Επιστροφή στα «πέτρινα χρόνια»

Σε μια εναγώνια προσπάθεια αναζήτησης μεταλλίων μετατράπηκε η ελληνική συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Οι ελπίδες αλλά και οι επίσημες προβλέψεις του προέδρου της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής κ. Σπύρου Καπράλου για μια συγκομιδή καλύτερη από εκείνη στο «Πεκίνο 2008» (2 ασημένια και 2 χάλκινα) είχαν βάλει ψηλά τον πήχη, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων. Τα δύο χάλκινα μετάλλια που είχε κατακτήσει ως την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο η Ελλάδα παραπέμπουν στα «πέτρινα χρόνια» του ελληνικού αθλητισμού και στην προ «Βαρκελώνης 1992» εποχή. Στην πρωτεύουσα της Καταλονίας είχε καταγραφεί η αρχή της λεγόμενης άνοιξης του ελληνικού αθλητισμού με τα δύο χρυσά του Πύρρου Δήμα και της Βούλας Πατουλίδου, ενώ τέσσερα χρόνια πριν στη «Σεούλ 1988» η Ελλάδα είχε παρηγορηθεί με το χάλκινο του Μπάμπη Χολίδη.

Πριν από τέσσερα χρόνια ο ολυμπιονίκης του τάε κβον ντο Αλέξανδρος Νικολαΐδης κάνοντας τον απολογισμό της ελληνικής παρουσίας στο Πεκίνο είχε δηλώσει: «Στο Λονδίνο θα πάμε καλύτερα γιατί πολύ απλά χειρότερα δεν μπορούμε να πάμε». Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες, γιατί απ’ ό,τι φαίνεται ο ελληνικός υψηλός αθλητισμός βρίσκεται σε σταθερά καθοδική τροχιά μετά την «Αθήνα 2004» (σύνολο 16 μετάλλια με 6 χρυσά, 6 ασημένια και 4 χάλκινα), ενώ στο «Σίδνεϊ 2000» η ελληνική συγκομιδή ήταν 13 μετάλλια (4-6-3) και 8 μετάλλια (4 χρυσά και 4 ασημένια) στην «Ατλάντα 1996». Βέβαια ο σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής στο «Λονδίνο 2012» δεν θα μπορούσε να προβλέψει την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και τις σοβαρές συνέπειες που είχε (και) για τον αθλητισμό.

Δραστική περικοπή της κρατικής επιχορήγησης στις ομοσπονδίες και στην ΕΟΕ, σοβαρή μείωση των κάθε είδους παροχών και διευκολύνσεων στους πρωταθλητές, κατάρρευση των αθλητικών εγκαταστάσεων, αβεβαιότητα για το παρόν και το μέλλον συνόδευαν την προετοιμασία των Ελλήνων για το Λονδίνο. Η πραγματικότητα αυτή βέβαια δεν είναι αρκετή για να δικαιολογήσει τις αγωνιστικές αποτυχίες στους 30ούς Ολυμπιακούς, οι οποίες σε αρκετές περιπτώσεις έχουν «ονοματεπώνυμο», τουτέστιν οφείλονται σε λάθος προπονητικό σχεδιασμό ή σε μειωμένης σοβαρότητας αντιμετώπιση της ολυμπιακής παρουσίας τους από τους αθλητές.

Η ελληνική αποστολή στο Λονδίνο είχε εκ προοιμίου πιο δύσκολο έργο σε σχέση με την προηγούμενη στο Πεκίνο καθώς ήταν «κουρεμένη» κατά 30%. Η Ελλάδα πήγε στη βρετανική πρωτεύουσα με 103 αθλητές ενώ στην Κίνα είχε 152 αθλητικούς πρεσβευτές. Τις παραμονές των Αγώνων μάλιστα έχασε δύο εκπροσώπους της λόγω ντόπινγκ – τους αθλητές του στίβου Δημήτρη Χονδροκούκη (ύψος) και Γερβάσιο Φιλιππίδη (ακόντιο) – και την τριπλουνίστρια Βούλα Παπαχρήστου λόγω ρατσιστικού σχολίου στο Twitter. Μάλιστα ο Χονδροκούκης ήταν ο πιο ισχυρός υποψήφιος για ένα μετάλλιο στον στίβο. Η αποκάλυψη του σκανδάλου σόκαρε την ελληνική αποστολή και ιδιαίτερα τους αθλητές του στίβου, που δεν ταξίδεψαν στο Λονδίνο στην καλύτερη ψυχολογική κατάσταση.

