Σπύρος Γιαννιώτης: Κολυμβητής από… χρυσάφι

Το δάκρυ του Σπύρου Γιαννιώτη μετά την κούρσα των 10 χλμ. κολύμβησης σε ανοιχτή θάλασσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου συγκλόνισε την Ελλάδα. Ο γεννημένος στο Λίβερπουλ αθλητής (το 1980), έπειτα από μια σπουδαία πορεία στις πισίνες και στη θάλασσα, επιθυμούσε το πρώτο του ολυμπιακό μετάλλιο. Η κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου στη Σανγκάη και οι υψηλές προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί για το «πιο σίγουρο ελληνικό μετάλλιο» στο Λονδίνο, προκάλεσαν ακόμη μεγαλύτερη απογοήτευση στον Γιαννιώτη, ο οποίος λίγα λεπτά μετά τον τερματισμό και την κατάκτηση της (καθ’ όλα) τιμητικής τέταρτης θέσης, λύγισε μπροστά στις κάμερες. Με το κεφάλι σκυμμένο και δάκρυα στα μάτια, ο Γιαννιώτης δήλωσε ότι «πολλοί πίστεψαν σε εμένα αλλά εγώ τους απογοήτευσα».

Αρκετοί πίστεψαν ότι το Λονδίνο θα αποτελούσε την αρχή μιας καθοδικής πορείας για τον κερκυραίο κολυμβητή, ο οποίος όμως δεν φαινόταν διατεθειμένος να τα παρατήσει. Αλλωστε, παρά την απογοήτευση που ένιωσε για την απώλεια του μεταλλίου στο Λονδίνο, είχε πει στον επίλογό του: «Δεν θα τα παρατήσω. Θα συνεχίσω να κολυμπάω, γιατί το αγαπάω και με αγαπάει. Ο Θεός μου έδωσε ένα χάρισμα και θα το συνεχίσω μέχρι εκεί που μπορώ»…

Εναν χρόνο αργότερα, ο κορυφαίος έλληνας κολυμβητής όλων των εποχών, απέδειξε ότι ακόμη διαθέτει τα ψυχικά αποθέματα και τις δυνάμεις για να επιστρέψει στην κορυφή του κόσμου. Το ταλέντο του άλλωστε ποτέ δεν τέθηκε υπό αμφισβήτηση. Ο 33χρονος Γιαννιώτης έπειτα από μια «τρελή κούρσα», όπως τη χαρακτήρισε, τερμάτισε πρώτος στα 10 χλμ. ανοιχτής θάλασσας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου στη Βαρκελώνη και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο.

Ο ολυμπιονίκης του Λονδίνου και νικητής προ ημερών στα 5 χλμ., Τυνήσιος Ουσάμα Μελούλι, όπως και το καλοκαίρι του 2012, πήρε προβάδισμα από την αρχή προσπαθώντας να ανεβάσει τον ρυθμό. Ο έμπειρος Γιαννιώτης μαζί με τον γερμανό συναθλητή και παρόντα σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις Τόμας Λουρτζ (κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς) δεν παρασύρθηκαν από τον ρυθμό του Μελούλι. Είναι ενδεικτικό ότι στα 2,5 χλμ. ο έλληνας υπεραθλητής ήταν 46ος, περίπου 20 δευτερόλεπτα πίσω από τον τυνήσιο πρωταθλητή, που όμως σταδιακά έχανε δυνάμεις.

Στα μισά του αγώνα ο Γιαννιώτης βρισκόταν στην 23η θέση (εννέα δευτερόλεπτα πίσω), ενώ μετά τα 7 χλμ. άρχισε την αντεπίθεσή του αναπτύσσοντας μεγάλη ταχύτητα. Στα 8 χλμ. ξεπέρασε τον Μελούλι και έκτοτε δεν έχασε την πρωτοπορία, τερματίζοντας εν τέλει σε χρόνο 1.49.11.8. Ακολούθησε ο Λουρτζ με 1.49.14.5, ενώ ο Μελούλι κατέλαβε την τρίτη θέση με 1.49.19.2.

«Είναι απίστευτο αλλά αληθινό» δήλωσε μετά το τέλος του αγώνα ο Γιαννιώτης, ο οποίος συμπλήρωσε: «Ηταν μια πολύ καλή μέρα για εμένα. Ηταν μια τρελή κούρσα, ιδιαίτερα στα τελευταία 2,5 χιλιόμετρα. Πήγα με μυαλό και ψυχή, συναισθανόμενος αυτό που είχα χάσει πέρυσι στους Ολυμπιακούς. Αφιερώνω την επιτυχία μου αυτή στον προπονητή μου (σ.σ.: Νίκο Γέμελο), που είναι πάντα κοντά μου, στους γονείς μου και φυσικά σε όλους τους Ελληνες. Αυτό που ήθελα να τους αφιερώσω πέρυσι, το κάνω έναν χρόνο μετά».

Ο κορυφαίος αθλητής για το 2011 και το 2012 και σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου κατά την τελετή λήξης, έφτασε συνολικά τα πέντε μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα μετά τις επιτυχίες της Σανγκάης το 2011 (χρυσό στα 10 χλμ. και αργυρό στα 5 χλμ.), της Ρώμης το 2009 (αργυρό στα 5 χλμ.) και της Μελβούρνης το 2007 (χάλκινο στα 5 χλμ.).