Το πιο πιθανό είναι οι νότες να μην έφτασαν ως εκεί όπου βρίσκονται συγκεντρωμένα τα 160 προσφυγόπουλα που «φιλοξενούνται» στο προάστιο του Neuperlach Sud στο Μόναχο της Γερμανίας. Το τείχος που τα χώριζε ήταν αρκετά υψηλό, πάνω από τριάμισι μέτρα (3,60), όσο και το τείχος του Βερολίνου (!), ώστε να ακούσουν την ορχήστρα των μαθητών από την Ελλάδα, που βρίσκονταν για προγραμματισμένη συναυλία στην γερμανική πόλη και σοκαρισμένοι από την είδηση της ανέγερσης του τείχους ζήτησαν από τους συνοδούς καθηγητές τους να παίξουν συμβολικά εκεί. Οι κάτοικοι που αντέδρασαν για την μεταφορά στην περιοχή τους των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων, έθεσαν θέμα θορύβου, ασφάλειας και υποβάθμισης της περιοχής με κίνδυνο την πτώση των τιμών των ακινήτων τους! Το τείχος, από ογκώδεις -πάχους περί τα 50cm- ορθογώνιους συρμάτινους κλωβούς γεμάτους με πέτρες, ακόμη χτίζεται. Την ώρα που οι μαθητές του Μουσικού Σχολείου Αλίμου έπαιζαν μουσικές της Ελένης Καραίνδρου από ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου και του Μάνου Χατζιδάκι από το «Χαμόγελο της Τζοκόντα», οι μπουλντόζες δούλευαν πυρετωδώς…
«Οι φωνές γκρεμίζουν το τείχος»
Ελάχιστοι άνθρωποι κοντοστάθηκαν να ακούσουν την ορχήστρα. Μεταξύ αυτών οι αστυνομικοί που είχαν αναλάβει να παρακολουθούν διακριτικά. Οι περισσότεροι περνούσαν και κοιτούσαν τους μαθητές καχύποπτα. Κάποιοι από τα αντικρινά παράθυρα «τραβούσαν» με τα κινητά τους. Οι μαθητές χρειάστηκε να λάβουν σχετική άδεια από τον δήμο Μονάχου, μετά από παρέμβαση του ελληνικού προξενείου, προκειμένου να παίξουν στον χώρο. Φεύγοντας κρέμασαν στα σύρματα σκασμένα μπαλόνια και μια χάρτινη επιγραφή που έλεγε: «Οι φωνές γκρεμίζουν το τείχος. Φίλοι από την Ελλάδα».
Όταν ξεκίνησε η ανέγερση του τείχους, ευρωπαϊκά και ελληνικά μέσα ενημέρωσης έκαναν λόγο για «τείχος της ντροπής» και «τείχος του αίσχους». «Χτίζουν το νέο τείχος του Βερολίνου για να διαχωρίζει τους ντόπιους από τους πρόσφυγες», έγραφαν. Σύμφωνα με τον γερμανικό Τύπο, τα παράπονα για την εγκατάσταση των προσφυγόπουλων, ξεκίνησαν από επτά πολίτες που κατοικούν στην περιοχή. Μετά από σχετική δικαστική άδεια του Διοικητικού Πρωτοδικείου Μονάχου επετράπη η ανέγερση του τείχους. Μάλιστα τα προσφυγόπουλα απαγορεύεται να χρησιμοποιούν το τείχος για …παιχνίδια (να πετούν μπάλες ή να σκαρφαλώνουν). Πάντως υπήρξε έστω και περιορισμένος αντίλογος -κάποιοι τοπικοί παράγοντες και πολίτες μίλησαν για «τέρας του τείχους».