Ο τελικός απολογισμός του ελληνικού στίβου ήταν απογοητευτικός. Η συγκομιδή διακρίσεων χειρότερη και από τη φτωχή του «Πεκίνου 2008», που είχε ένα χάλκινο μετάλλιο (Δεβετζή) και παρουσία σε ακόμη τρεις τελικούς (Ιακωβάκης, Τσάτουμας, Στέλλα Παπαδοπούλου). Στο Λονδίνο μόλις δύο αθλητές κατάφεραν να προκριθούν σε τελικό, ο επικοντιστής Κώστας Φιλιππίδης (ο οποίος κατετάγη έβδομος) και ο ακοντιστής Σπύρος Λεμπέσης. Η πρόκριση του Λεμπέση ήταν μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις, ενώ ο αθλητής του κ. Αντώνη Παπαδημητρίου ήταν ένας από τους ελάχιστους που βρέθηκαν κοντά στις ατομικές επιδόσεις τους.

Στην καλύτερη εφετινή κατάστασή τους παρουσιάστηκαν ακόμη: ο Αλέξανδρος Παπαμιχαήλ, ο οποίος σημείωσε νέο πανελλήνιο ρεκόρ στα 20 χλμ. βάδην και κατετάγη 15ος• η Στέλλα-Ηρώ Λεδάκη, η οποία ισοφάρισε το ατομικό της ρεκόρ στο επί κοντώ με άλμα στα 4,50 μ. αλλά έμεινε 13η στον προκριματικό και αποκλείστηκε• η Τόνια Στεργίου, η οποία σημείωσε την καλύτερη εφετινή επίδοσή της στο ύψος με 1,93 μ. αλλά κατετάγη 13η στον προκριματικό• ο Λυκούργος Τσάκωνας, ο οποίος ισοφάρισε το ατομικό του ρεκόρ στον ημιτελικό των 200 μ. με 20.52• ο Κώστας Δουβαλίδης, ο οποίος στον πρωινό προκριματικό των 110 μ. εμπόδια έτρεξε πολύ κοντά στο δικό του πανελλήνιο ρεκόρ (13.37) με χρόνο 13.40 αλλά στον ημιτελικό βρέθηκε εκτός ρυθμού και δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει το όνειρό του για πρόκριση στον τελικό.

Στα αξιοσημείωτα και η κατάρριψη της καλύτερης επίδοσης σε Ολυμπιακούς Αγώνες στον ακοντισμό επτάθλου από τη Σοφία Υφαντίδου με βολή στα 56,96 μ. αλλά και η πρόκριση της Ελένης Φιλάνδρα στα ημιτελικά των 800 μ. Συνολικά μόλις 9 από τους 23 αθλητές/τριες του στίβου βρέθηκαν στην καλύτερη εφετινή τουλάχιστον κατάσταση, γεγονός μη αποδεκτό, με δεδομένο ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν τον κορυφαίο στόχο της τετραετίας για έναν αθλητή. Οι αριθμοί είναι καταπέλτης και υποδηλώνουν λάθη και αστοχίες στον προπονητικό σχεδιασμό και στην προετοιμασία των αθλητών, που θα έπρεπε να προβληματίσουν και την ηγεσία του ΣΕΓΑΣ, που χρεώνεται με μία ακόμη ολυμπιακή αποτυχία μετά το «Πεκίνο 2008».

