Μετά τη Μεταπολίτευση στην Ελλάδα ο αέρας φυσούσε επαναστατικός και ενθουσιώδης. Φοιτητές έφευγαν για να προσφέρουν εθελοντική εργασία στις φυτείες του καφέ στη Νικαράγουα και όταν επέστρεφαν μας διηγούνταν ιστορίες με λαμπερά μάτια. Επισκέφθηκα τη Νικαράγουα σε ένα μεγάλο ταξίδι, τον γύρο της Κεντρικής Αμερικής. Και όπως όλα έχουν ένα τέλος, τον ενθουσιασμό με τον οποίο μιλούσαν οι παλιοί φίλοι δεν τον βρήκα. Αντ’ αυτού εξεπλάγην από την εγκληματικότητα της πρωτεύουσας Μανάγκουα, με τους οπλοφόρους σαν αστακούς έξω από κάθε δημόσιο κτίριο και κυρίως τις τράπεζες. Εξεπλάγην επίσης από την υποκλοπή της μαγνητικής ταινίας της πιστωτικής μου κάρτας στο υπερπολυτελές ξενοδοχείο όπου μέναμε, που παραλίγο να μου κοστίσει σε χρήμα άλλο ένα ταξίδι (όπως με ενημέρωσε η τράπεζα μήνες αργότερα, τα μηχανάκια αντιγραφής είναι πάρα πολύ διαδεδομένα στη Νικαράγουα). Ενθουσιάστηκα όμως με μια πόλη: τη Γρανάδα. Ενας άλλος κόσμος, φιλικός, φιλόξενος, σε μια πόλη χαριτωμένη, ασφαλή, που μοιάζει εντελώς αποκομμένη από αντάρτες και πολέμους και φαίνεται πως ζει στους δικούς της αργούς ρυθμούς μιας ξεχασμένης αποικιοκρατίας. Και ήταν από τα ομορφότερα ταξίδια που ζήσαμε μαζί με την Καίτη και τη Φρύνη, τη Χρυσούλα και τον Στέλιο για το οποίο ακόμη κουβεντιάζουμε κάθε φορά που βρισκόμαστε.
Μια «Μεγάλη Σουλτάνα» στη Νότια Αμερική
Στην πολυτάραχη ιστορία της η Γρανάδα κάηκε τρεις φορές από τους πειρατές και τον Γουίλιαμ Γουόκερ και έγινε η σκηνή πολιτικών ταραχών του εμφυλίου πολέμου με οδομαχίες μεταξύ των Σαντινίστας και των δυνάμεων προ Σομάζα. Με την τουριστική άνοδο τα εξαιρετικής αποικιακής αρχιτεκτονικής κτίσματα της πόλης βρίσκονται σε φάση αναστύλωσης.
Η αποικιακή πόλη Γρανάδα, η «Μεγάλη Σουλτάνα», κατά τη συνονόματη μαυριτανική ισπανική πόλη, ιδρύθηκε στα 1524 από τον Φρανσίσκο Ερνάντεζ ντε Κόρντομπα, δίπλα από το ινδιάνικο χωριό Χαλτέβα, στις όχθες της λίμνης Κοσιμπόλκα, και είναι η παλαιότερη ισπανική πόλη της Νικαράγουας και παλαιότερη πόλη του δυτικού ημισφαιρίου. Γραφική, με τα αρχοντικά στα στενά δρομάκια με τα έντονα βαμμένα σπίτια με τις κεραμιδένιες σκεπές και τις παλιές εκκλησίες όπως η εκκλησία της Γουαδελούπης, που είναι κτίσμα αποικιακής αρχιτεκτονικής. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.
Παρατηρήστε κτίρια αναγεννησιακού και μπαρόκ στυλ στα στενά δρομάκια με τα έντονα βαμμένα σπίτια και τα αρχοντικά με την εσωτερική αυλή. Αξίζει να περπατήσετε στο σούρουπο, όταν συγκεντρώνονται οι οικογένειες και ψιλοκουβεντιάζουν με τις κουνιστές πολυθρόνες μπροστά στις ανοιχτές πόρτες.
