«ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ δεν προσέχουν αν είναι χειμώνας ή καλοκαίριόταν είναι ευτυχισμένοι» είχε γράψει ο ρώσος συγγραφέας Αντον Τσέχοφ και ο Αντώνης Φώτσης… μπερδεύει τις εποχές όταν βρίσκεται στο γήπεδο του μπάσκετ.Δεν είναι τυχαίο ότι ο χαρισματικός φόργουορντ, ίσως ο πιο προικισμένος καλαθοσφαιριστής που έχει αναδείξει το άθλημα τα τελευταία χρόνια και ο πρώτος Ελληνας που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ (την περίοδο 2001-02 στους Μέμφις Γκρίζλις), αισθάνεται υπέρμετρη ευφορία κάθε φορά που δέχεται την πρόσκληση της Εθνικής ανδρών.Από 15 ετών,οπότε είχε πρωτοεμφανιστεί στην Εθνική Παίδων σε ένα φιλικό τουρνουά στο Ηράκλειο Κρήτης τον Ιούλιο του 1996, ως σήμερα, που είναι αρχηγός της ομάδας των ανδρών,έχει απουσιάσει μόνο από μία διεθνή διοργάνωση (Ευρωμπάσκετ 2007 στην Ισπανία) και αυτό «γιατί είχα υποστεί κάταγμα στο χέρι, αλλά αν με άφηνε η τότε ομάδα μου Ντινάμο Μόσχας θα πήγαινα να παίξωκαι με επίδεσμο» εξομολογήθηκε στο «Βήμα της Κυριακής», λίγα 24ωρα πριν από την έναρξη του Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας (31 Αυγούστου-18 Σεπτεμβρίου).
– Πριν από το Ευρωμπάσκετ 2005 ο τότε αρχηγός της Εθνικής Μιχάλης Κακιούζης είχε προβεί σε μια ριψοκίνδυνη δήλωση,ότι παρά τις ήττες στους πρώτους φιλικούς αγώνες η ομάδα θα κατακτούσε το χρυσό μετάλλιο στο Βελιγράδι,και δικαιώθηκε πανηγυρικά.Εσύ έχεις δει…ανάλογο όνειρο; (γελάει) «Εγώ δεν βλέπω όνειρα. Ούτε μου αρέσει να δημοσιοποιώ στόχους. Θέλω να πω ότι μπαίνοντας στο γήπεδο πάντα θέλω να κερδίζω και δεν σας κρύβω ότι δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή τις απουσίες βασικών παικτών που έπληξαν και εφέτος την ομάδα. Η πεποίθησή μου είναι ότι όσοι έχουμε απομείνει θα ταξιδέψουμε στη Λιθουανία για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Ποιο θα είναι αυτό; Να αντιμετωπίζουμε τον κάθε αντίπαλο με τη μέγιστη σοβαρότητα και συγκέ ντρωση και φεύγοντας από το γήπεδο να αισθανόμαστε ότι έχουμε κάνει το χρέος μας ανεξάρτητα από το τελικό σκορ. Τότε μόνο αισθάνεσαι γεμάτος».
– Δεν μπορεί,θα έχεις ακούσει τον στόχο που θέτουν οι περισσότεροι,οι οποίοι,συνυπολογίζοντας το ότι οι δύο πρώτοι εξασφαλίζουν απευθείας συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και οι επόμενοι τέσσερις είσοδο στο προολυμπιακό τουρνουά,πιστεύουν ότι η εξάδα θα αποτελεί μεγάλη επιτυχία, υπό αυτές τις συνθήκες.
«Τι θέλετε να πείτε; Οτι θα βγω έκτος και θα είμαι ευχαριστημένος; Οταν πηγαίνεις σε μια διοργάνωση, στην οποία υπάρχει το τρόπαιο σε συλλογικό επίπεδο και τα μετάλλια σε εθνικό επίπεδο, πάντα πρέπει να κυνηγάς την κορυφή. Δεν λέω μεγάλες κουβέντες, ότι δηλαδή πάμε στη Λιθουανία για το χρυσό, αλλά δεν πάμε σώνει και καλά για να βγούμε έκτοι. Ο στόχος μας είναι να παίξουμε καλό μπάσκετ, να αναζητήσουμε τους αυτοματισμούς μας και να εμφανιζόμαστε παιχνίδι με το παιχνίδι σταθερά βελτιωμένοι. Εγώ πιστεύω ότι τίποτε δεν εξαρτάται από την τύχη. Εσύ πρέπει να ορίζεις την τύχη σου».
