Μικρές Κυκλάδες, 18 Μαΐου 2013. Ο απογευματινός ήλιος φωτίζει ακόμη έντονα τις λεπτομέρειες στα γύρω νησιά και το γαλήνιο τοπίο συνοδεύουν μόνο οι ήχοι από το κύμα και οι φωνές των γλάρων. Ωσπου, πιο ανατολικά, η μικρή Δονούσα αρχίζει να… δονείται από τις κόρνες, τις κροτίδες και τα καπνογόνα. Ο θόρυβος από μηχανές που σκίζουν τα νερά συμμετέχει και εκείνος στο ηχητικό γλέντι που απογειώνει η εικόνα: δεκάδες φουσκωτά σκάφη καταφθάνουν στο λιμάνι. Και ήδη μοιάζουν πια να έχουν κατακτήσει το πιο απομακρυσμένο κυκλαδίτικο νησί.
Τα ταχύπλοα, το ένα μετά το άλλο, δένουν στον ντόκο. Σύντομα, οι 150 «κατακτητές» γίνονται ένα με τους λίγο περισσότερους από 100 κατοίκους της Δονούσας οι οποίοι έχουν σπεύσει από νωρίς στο λιμάνι για να τους προϋπαντήσουν. Πρωταγωνιστές στην υποδοχή, τα 25 παιδιά του νησιού, τα οποία ντυμένα με τις γεμάτες χρώμα, παραδοσιακές τους στολές χορεύουν τοπικούς χορούς. Οι γυναίκες του νησιού, ως γνήσιες οικοδέσποινες και εκείνες, προσφέρουν με χαμόγελο τις ντόπιες λιχουδιές: ξεροτήγανα, παστέλι πάνω σε φύλλα λεμονιάς και ψημένη ρακή.
Οι επισκέπτες, έχουν όμως και εκείνοι να προσφέρουν τα δικά τους δώρα. Τα μέλη του Ομίλου Φουσκωτών Σκαφών Ελλάδας δεν ξεκίνησαν εξάλλου από το Λαύριο και την Ανάβυσσο για να φτάσουν στη Δονούσα με άδεια χέρια. Μαζί τους, έχουν είδη ρουχισμού, παιχνίδια, φάρμακα, υλικά πρώτων βοηθειών, ακόμη και ιατρικό εξεταστικό κρεβάτι.
Αυτά επιθυμούσαν εξάλλου οι κάτοικοι του νησιού. Αυτός είναι και ο σκοπός της ανθρωποκεντρικής αυτής πρωτοβουλίας την οποία ο ΟΦΣΕ πραγματοποιεί για 16η χρονιά: να συμβάλει στην κάλυψη των αναγκών των κατοίκων απομακρυσμένων νησιώτικων περιοχών. «Κάθε χρόνο, επιλέγουμε ένα νησί, πάντα ακριτικό ή της άγονης γραμμής, ερχόμαστε σε επαφή με τις τοπικές Αρχές και φορείς, και ζητάμε να μάθουμε τι ανάγκες έχουν» όπως διευκρινίζει ο Νίκος Τζιλιάνος, μέλος του διοικητικού συμβουλίου και υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του ΟΦΣΕ καθώς βοηθάει τους φιλοξενούμενούς του από το Λαύριο να κατέβουν από το φουσκωτό του σκάφος. «Ανάγκες, που συνήθως εντοπίζονται στο σχολείο και στο ιατρείο» συνεχίζει ο ίδιος θυμίζοντας ότι υπάρχουν νησιά που δεν έχουν καν οινόπνευμα. «Ετσι και εδώ, υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα, ειδικά στον ιατροφαρμακευτικό εξοπλισμό» τονίζει.
Δεν είναι όμως μόνο οι ελλείψεις που ώθησαν τον ΟΦΣΕ να επιλέξει τον συγκεκριμένο τόπο για πρωταγωνιστή της φετινής δράσης τους, γνωστή με την ονομασία Ζωή στους Βράχους του Αιγαίου. «Η Δονούσα είναι ένα από τα λίγα ακριτικά νησιά που έχουν πολλά παιδιά και μάλιστα σχεδόν σε όλες τις τάξεις του σχολείου» αναφέρει ο Διονύσης Αρτινόπουλος, αρμόδιος του ομίλου για τις χορηγίες και συνυπεύθυνος δημοσίων σχέσεων. «Σε αυτά τα παιδιά θέλαμε επομένως να δώσουμε χαρά. Και όχι μόνο με είδη πρώτης ανάγκης και αναλώσιμα υλικά που χρειάζονται για το σχολείο, αλλά φροντίζοντας να τους εξασφαλίσουμε και πολλά παιχνίδια».
