Ενα παιχνίδι, δύο κόσμοι

«Ηταν οι καλύτερες μέρες, ήταν οι χειρότερες μέρες, ήταν τα χρόνια της σοφίας, ήταν τα χρόνια της άνοιας, ήταν η εποχή της πίστης, ήταν η εποχή της ολιγοπιστίας, η εποχή του Φωτός και η εποχή του Σκότους, ήταν η άνοιξη της ελπίδας και ήταν ο χειμώνας της απελπισίας, είχαμε μπρος μας τα πάντα, είχαμε μπρος μας το τίποτε, πηγαίναμε όλοι στον παράδεισο, πηγαίναμε όλοι στο αντίθετό του».

Οι πόλεις και οι ιστορίες

Τα λόγια του Καρόλου Ντίκενς, στο μακρινό 1859, με τα οποία ουσιαστικά ξεκινούσε ένα από τα πιο διάσημα μυθιστορήματά του («Η ιστορία δύο πόλεων»), μοιάζουν τόσο επίκαιρα ακόμη και σήμερα. Η πλοκή της «Ιστορίας δύο πόλεων» (που αρχικά δημοσιευόταν σε συνέχειες σε περιοδικό που εξέδιδε ο ίδιος ο Ντίκενς) διαδραματιζόταν ανάμεσα στο Λονδίνο και στο Παρίσι μεταξύ 1775 και 1793 και περιστρεφόταν γύρω από τις περιπέτειες μιας σειράς ανθρώπων, με την καθημερινότητά τους, τα κρυμμένα μυστικά τους και τη ζωή τους εν μέσω της Γαλλικής Επανάστασης.

Στον χώρο του αθλητισμού, η πιο χαρακτηριστική (με διαφορά) ιστορία δύο πόλεων είναι αυτή που δημιουργήθηκε μεταξύ της Θεσσαλονίκης και του Πειραιά, με επίκεντρο τον Μεγαλέξανδρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, τον Γιώργο Κούδα, ιστορία πάντα επίκαιρη τέτοιες μέρες όπως απόψε, αφού θα διεξαχθεί το μεγάλο ντέρμπι στην Τούμπα.

Ενα μεγάλο παιχνίδι, κόντρα σε δύο ομάδες που θα μπουν στο γήπεδο με την ψυχολογία τους στα ύψη μετά τις μαγικές βραδιές τους στην Ευρώπη, κόντρα σε Αρσεναλ και Ντόρτμουντ αντίστοιχα. Ο Ιγκόρ Τούντορ και ο Μάρκο Σίλβα έχουν κάνει τα πλάνα τους και αυτό που περιμένουμε απόψε (20.30 – Novasports 1), αν μη τι άλλο, είναι να δούμε ένα ιδιαίτερα συναρπαστικό παιχνίδι με τις δύο ομάδες να έχουν τα φόντα να προσφέρουν και εξαιρετικό θέαμα.

Το ντέρμπι της μεγάλης κόντρας λοιπόν, που δημιούργησε η υπόθεση Κούδα και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι δημιουργήθηκε μια «μυθική» παράδοση υπέρ του ΠΑΟΚ, που όμοιά της δεν υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο σε επίπεδο των τεσσάρων κατά τεκμήριο κορυφαίων ομάδων της χώρας (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ).

Επί 22 ολόκληρα χρόνια, από το 1970 ως το 1992, η νίκη του ΠΑΟΚ ήταν το πιο κλασικό σημείο ενώ ακόμη και ως το 1998 σε 28 συνολικά αγώνες στην έδρα του Δικεφάλου του Βορρά (για πρωτάθλημα και κύπελλο) το εκπληκτικό σερί του είχε φτάσει στις 21 νίκες, έξι ισοπαλίες και μόνο μία νίκη των φιλοξενουμένων, αυτή με 2-1 επί Μπλαχίν το 1992.

Δύο ομάδες που έχουν τους πιο φανατικούς φίλους στην Ελλάδα αλλά και που τους ενώνει ένα θλιβερό δυστύχημα. Ο Ολυμπιακός με τα θύματα της θύρας 7 το 1981 και ο ΠΑΟΚ με τα έξι παλικάρια που χάθηκαν στα Τέμπη, σαν σήμερα μάλιστα ανήμερα του ντέρμπι (4/10/1999). Θα μπορούσαν να είχαν πολλά κοινά, όμως ένας παίκτης τής δίχασε.

Ολα είχαν ξεκινήσει το 1965, όταν η διοίκηση του ΠΑΟΚ είχε αποφασίσει να βοηθήσει την οικογένεια του Κούδα και να ανοίξει ένα ουζερί στον πατέρα του, Ιωάννη. Ωστόσο μετά τον πρώτο καιρό άρχισαν να μένουν γραμμάτια απλήρωτα, το χρέος ξεπέρασε τις 150.000 δραχμές τότε (τεράστιο ποσό για την εποχή) και ο Ολυμπιακός είχε αναλάβει να βοηθήσει.

«Το έχω πει χιλιάδες φορές και το επαναλαμβάνω. Είμαι Ολυμπιακός και θα πεθάνω Ολυμπιακός, είναι κωμικά τα περί μεταγραφής μου σε άλλη ομάδα. Στέλνω χιλιάδες φιλιά και την απέραντη αγάπη μου στους ερυθρόλευκους φιλάθλους και τους υπόσχομαι να δείξω την αξία μου» προανήγγειλε ο ίδιος ο Γιώργος Κούδας στον αείμνηστο συνάδελφο Νικήτα Γαβαλά, σε μια συνέντευξη της εποχής στο «Φως των σπορ». Δεν πρόλαβε όμως να παίξει παρά μόνο σε κάποια φιλικά με Αργοναύτη και Ολυμπιακό Χαλκίδας.

«Εξέγερση» φιλάθλων

Οι φίλοι του ΠΑΟΚ είχαν μαζευτεί έξω από τα γραφεία του συλλόγου για να εμποδίσουν τη μεταγραφή (ένα σύγχρονο ριμέικ, σε μικρότερο βαθμό, εξελίχθηκε και πέρυσι τέτοια εποχή όταν οι φίλοι του ΠΑΟΚ ματαίωσαν τον ερχομό του προπονητή τους της ομάδας μπάσκετ, Σούλη Μαρκόπουλου, στον Πειραιά).

Το οξύμωρο είναι ότι η κορυφαία εκείνη ομάδα του ΠΑΟΚ της δεκαετίας του 1970 «σκόρπισε» τελικά στην Αθήνα σε Ολυμπιακό (Ορφανός, Κωστίκος και Γούναρης) και Παναθηναϊκό (Τερζανίδης, Αναστασιάδης, Ασλανίδης) αλλά δεν άνοιξε μύτη για κανέναν, ενώ σε ό,τι αφορούσε τον Κούδα, έγινε αληθινός χαμός!