίρου σαν το Μαρακανά της Βραζιλίας. Το χώμα και τα βράχια που ανασκάφηκαν αντιστοιχούν δύο φορές το μέγεθος του Λόφου της Ζάχαρης του Ρίο ντε Τζανέιρο. Το σίδερο και το ατσάλι που χρησιμοποιήθηκαν θα μπορούσαν να φτιάξουν 380 Πύργους του Αϊφελ, ενώ το ύψος του κεντρικού φράγματος ισοδυναμεί με εκείνο ενός ουρανοξύστη 65 ορόφων. Με μήκος 200 χλμ. και πλάτος 7 χλμ., η λίμνη του – μια από τις μεγαλύτερες τεχνητές λίμνες του κόσμου – γέμισε σε 14 μόλις μέρες. Στις όχθες της δημιουργήθηκαν τεχνητές παραλίες όπου γίνονται θαλάσσια σπορ, ενώ 170 είδη ψαριών και 1.600 τόνοι αλιευμάτων την καθιστούν πιο παραγωγικό τόπο σε όλη την περιοχή του Παρανά.
Το έργο άνοιξε τις πύλες του στους επισκέπτες από το 1977 και ξεπερνούν σήμερα τα 12 εκατομμύρια. Ο χώρος είναι ανοιχτός προς όλους και τους υποδέχονται στο Κέντρο Επισκεπτών. Εκεί γίνεται ενημέρωση και η ξενάγηση συνεχίζεται στα κυριότερα σημεία ενδιαφέροντος. Φτάνοντας στο φράγμα, το βλέμμα σας τραβάει το πάνελ «Μπαρατζέιρο» του καλλιτέχνη Πότι Λατσαρότο, από την Πολιτεία Παρανά, που δημιουργήθηκε από κεραμικά πλακίδια το 1998 προς τιμήν των ανώνυμων εργατών που εργάστηκαν για την κατασκευή αυτού του κολοσσιαίου έργου.
πρόσβαση
Στο διεθνές αεροδρόμιο «Φοζ ντου Ιγκουασού» θα φτάσετε με την Iberia μέσω Μαδρίτης και Σάο Πάολο ή με την Alitalia μέσω Ρώμης και Σάο Πάολο. Επιπλέον γίνονται πτήσεις προς Ρίο ντε Τζανέιρο, Ασουνσιόν και Μπουένος Αϊρες, οπότε μπορείτε να διοργανώσετε άνετα τη διαδρομή του ταξιδιού σας στην περιοχή. Αν δεν πηγαίνετε μέσω οργανωμένου προγράμματος ταξιδιωτικού γραφείου ώστε να σας περιμένει πούλμαν, υπάρχει καλά οργανωμένο συγκοινωνιακό δίκτυο όπου μετακινείστε άνετα με τα τοπικά λεωφορεία όχι μόνο από και προς το αεροδρόμιο αλλά και στη βραζιλιάνικη ή αργεντίνικη πλευρά των καταρρακτών, αλλά και στο φράγμα Ιταϊπού.
διαμονή
Σίγουρα το ομορφότερο και πιο αρχοντικό ξενοδοχείο είναι το «Iguazu Grand Hotel» (Ruta 12, Km 1640, Puerto Iguazu, τηλ. 0054 3757 498050) και βρίσκεται στην πλευρά της Αργεντινής κοντά στα σύνορα με τη Βραζιλία, απέχοντας μόλις 18 χλμ. από το Εθνικό Πάρκο Ιγκουασού. Στην καρδιά του Πουέρτο Ιγκουασού βρίσκεται το απλό αλλά αξιοπρεπές «Hotel Saint George» (Av. Cordoba 148, hotelsaintgeorge.com, τηλ. 0054 03757) που διαθέτει αρκετές ανέσεις. Στην πλευρά της Βραζιλίας το «Hotel International Foz» (Rua Almirante Barroso, 2006, Foz do Iguacu, Parana, internationalfoz.com.br, τηλ. 0045 521 4100). Ο μοντέρνος ουρανοξύστης στο κέντρο της πόλης Φοζ που έχει 214 πολυτελή δωμάτια διαθέτει όλες τις ανέσεις.
φαγητό
Στην περιοχή του Ιγκουασού συναντώνται τρεις χώρες: Βραζιλία – Αργεντινή – Παραγουάη, οπότε θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε πιάτα και από τις τρεις τοπικές κουζίνες. Φυσικά θα βρείτε τη βραζιλιάνικη «φεϊζοάδα» που αποτελείται από μαύρα φασόλια, διάφορα είδη χοιρινού κρέατος, παστά και λουκάνικα, με σκόρδο και διάφορα μυρωδικά, ενώ δεν θα στερηθείτε τα νόστιμα κρέατα της Αργεντινής με τις τεράστιες μπριζόλες «τσουλέτας» και τις παραδοσιακές ψησταριές «παρίγιας». Οι πιατέλες στο τραπέζι θα έρχονται γεμάτες με ποικιλίες κρεατολιχουδιών «παριγιάδας» όπως τα «τσιντσουλίνες» και τα «τρίπα γκόρντα» (μικρά και μεγάλα εντόσθια), τα «ρικόνες» (συκωτάκια), αλλά και «μορσίγια» (λουκάνικο με αίμα). Από την Παραγουάη έρχεται το «τσιβίτο» που είναι σάντουιτς με μπριζόλα, με τυρί μαρούλι και ντομάτα, και το «τσιβίτο αλ πλάτο» που είναι μεγαλύτερη μπριζόλα με τηγανητό αβγό από πάνω με πατατοσαλάτα, πράσινη σαλάτα και τσιπς. Βεβαίως και εδώ κυριαρχεί η δημοφιλής καϊπιρίνια – το κοκτέιλ από «κατσάσα» (ρούμι ζαχαροκάλαμου), με πράσινο λεμόνι, ζάχαρη και θρυμματισμένο πάγο – και τα περίφημα αργεντίνικα κόκκινα κρασιά.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