– Ο όμιλος της Εθνικήςπαραπέμπει σε Βαλκανικούς Αγώνες,καθώς οι πέντε από τις έξι ομάδες ανήκουν στην ίδια γειτονιά.Ποια εικόνα έχεις σχηματίσει για τις αντιπάλους που θα συναντήσετε στο Αλίτους; «Ολες οι ομάδες έχουν ενισχυθεί τα τελευταία χρόνια. Οι περισσότερες μάλιστα έχουν στις τάξεις τους Αμερικανούς, όπως το Μαυροβούνιο, που εκτός από τον πρώην συμπαίκτη μου Νίκολα Πέκοβιτς έχει πλέον και τον νυν συμπαίκτη μου στο Μιλάνο Αμερικανό Ομάρ Κουκ. Η Βοσνία/Ερζεγοβίνη έχει τον Χένρι Ντόμερκαντ, τα Σκόπια τον Μπο Μακ Κάλεμπ και η Κροατία είναι παραδοσιακή δύναμη του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ολοι οι αντίπαλοι λοιπόν είναι υπολογίσιμοι και θα είναι εγκληματικό λάθος αν τολμήσουμε να τους κοιτάξουμε αφ΄ υψηλού».
– Δεδομένου ότι ο αρχηγός της Εθνικής δεν είναι μόνο τιμητικός τίτλοςαλλά δημιουργεί και ευθύνες στα αποδυτήρια,θα πρέπει να αισθανόσουν περίεργα κάθε φορά που ένα παιδί αποφάσιζε για τους δικούς του λόγους να αποχωρήσει από την προετοιμασία.
«Σε τέτοια θέματα, στα οποία υπεισέρχεται η ανθρώπινη πλευρά, πρέπει να έχεις ιδιαίτερη λεπτότητα στη συμπεριφορά σου. Είτε είσαι αρχηγός είτε πρωτοεμφανιζόμενος. Το καθένα από τα παιδιά που αποφάσισαν να μην αγωνιστούν είχε τους λόγους του, άλλος οικογενειακούς, άλλος λόγους υγείας. Είναι προσωπικές επιλογές και από μένα τουλάχιστον σεβαστές. Ο κάθε παίκτης αντιμετωπίζει τις διάφορες καταστάσεις διαφορετικά από τον άλλον. Σε τελική ανάλυση είναι αυτό που έχω ξαναπεί, ότι στην Εθνική πρέπει να γουστάρεις για να αγωνιστείς».
– Είναι προφανές ότι λατρεύεις να περνάς τα καλοκαίρια σου στην εθνική ομάδα.Η μοναδική απουσίαπου πήρες ήταν απότο Ευρωμπάσκετ 2007 της Ισπανίας. «Μη μου το θυμίζετε. Ηταν απαίσιο αυτό που μου συνέβη. Λίγες ημέρες πριν από το επίσημο τζάμπολ της διοργάνωσης έπαθα κάταγμα στο χέρι. Ηταν μεγάλο το σοκ γιατί διέκοπτε μια συνήθεια ετών για μένα, αφού δεν είχα χάσει καλοκαίρι με τις εθνικές ομάδες όλων των ηλικιών, από το 1996 ως εκείνη τη χρονιά. Ακόμη και τότε βέβαια είχα εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες για να αγωνιστώ και αν με άφηνε η τότε ομάδα μου Ντινάμο Μόσχας θα πήγαινα να παίξω έστω και με επίδεσμο. Μου κακοφάνηκε που δεν ήμουν μαζί με τα παιδιά, αλλά δόξα τω Θεώ από το επόμενο καλοκαίρι ήμουν πάλι πίσω».
