Η Αθήνα του μπετόν σε σουβέρ από… μπετόν

Ξεκίνησε ως ιδέα για τουριστικό σουβενίρ, όμως πλέον μετεξελίσσεται σε μία μορφή ντιζάιν που φιλοδοξεί να ανανοηματοδοτήσει την εικόνα της Αθήνας, μετατρέποντας σε πλεονέκτημα το βασικό της μειονέκτημα: τη «θάλασσα» από μπετόν. Είναι το σχεδιαστικό πρότζεκτ «Concrete Cities» του δημιουργικού σχήματος «A future perfect», το οποίο ξεκίνησε στην Αθήνα το καλοκαίρι του 2013 από τις αρχιτεκτόνισσες κυρίες Κατερίνα Γρηγοροπούλου και Εύη Σουγκάρα. Πρόκειται για νέες δημιουργούς, 33 και 31 ετών αντίστοιχα, οι οποίες σπούδασαν Αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Βόλου και στη συνέχεια έκαναν μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο, στο interior desing η πρώτη και στη σκηνογραφία η δεύτερη.

«Είχαμε μία τάση να αναζητούμε μικρότερες κλίμακες και νέα υλικά. Αλλωστε, είχαμε συνεργαστεί με τους Βραζιλιάνους Campana Workshop στο workshop που είχε δημιουργηθεί για το New Hotel» διηγείται η κυρία Γρηγοροπούλου. Οπως λέει, το πρότζεκτ ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2013, όταν με αφορμή τη συμμετοχή τους στην έκθεση «It’s all oh so souvenir to me» (που είχε ως άξονα τον επαναπροσδιορισμό του ελληνικού σουβενίρ) προχώρησαν στην πρώτη υλοποίηση της ιδέας, φτιάχνοντας σουβέρ από μπετόν με θέμα το πολεοδομικό σχέδιο του κέντρου των Αθηνών. Ετσι, γεννήθηκαν τα «Athens fragments».

Οπως λέει η κυρία Γρηγοροπούλου, η διάθεση των «Athens fragments» ξεκίνησε αρχικά από ένα κατάστημα, όμως πλέον σιγά-σιγά έχει αναπτυχθεί ένα δίκτυο πωλήσεων στη λιανική σε διάφορα σημεία της Αττικής. «Είναι πολύ θετική η ανταπόκριση που λαμβάνουμε. Μας στέλνουν μηνύματα και θετικά σχόλια και μας ενθαρρύνουν να καταπιαστούμε με αυτό που αγαπάμε» λέει η αρχιτέκτων και συμπληρώνει ότι παρ’ όλο που τα «Athens fragments» ξεκίνησαν ως σουβενίρ, πλέον αποκτούν έναν ευρύτερο χαρακτήρα και δυναμική.

Η ιδέα του τσιμέντου

Πώς όμως προέκυψε η ιδέα του τσιμέντου; «Είχαμε κάνει διάφορες δοκιμές για να δούμε πώς θα χρησιμοποιούσαμε το μπετόν. Τελικά, καταλήξαμε σε έναν συνδυασμό άμμου, τσιμέντου, νερού και ορισμένων προσμείκτων που κάνουν το προϊόν πιο γερό, αφού και να πέσει στο πάτωμα, δεν σπάει» εξηγεί η κυρία Γρηγοροπούλου. Το υλικό είναι τσιμεντοκονίαμα, το οποίο καλουπώνεται σε καλούπια από σιλικόνη και χρειάζεται μερικές ημέρες για να πάρει τη μορφή των σουβέρ «Athens fragments», αφού απαιτεί διαδοχικές φάσεις στεγνώματος και επεξεργασίας.

«Στο κομμάτι που έχουμε φτιάξει, επιλέξαμε το κέντρο της Αθήνας, που περιλαμβάνει την Ακρόπολη, την Ομόνοια, το Κολωνάκι και τον Εθνικό Κήπο, δηλαδή τα μέρη στα οποία συνήθως κινείται ένας τουρίστας» σημειώνει η κυρία Γρηγοροπούλου.

Οι δημιουργοί του πρότζεκτ «Concrete Cities» ετοιμάζονται πλέον να το εξαγάγουν στο εξωτερικό και νέες πόλεις στον σχεδιασμό τους. Ηδη σε αυτό το πρώτο άνοιγμα προς το εξωτερικό θα συμμετάσχουν στη διεθνή έκθεση «Furniture and Light Fair», η οποία θα πραγματοποιηθεί τον Φεβρουάριο του 2014 στη Στοκχόλμη. Το πρότζεκτ τους έχει επιλεγεί από την «Designboom», η οποία αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες διεθνείς πλατφόρμες για το ντιζάιν και την αρχιτεκτονική, προκειμένου να συμμετάσχει στο Designboom Mart, που κάθε φορά παρουσιάζει επιλεγμένους νέους σχεδιαστές.

Εξαγώγιμο πρότζεκτ

Για αυτόν τον λόγο, οι δύο ντιζάινερ συγκεντρώνουν χρήματα με τη μέθοδο του Crowdsourcing(ή «πληθοπορισμού» κατά την ελληνική Wikipedia), έχοντας δημιουργήσει μία ειδική ιστοσελίδα στην πλατφόρμα Groopio (https://www.groopio.com/en/projects/display/447/concrete-athens-travels-the-world). Στόχος τους είναι ως τις αρχές Μαρτίου να συγκεντρωθούν 3.000 ευρώ, εκ των οποίων ήδη 43 υποστηρικτές έχουν συνεισφέρει 1.639 ευρώ. «Πρόκειται για ένα πρώτο βήμα για το άνοιγμά μας στο εξωτερικό» λέει η κυρία Γρηγοροπούλου, η οποία τονίζει ότι για την υποστήριξη της προσπάθειας έφτιαξαν ένα αντίστοιχο σουβέρ για τη Στοκχόλμη, προκειμένου να παρουσιαστεί στην έκθεση.

Οπως λέει, καθότι η ιδέα είναι άκρως εξαγώγιμη και προσαρμόσιμη σε άλλες πόλεις του κόσμου, στόχος είναι το «Concrete Cities» να βγει στο εξωτερικό. «Θα θέλαμε να συνεχίσουμε με το Λονδίνο, με το οποίο είμαστε δεμένες, λόγω των μεταπτυχιακών μας σπουδών» σημειώνει. Παράλληλα, όπως αναφέρει, οι δύο ντιζάινερ σκέφτονται να χρησιμοποιήσουν και άλλα υλικά, αλλά και να φτιάξουν και άλλα αντικείμενα, σε μεγαλύτερες διαστάσεις ή κλίμακες.

Αυτά θα μπορούσαν να αντλούν έμπνευση από χάρτες, να είναι πλακίδια για τοίχο ή δάπεδο, επιφάνειες τραπεζιού ή κομμάτια τοίχου. «Γενικά το τσιμέντο μάς αρέσει, έχει όμως δυσκολίες σαν υλικό, γι’ αυτό δεν είναι τόσο κοινό» εξηγεί και επισημαίνει ότι η ουσία του πρότζεκτ στηρίζεται στις «ατέλειες και στην ιδιαιτερότητα του χειροποίητου».

Δημοσιεύτηκε στο HeliosPlus στις 28 Ιανουαρίου 2014