Συγκλονιστική εμπειρία
«Η μουσική που παίζουμε είναι μια μουσική που θέλει να γκρεμίσει τα τείχη», αναφέρει ο καθηγητής κλασσικής κιθάρας και υπεύθυνος, μαζί με την καθηγήτρια Σόνια Χάλαρη, του μουσικού συνόλου «Νόστος» του Μουσικού Σχολείου Αλίμου, Δημ. Αρβανιτίδης, μιλώντας για την συμβολική πράξη αλληλεγγύης των μαθητών, δηλώνοντας μάλιστα συγκλονισμένος από την εμπειρία. Οι καθηγητές ήταν αρχικά διστακτικοί για το κατά πόσον ήταν εφικτό να παίξουν τα παιδιά στο σημείο εκείνο, αλλά και για την παραβίαση του «πρωτοκόλλου» της εκδρομής. Ωστόσο, σε συνεννόηση με το προξενείο και μετά από επικοινωνία με τον υφυπουργό Εξωτερικών Ι. Αμανατίδη ζητήθηκε και ελήφθη η άδεια των αρχών. «Η εικόνα των παιδιών να παίζουν μουσική την ώρα που οι μπουλντόζες έχτιζαν το τείχος ήταν συγκλονιστική. Νιώσαμε δέος, που προσφέραμε την μουσική μας ενάντια στο τείχος, ενάντια στα σύνορα», επισημαίνει ο κ. Αρβανιτίδης, ο οποίος δηλώνει συγκλονισμένος και συγκινημένος από την συμβολική αυτή πράξη αλληλεγγύης, όπως άλλωστε και τα παιδιά. Στην συναυλία που έδωσαν μπροστά στο τείχος ήταν παρούσα και η Γενική Πρόξενος της Ελλάδας στο Μόναχο, Παναγιώτα Κωνσταντινοπούλου.
Η ορχήστρα «Νόστος»
Οι μαθητές της ορχήστρας «Νόστος» του Μουσικού Σχολείου Αλίμου βρέθηκαν στο Μόναχο προσκεκλημένοι της Ελληνικής Κοινότητας και η συναυλία που έδωσαν πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Ελληνικού Προξενείου Μονάχου. Περιελάμβανε έργα Piazzolla, Καραίνδρου και Χατζιδάκι, με παράλληλη προβολή βίντεο με φωτογραφίες από την προσφυγική κρίση του βραβευμένου φωτορεπόρτερ Ι. Μπεχράκη και σκηνές από ταινίες του Αγγελόπουλου. Πρόκειται για ένα μίνι συμφωνικό σχήμα το οποίο αποτελείται από 38 μαθητές από διαφορετικές τάξεις του γυμνασίου και του λυκείου. Έχει ήδη μια πορεία καθώς πέρυσι έδωσε συναυλίες στο εξωτερικό (Βενετία, Ίνσμπρουκ) αλλά και εντός Ελλάδας, όπως για τους ανήλικους κρατουμένους στις φυλακές Αυλώνα, ενώ το προσεχές διάστημα προγραμματίζει να δώσει συναυλία στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Στο πρόγραμμα είναι πιθανότατα και άλλη μια ξεχωριστή συναυλία: στην έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, ενώ ήδη τα παιδιά είναι προσκεκλημένα στην Βουλή των Ελλήνων για να παίξουν στις 22 Δεκεμβρίου 2016 σε εκδήλωση που οργανώνει η Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες με προσκεκλημένα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα. «Το σύνολό μας το ονομάσαμε «Νόστος», γιατί νοσταλγούμε τα όνειρα μας». «Τα παιδιά ταξιδεύουν με αυτά τα όνειρα», επισημαίνει ο κ. Αρβανιτίδης, σημειώνοντας ότι την εμπειρία που έζησαν στο Μόναχο δεν θα την ξεχάσουν ποτέ. «Είναι εξαιρετικό να ταξιδεύουν τα παιδιά για να προβάλλουν τον πολιτισμό μας και τις ανησυχίες τους, ιδιαίτερα σε αυτή την περίοδο που διανύει η Ελλάδα», τονίζει ο καθηγητής του Μουσικού Σχολείου Αλίμου.