Για τη σοβαρή συζήτηση του πατέρα με τον γιο αρκετό είναι το μικρό πεζουλάκι που η κοντινή επαφή δίνει αέρα μυστικότητας! Φυσικά οι τουρίστες «έπεσαν» σαν μάννα εξ ουρανού στη Γρανάδα. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που γίνονται μεγάλες επενδύσεις τόσο στην αναστήλωση και αναπαλαίωση των παραδοσιακών κτισμάτων όσο και στη δημιουργία καταλυμάτων και ευρύτερων τουριστικών υπηρεσιών.
Περνώντας έξω από ένα σπιτάκι, δύο μικρά παιδάκια πόζαραν με ευχαρίστηση στον φακό μου, ενώ η μητέρα τους ανέμιζε ένα χαρτονόμισμα για να μου υπενθυμίσει ότι θα πρέπει να δώσω και κάποιο φιλοδώρημα.
Λα Μερσέδ, η ωραιότερη εκκλησία
Η ωραιότερη εκκλησία της Γρανάδας χτίστηκε το 1783, καταστράφηκε το 1854 και αναστηλώθηκε μετά τις καταστροφές που υπέστη το 1862. Με εντυπωσιακή μπαρόκ πρόσοψη και ξεχωριστό εσωτερικό, αξίζει να ανεβείτε στο καμπαναριό της ώστε να απολαύσετε την πανοραμική θέα της πόλης με τις κεραμιδένιες σκεπές των σπιτιών.
Το σκηνικό της Γουαδελούπης
Από την άλλη, στις πλευρές της τετράγωνης πλατείας είναι αραγμένες οι άμαξες με τα αλογάκια στολισμένα με τεράστιους ροζ και μοβ φιόγκους που περιμένουν τους ρομαντικούς για να κάνουν τον γύρο της πόλης.
Στο σχόλασμα γονείς πηγαινοφέρνουν τα παιδιά τους, ενώ για τα νεαρά κορίτσια και τους νεαρούς είναι ευκαιρία για λίγο φλερτ.
Χτίστηκε το 1529, είναι η πρώτη εκκλησία στη Νικαράγουα. Λέγεται ότι ο Βαρθολομαίος ντε λας Κάσας, ευεργέτης και απόστολος των ινδιάνων αυτοχθόνων, προσευχήθηκε εδώ και μάλιστα απέστειλε επιστολή διαμαρτυρίας στα ισπανικά δικαστήρια καταγγέλλοντας τον βίαιο προσηλυτισμό τους στον χριστιανισμό.
Το μοναστήρι κάηκε τρεις φορές από τους πειρατές και τον πυρομανή Γουόκερ και ξαναχτίστηκε για τρίτη φορά το 1867. Τα 28 προκολομβιανά αγάλματα ηλικίας πάνω από χιλίων ετών στο διπλανό μουσείο της μονής ανακαλύφθηκαν από τον Αμερικανό διπλωμάτη Squier στο νησάκι Σαπατέρα στα 1849 και χρονολογούνται μεταξύ 800 και 1200 μ.Χ.
Στο Εθνικό Πάρκο του ηφαιστείου Μασάγια
Σήμερα στην κορυφή του κρατήρα ένας σταυρός θυμίζει τον Ισπανό ιερέα που τον τοποθέτησε «ξορκίζοντας» την «Πύλη της Κολάσεως», όπως θεωρούσαν οι Ισπανοί το ηφαίστειο. Σε απόσταση 10 λεπτών από την κύρια πύλη υπάρχει κέντρο επισκεπτών με διάφορα εκθέματα που αφορούν τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής. Για όσους τολμηρούς επιθυμούν να περπατήσουν στο ηφαίστειο έχουν διαμορφωθεί αρκετά μονοπάτια.
Η λίμνη Νικαράγουα – λίμνη γλυκού νερού που καταλαμβάνει 8.264 τ.χλμ. και είναι η μεγαλύτερη της Κεντρικής Αμερικής – διαθέτει 356 μικρά νησάκια που δημιουργήθηκαν από την έκρηξη του ηφαιστείου Μομπάτσο. Βρίσκεται σε υψόμετρο 33 μ. και έχει βάθος 26 μ.