Στην κολύμβηση, στα αγωνίσματα της πισίνας, τα στάνταρντ των Ολυμπιακών Αγώνων αποδείχθηκαν πολύ υψηλά ακόμη και για αθλητές με διεθνείς επιτυχίες όπως ο πρωταθλητής Ευρώπης Αρης Γρηγοριάδης. Τα ελληνικά «δελφίνια» δεν μπόρεσαν να κολυμπήσουν σε τελικό, αλλά σε σχέση με το «Πεκίνο 2008», όπου δεν είχαν καταφέρει να μπουν ούτε σε ημιτελικό, έκαναν κάποια βήματα προόδου. Ενας αθλητής, ο Γρηγοριάδης, στα 100 μ. ύπτιο, και δύο πρωτοεμφανιζόμενες σε Ολυμπιακούς αθλήτριες, η Κριστέλ Βουρνά στα 100 μ. πεταλούδα (με νέο πανελλήνιο ρεκόρ) και η Νόρα Δράκου στα 50 μ. ελεύθερο, έφθασαν ως τα ημιτελικά.

Στην κολύμβηση ανοιχτής θαλάσσης (10 χλμ.) ο Σπύρος Γιαννιώτης, παρά τη συγκλονιστική προσπάθειά του και την επίπονη προετοιμασία του και στη λίμνη του Χάιντ Παρκ όπου διεξήχθη το αγώνισμα, δεν κατάφερε να ανεβεί στο βάθρο. Ο 32χρονος παγκόσμιος πρωταθλητής του 2011 κατετάγη τέταρτος χάνοντας το μεγάλο ραντεβού του με την Ιστορία για λίγα δευτερόλεπτα…

Στο ίδιο αγώνισμα η Μαριάννα Λυμπερτά δεν δικαίωσε τις ελπίδες που είχε δημιουργήσει η κατάκτηση πέρυσι του χάλκινου παγκοσμίου μεταλλίου. Η 33χρονη αθλήτρια στην τέταρτη ολυμπιακή συμμετοχή της (συνολικά) έμεινε στην 22η θέση, ενώ στο Πεκίνο ήταν 11η στον πρώτο ολυμπιακό μαραθώνιό της. Οι φιλοδοξίες της παλιάς φρουράς του ελληνικού πόλο που επέστρεψε στην Εθνική ανδρών (Δεληγιάννης, Χατζηθεοδώρου, Γ. Αφρουδάκης, Κοκκινάκης, Βουλγαράκης, Καραμπέτσος) με στόχο μια τελευταία ευκαιρία διάκρισης δεν δικαιώθηκαν. Η ελληνική ομάδα παρουσιάστηκε αντιφατική, χωρίς σταθερή απόδοση και παραδόθηκε στα κρίσιμα ματς απέναντι στις ισοδύναμες Ισπανία και Αυστραλία μένοντας εκτός 8άδας. Πολλά ερωτηματικά υπάρχουν για το μέλλον της ομάδας καθώς έμπειροι παίκτες όπως ο Χρ. Αφρουδάκης έχουν εκφράσει αμφιβολίες για τη συνέχιση της παρουσίας τους.

Ικανοποιητική ήταν η εμφάνιση του ελληνικού ντουέτου της συγχρονισμένης κολύμβησης (Σολωμού, Πλατανιώτη) που πλασαρίστηκαν στην 8άδα, ενώ τέσσερα χρόνια πριν οι Σολωμού και Μακρυγιάννη είχαν μείνει στη 10η θέση. Στην αφάνεια πέρασε η συμμετοχή του Στέφανου Παπαρούνα στις καταδύσεις αφού κατετάγη 26ος. Και στο Λονδίνο, όπως και στο Πεκίνο, αποδείχθηκε ότι η χρυσή επιτυχία των Μπίμη – Συρανίδη στην «Αθήνα 2004» πέρασε ανεκμετάλλευτη για το θεαματικό άθλημα.