Χαρά που πράγματι ήταν ολοφάνερη στα πρόσωπα των μικρών νησιωτόπουλων καθώς λάμβαναν τα δώρα τους ακούγοντας ένα ένα τα ονόματά τους: Ο Αλέξης, και η Ελένη, η Ειρήνη, ο Αγγελος, η Σαρλότε – η οποία αν και ήρθε πριν από δύο χρόνια από την Τσεχία με τη μητέρα της Γίτκα, είναι ήδη μια γνήσια Δονουσιώτισσα. Αλλά και άλλα 20 παιδιά με ηλικίες από νήπιο μέχρι και Γυμνάσιο επιβράβευσαν με τα χαμόγελα και το κέφι τους τις προσπάθειες του ΟΦΣΕ.
Πέρα άλλωστε από τα υλικά αγαθά, «αυτές οι πρωτοβουλίες κυρίως μας δείχνουν μεγάλη αγάπη και συμπαράσταση, και μας δίνουν ελπίδα» όπως λέει και ο 30χρονος Δημήτρης, ιδιοκτήτης ενοικιαζόμενων δωματίων. Ελπίδα, πράγματι, για να συνεχίσουν να δίνουν ζωή στην άγονη γραμμή και άλλοι νέοι όπως η Ιωάννα, ο Αντώνης και ο Παναγιώτης που έπειτα από χρόνια στην Αθήνα προτίμησαν να επιστρέψουν στον τόπο καταγωγής τους. Κυρίως όμως, τέτοιου είδους πρωτοβουλίες είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα αλληλεγγύης.
Τα λόγια του προέδρου της Δονούσας Δημήτρη Πράσινου,– δημοτικός σύμβουλος κοινότητας μετά τον Καλλικράτη- το επιβεβαιώνουν. «Είναι συγκινητικό το γεγονός ότι υπάρχουν εξωθεσμικοί παράγοντες που προσφέρουν τη βοήθειά τους και σκύβουν πάνω από τα προβλήματά μας».
Βοήθεια και ενδιαφέρον που ειδικά σε εποχές οικονομικής κρίσης έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Αν εξάλλου οι προσφορές στους κατοίκους των απομακρυσμένων προορισμών προέρχονται από τις δωρεές χορηγών – όπως ο ΟΠΑΠ – οι οποίοι με τον τρόπο αυτό συμβάλλουν στο σημαντικό αυτό έργο, τα προσωπικά έξοδα των μελών του ΟΦΣΕ σε κάθε αποστολή βαραίνουν αποκλειστικά τους ίδιους. Φυσικά, οι φιλόξενοι νησιώτες φροντίζουν πάντα το κόστος διαμονής-σίτισης να είναι όσο το δυνατόν πιο μειωμένο. Ωστόσο, αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα 600-1200 ευρώ που οι ιδιοκτήτες σκαφών χρειάζονται μόνο για βενζίνη, δεν είναι ποσά αμελητέα. «Πολλοί καπετάνιοι μοιράστηκαν τα έξοδα και προτίμησαν να έρθουν ως επιβάτες με το σκάφος κάποιου άλλου μέλους» όπως θα εξηγήσει και πάλι ο Διονύσης Αρτινόπουλος ενώ ο Νίκος Τζιλιάνος θα συμπληρώσει: «Αλλοι πάλι προτιμούν να μην πάνε καθόλου διακοπές προκειμένου να εκπληρώσουν αυτή την αποστολή. Αποστολή, την οποία εμείς θεωρούμε ιερή».
Η κρίση επομένως δεν είναι ικανή να σταματήσει τον ΟΦΣΕ να φθάσει στα νησιά που τον χρειάζονται. Αλλά ούτε και ο καιρός – ο οποίος μπορεί μόνο να τους καθυστερήσει. Τι και αν άργησαν μια μέρα καθώς η πραγματοποίηση της πρωτοβουλίας με σλόγκαν «Δονούσα 2013» είχε προγραμματιστεί για την Παρασκευή στις 17 Μαΐου; Τι και αν οι ίδιοι είναι έμπειροι κυβερνήτες; Με κόντρα άνεμο 7 μποφόρ δεν θα ρίσκαραν ποτέ τη ζωή των φιλοξενούμενών τους – κυρίως έλληνες και ξένοι δημοσιογράφοι, ορισμένοι από τους οποίους ήταν μάλιστα για πρώτη φορά επιβάτες σε ταχύπλοο-, πραγματοποιώντας ένα ταξίδι άνω των 100 μιλίων στο φουρτουνιασμένο Αιγαίο.
Η αγριεμένη θάλασσα ενισχύει εξάλλου το πείσμα για την εκπλήρωση του σκοπού της αποστολής, καθώς θυμίζει ότι είναι και η αιτία που οι κάτοικοι της άγονης γραμμής, μοιάζουν συχνά ακόμη πιο απομακρυσμένοι. Οταν όμως υπάρχουν πρωτοβουλίες όπως η Ζωή στους Βράχους του Αιγαίου, όσο και αν δυσκολεύει η γεωγραφία και οι συνθήκες, οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά. Και μαζί στέλνουν το μήνυμα για ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον.