– Το έχεις ξαναπεί ότι η Εθνική ομόρφαινε τα καλοκαίρια σου. Αλήθεια, δεν αισθάνθηκες ποτέ την ανάγκη για παρατεταμένες διακοπές, όπως άλλοι πρώην συμπαίκτες σου; «Οχι, ποτέ. Η Εθνική για μένα είναι τρόπος ζωής, όπως και το μπάσκετ. Δεν είναι τυχαίο ότι παλαιότερα, όταν δεν είχα υποχρεώσεις με τους συλλόγους, πήγαινα στο γηπεδάκι στα Ιλίσια και έπαιζα με τους φίλους μου, ακόμη και ως επαγγελματίας. Οσο για την Εθνική; Είναι μια τεράστια παρέα. Μαζεύονται οι καλύτεροι παίκτες, αποκτάς φιλίες, δένεσαι με τον άλλον και αυτές οι σχέσεις σε συντροφεύουν σε όλη του τη ζωή. Προσωπικά το βλέπω και κάπως αλλιώς. Οι συμπαίκτες σου στην Εθνική είναι όλοι Ελληνες και με τους συμπατριώτες σου αποκτάς μεγαλύτερο δέσιμο εν συγκρίσει προς τους συλλόγους, όπου αγωνίζονται αρκετοί ξένοι. Τουλάχιστον εμένα μου αρέσει περισσότερο να παίζω στην Εθνική, γιατί είναι πιο σημαντικό να κατακτάς ένα μετάλλιο με τη χώρα σου παρά έναν τίτλο με τον σύλλογό σου».
– Σε πρόσφατη συνέντευξή σου στην ιταλική εφημερίδα «Gazzetta dello Sport» υποστήριξες ότι ο λόγος που σε οδήγησε στην απόφαση να υπογράψεις στην Αρμάνι Μιλάνο ήταν η προοπτική της δημιουργίας μιας ανταγωνιστικής ομάδας που θα εκθρονίσει τη μόνιμη πρωταθλήτρια Μοντεπάσκι Σιένα.Δεν εξήγησεςόμωςτους λόγους που σε απομάκρυναν από τον Παναθηναϊκό,καθώς και το γιατί δεν ολοκληρώθηκε η προφορική συμφωνία σου με την Μπαρτσελόνα.
«Δεν έχω πολλά να πω. Αμέσως μετά την κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος εξέφρασα την επιθυμία μου να συνεχίσω να αγωνίζομαι στον Παναθηναϊκό. Είχα δηλώσει μάλιστα ότι θα στενοχωρηθώ αν χωρίσουν οι δρόμοι μας και αυτό δεν το παίρνω πίσω. Δεν είναι και το ωραιότερο πράγμα να αλλάζεις αποδυτήρια που τα θεωρείς σπίτι σου. Ο Παναθηναϊκός αποτελεί μεγάλο κομμάτι στην καριέρα μου και έχω μόνο φίλους. Εκανα πολλή υπομονή, άφησα να περάσει αρκετός καιρός, αλλά οι οικονομικές και διοικητικές συνθήκες του συλλόγου δεν επέτρεψαν να προχωρήσουμε σε νέο συμβόλαιο. Ετσι, αφού συνυπολόγισα όλες τις παραμέτρους και αφού η προσέγγιση της Μιλάνο και του προπονητή της κ. Σέρτζο Σκαριόλο ήταν πολύ ανώτερη σε σχέση με εκείνη της Μπαρτσελόνα, αποφάσισα να παίξω στην Ιταλία».
– Το βέβαιον είναι ότι στο Μιλάνο δεν θα μείνεις ποτέ χωρίς παρέα, καθώς ο ιταλικός σύλλογος απέκτησε τον πρώην συμπαίκτη σου στον ΠΑΟ Ντρου Νίκολας και τον συμπαίκτη σου στην Εθνική Γιάννη Μπουρούση.
«Πάντοτε είναι σημαντική η παρουσία ανθρώπων που εκτιμάς και σε εκτιμούν. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για τη μετακίνηση σε μια ξένη χώρα. Με τον Γιάννη γνωριζόμαστε πολλά χρόνια και με τον Ντρου ζήσαμε μεγάλες στιγμές πανηγυρίζοντας εγχώριους και ευρωπαϊκούς τίτλους με τον Παναθηναϊκό. Πρέπει να πω βέβαια ότι ποτέ στην καριέρα μου δεν αντιμετώπισα πρόβλημα προσαρμογής. Είμαι επαγγελματίας αθλητής και είναι η δουλειά μου να αγωνίζομαι τον έναν χρόνο στη μία και τον άλλον σε άλλη ομάδα, ασχέτως αν η επιθυμία μου ήταν να παραμείνω στον Παναθηναϊκό. Θα επιστρέψω όμως σε αυτό που έλεγα και για την Εθνική. Οταν λατρεύεις αυτό που κάνεις, δεν φοβάσαι τίποτε και με αυτή τη λογική αναμένω τα επόμενα χρόνια στην Ιταλία».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