Χωρίς μετάλλιο για δεύτερη σερί ολυμπιακή διοργάνωση έμεινε η ελληνική γυμναστική, παρά το γεγονός ότι στο Λονδίνο έστειλε δύο από τους κορυφαίους σπεσιαλίστες του κόσμου: τον Βλάση Μάρα στο μονόζυγο και τον Βασίλη Τσολακίδη στο δίζυγο. Οι δύο γυμναστές ενσάρκωναν ισάριθμες ελληνικές ελπίδες για μετάλλια, που όμως δεν επαληθεύθηκαν. Ο δις παγκόσμιος και πεντάκις ευρωπαίος πρωταθλητής του μονόζυγου για τρίτη ολυμπιακή διοργάνωση δεν μπόρεσε να μπει στον τελικό, πληρώνοντας, όπως και στο Πεκίνο, την πτώση του, αποτέλεσμα ίσως του υπερβολικού ρίσκου που πήρε αλλά και του άγχους του. Αντίθετα, ο Τσολακίδης στην παρθενική ολυμπιακή παρουσία του πήρε το εισιτήριο για τον τελικό, όπου όμως εμφανίστηκε διστακτικός και χωρίς αυτοπεποίθηση, με αποτέλεσμα να βρεθεί στην έκτη θέση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Τσολακίδης πήρε υψηλότερη βαθμολογία στον προκριματικό (15.466) απ’ ό,τι στον τελικό (15.300).

Οσο για το νεανικό και άπειρο ανσάμπλ, επιτυχία ήταν και η πρόκρισή του στους Ολυμπιακούς.

Στις μεγάλες απογοητεύσεις της ελληνικής αποστολής ήταν η ιστιοπλοΐα, της οποίας οι άνθρωποι ήλπιζαν σε 1-2 μετάλλια. Οι ελπίδες εστιάζονταν κυρίως στον Βύρωνα Κοκκαλάνη (ιστιοσανίδα), στους Καμπουρίδη – Παπαδόπουλο (470) αλλά και στον πρωταθλητή Ευρώπης εφέτος στα Φιν Γιάννη Μιττάκη. Πιο κοντά στα μετάλλια βρέθηκε ο Κοκκαλάνης, ο οποίος κατετάγη 6ος, ενώ αντίθετα τα άλλα δύο ελληνικά σκάφη δεν μπόρεσαν σε καμία στιγμή να πείσουν ότι μπορούσαν να διεκδικήσουν θέση στο βάθρο. Ο Μιττάκης κατετάγη 14ος ενώ το πλήρωμα των 470 στη 19η θέση. Τα ταραγμένα νερά του Πλίμουθ αποδείχθηκαν αφιλόξενα και για τα υπόλοιπα ελληνικά ιστιοπλοϊκά πληρώματα που βρέθηκαν στις χαμηλές θέσεις της κατάταξης.

Εκτός από τα παραδοσιακά για την Ελλάδα αθλήματα ολυμπιακών μεταλλίων (στίβος, ιστιοπλοΐα, κωπηλασία, γυμναστική), εν όψει του «Λονδίνου 2012» προσδοκίες είχαν δημιουργηθεί και σε αθλήματα που αγνοούσαν το ολυμπιακό βάθρο για… αιώνες όπως η ξιφασκία, η σκοποβολή και η ποδηλασία. Η ξιφασκία με τη Βάσω Βουγιούκα βρέθηκε πιο κοντά στο όνειρο, αλλά ο τραυματισμός της (έχασε δύο δόντια) στη διάρκεια του νικηφόρου αγώνα της με την Πολωνέζα Σόσα της στοίχισε στη συνέχεια την πρόκριση στα ημιτελικά αφού ηττήθηκε στα προημιτελικά από την Κιμ (Ν. Κορέα). Η 26χρονη οδοντίατρος έμεινε πέμπτη, αλλά άφησε πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.

Η σκοποβολή είχε επενδύσει τις ελπίδες στον Μάκη Μίτα, συγκάτοχο του παγκοσμίου ρεκόρ στο σκιτ, αλλά πιο κοντά στην πρόκριση στον τελικό βρέθηκε ο άλλος αθλητής του σκιτ, ο Νίκος Μαυρομμάτης, ο οποίος έχασε την πρόκριση για έναν στόχο μένοντας στην 9η θέση. Ο Μίτας, αντίθετα, έκανε τη χειρότερη εφετινή εμφάνισή του και κατετάγη 25ος.

Στην ποδηλασία πίστας ο Χρήστος Βολικάκης, παρά τις επιτυχίες του στα παγκόσμια πρωταθλήματα, δεν μπόρεσε στη δεύτερη ολυμπιακή εμφάνισή του να τις επιβεβαιώσει μένοντας στην 9η θέση του κέιριν.