Το λατομείο που ντροπιάζει το Δημόσιο

Ενα λατομείο που λειτουργούσε παρανόμως για τουλάχιστον μια πενταετία· αστυνομικές δυνάμεις και κονδύλια που διατίθενται για τη φύλαξη φορτωτών και άλλων μηχανημάτων που έχουν κατασχεθεί· η δημόσια διοίκηση που από τη μια προσπαθεί να εφαρμόσει τον νόμο, από την άλλη είναι όμηρος των ελλιπών μέσων της ή και των τοπικών συμφερόντων. Ολες αυτές οι συνισταμένες συγκλίνουν σε μία μόνο υπόθεση: λατομεία Μαρκόπουλου.

Αμαξοστάσιο θυμίζει ο χώρος όπου φυλάσσονται τα κατασχεμένα μηχανήματα. Ενας αστυνομικός επιφορτισμένος με τη φύλαξή τους δείχνει όμως ότι κάτι άλλο είναι. Σε μερικά η κορδέλα της ΕΛ.ΑΣ. φανερώνει ότι έχουν κατασχεθεί. Εξίσου φανερή είναι και η κακή τους κατάσταση. Οχήματα και μηχανήματα, όπως φορτωτές και μηχανές κοσκινίσματος των αδρανών υλικών, αξίας εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ έκαστο, θα μπορούσαν να δημοπρατηθούν μέσω ΟΔΔΥ και να αποφέρουν κάποια έσοδα στο Ελληνικό Δημόσιο. Φθείρονται ωστόσο εδώ και περίπου εννέα μήνες από την αχρησία και την έλλειψη συντήρησης.

Η αποσυναρμολόγηση και η μεταφορά των μηχανημάτων κρίθηκαν πολύπλοκες και τελικά ασύμφορες. Γι’ αυτό πριν από λίγες ημέρες ο εισαγγελέας Ποινικής Δίωξης κ. Χαράλαμπος Λακαφώσης σχημάτισε δικογραφία προκειμένου να διερευνηθούν οι ευθύνες των φορέων που θα έπρεπε να έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα που έχει στοιχίσει αρκετά χρήματα στο Δημόσιο –επιπλέον απασχολούνται και αστυνομικές δυνάμεις για τη φύλαξή τους. «Πάντως αυτή τη στιγμή» λέει στο «Βήμα» ο αστυνομικός που είναι επιφορτισμένος με τη φύλαξή τους, «είναι ζήτημα αν μπορούν να πάρουν μπρος». Η παρουσία του εξασφαλίζει το ότι τα οχήματα δεν θα γίνουν φύλλο και φτερό από Ρομά που κινούνται στην ευρύτερη περιοχή, ενώ τα περιπολικά προσέχουν να μην εξελιχθεί ο χώρος σε παράνομη χωματερή, ενδεχόμενο που δεν έχει ολοκληρωτικά εκλείψει.

Τον Μάιο του 2012 κατάφερε έτσι να τα κλείσει οριστικά (;) ύστερα από επιχείρηση που οργανώθηκε επί αρκετό καιρό. Η Αστυνομία τότε κατάφερε να συλλάβει επ’ αυτοφώρω εργαζομένους και στελέχη της εταιρείας στα λατομεία που προσείλκυσαν το ενδιαφέρον του νεοσύστατου τότε σώματος Επιθεωρητών Περιβάλλοντος το 2004 και συνέχιζαν την παράνομη δραστηριότητα.

«Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εργαζόμενοι επικοινωνούσαν μεταξύ τους με σύστημα ενδοεπικοινωνίας προκειμένου να ειδοποιούν σε περίπτωση αστυνομικού ελέγχου» λέει η πρώην ειδική γραμματέας Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας του ΥΠΕΚΑ κυρία Μαργαρίτα Καραβασίλη, η οποία παρακολούθησε την υπόθεση εξ αρχής. «Αρχικά είχαμε να αντιπαλέψουμε τις τοπικές δημοτικές διοικήσεις που δεν ενδιαφέρονταν για την προστασία του περιβάλλοντος. Οταν αυτό άλλαξε και σιγά-σιγά καταφέρναμε να παίρνουμε υψηλά πρόστιμα προς την εταιρεία των λατομείων όταν επιβάλλονταν μέσω δικαστηρίων. Εκείνοι όμως πετύχαιναν τη μείωσή τους και συνέχιζαν να λειτουργούν «στα μουλωχτά»».

Η υπόθεση έχει πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης και είναι υπό τη συνεχή εποπτεία της πολιτείας, ωστόσο το να λειτουργήσουν πάλι τα λατομεία είναι σχεδόν αδύνατον. Εξίσου δύσκολες όμως φαίνονται αυτή τη στιγμή η αποκατάσταση της περιοχής και η αναδάσωσή της. Ο χώρος, έστω και σε πολύ μικρότερο βαθμό από ό,τι στο παρελθόν, χρησιμοποιείται ακόμη για να πετιούνται μπάζα και η περιοχή έχει αφεθεί εντελώς στη μοίρα της. Ισως να μοιάζει με μια μικρογραφία της ελληνικής περίπτωσης όπου οι καλές προθέσεις, ακόμη και αν υπάρχουν, δεν φτάνουν για να γίνουν πράξη.