Στα νησάκια αυτά αρκετοί έχτισαν τις εξοχικές τους κατοικίες, που μοιάζουν να ξεπροβάλλουν παραμυθένιες ανάμεσα στην πλούσια βλάστηση που φιλοξενούν εκατοντάδες πουλιά αλλά και χιλιάδες νούφαρα. Κάθε τόσο ξεκινούν τα εκδρομικά βαρκάκια με τους τουρίστες αφού καμία επίσκεψη στη Γρανάδα δεν θα ήταν ολοκληρωμένη χωρίς μια βόλτα στη λίμνη.
Πραγματικό κόσμημα, ψηλά ξύλινα ταβάνια, παλιά ισπανικά κεραμικά και πλακόστρωτα δάπεδα συγκροτούν ένα από τα ομορφότερα δείγματα αποικιακής αρχιτεκτονικής. Ανάμεσα σε αρχιτεκτονικά αριστουργήματα σε απόσταση αναπνοής από το Πάρκο Κολόν, οι αρχαιολόγοι το κατατάσσουν ανάμεσα στα πρώτα οικοδομήματα από την ίδρυση της πόλης.
Υπάρχουν αρκετές αναφορές ταξιδιωτών που μιλούν για το πανέμορφο κτίσμα του οποίου τα 200 χρόνια ιστορίας έχουν να διηγηθούν πολλούς θρύλους από τις προσωπικότητες που πέρασαν το κατώφλι του. Η πιο περίεργη ιστορία αφορά τον Γάλλο Ούγκο Τέομπαλντ, δούκα του Σουασέλ, που ήρθε στη Νικαράγουα με πειρατές καθ’ οδόν για το λιμάνι της Καραϊβικής Σαν Χουάν ντελ Νόρτε στα 1840, ταξιδεύοντας με το ψευδώνυμο Ζορζ Σουασέλ Πρασλέν.
Λέγεται ότι ο δούκας εγκατέλειψε τη Γαλλία με τη βοήθεια του βασιλιά Λουί Φιλίπ αφού σκότωσε τη γυναίκα του και σκηνοθέτησε την αυτοκτονία του για να αποφύγει τις συνέπειες. Αφού πρώτα διέφυγε στην Αγγλία, κατέφυγε στη Νικαράγουα και μάλιστα στη Γρανάδα πιστεύοντας ότι είναι το τέλος του κόσμου και έζησε εκεί για αρκετά χρόνια.
Στην αγορά Μασάγια
Θα τις βρείτε μονές ή διπλές (μαρτιμόνιο τις ονομάζουν, δηλαδή συζυγικές) σε διάφορα χρώματα. Δυστυχώς οι λευκές, αν και πανέμορφες, λερώνουν πολύ εύκολα. Στην αγορά, αν είστε τυχεροί, σίγουρα θα ακούσετε και κάποιο μουσικό συγκρότημα ή ακόμα κάποιον μαγαζάτορα που πήρε την κιθάρα για να ξεδώσει!
Περίπου στα ίδια χρήματα και η Lufthansa πετάει μέσω Φραγκφούρτης και Σικάγου (καλό είναι να τσεκάρετε αν χρειάζεστε βίζα Αμερικής).
Η Γρανάδα απέχει 44 χλμ. από τη Μανάγκουα και 18 χλμ. από το Μασάγια. Μέσα στην πόλη μετακινήστε με τα πόδια ή ρομαντικά με ιππήλατες άμαξες.
Παλιό αρχοντικό είναι και το «Hotel Alhambra», (τηλ. 505-2552-4486) στην κεντρική πλατεία της πόλης.
Το «Hotel Plaza Colon» (505-2552 8489) ανήκει στα επίσης όμορφα ξενοδοχεία-αρχοντικά της πόλης με θέα το κεντρικό πάρκο.
Για να γλυκαθείτε θα διαλέξετε «πλάτανος φρίτος», δηλαδή ένα είδος αγουρωπής μπανάνας ειδικά για τηγάνι που τρώγεται σιροπιαστή.
Απέναντι από το ομώνυμο ξενοδοχείο, στο εστιατόριο «La Gran Francia», με τοπική και διεθνή κουζίνα, απολαύστε το δείπνο σε αρχοντικό περιβάλλον αντίστοιχο του ξενοδοχείου υπό το φως δεκάδων κεριών σε όλους τους χώρους.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
