Η ελληνική κινηματογραφική παραγωγή δεν έχει ασχοληθεί ιδιαιτέρα με το είδος «δικαστικό δράμα». Αν παρόλα αυτά κάποιος σκηνοθέτης εμπνεότανε από την περίπτωση του δημάρχου της Θεσσαλονίκης και ήθελε να γυρίσει τη δικαστική του περιπέτεια σε ταινία, θα δυσκολευόταν στο κάστινγκ. Όχι για το ρόλο του πρώην δημάρχου Θεσσαλονίκης , η παρουσία του οποίου στη δίκη υπήρξε μάλλον άχρωμη και υποτονική, αλλά για το ρόλο του προέδρου του δικαστηρίου.
Ο κ. Γιώργος Αποστολάκης, 58 ετών, πρόεδρος του τριμελούς εφετείου Κακουργημάτων που καταδίκασε τον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο και τους συνεργάτες του, κατάφερε να γίνει ο σταρ μιας δίκης στην οποία τα ηχηρά ονόματα κάθε άλλο παρά έλειπαν. Με γλώσσα που δεν παραπέμπει σε αυτό που έχει ο μέσος πολίτης στο μυαλό του όταν σκέφτεται την έννοια «πρόεδρος εφετείου» ο κ. Αποστολάκης συγκέντρωσε ουκ ολίγες φορές το ενδιαφέρον με τις παρεμβάσεις του κατά τη διάρκεια της δίκης.
Στην προσπάθεια να χαλαρώσει την ατμόσφαιρα στη δικη δεν δίστασε πολλές φορές να πει ανέκδοτα, μια τακτική τουλάχιστον αμφιλεγόμενη αν σκεφτεί κανείς πως ορισμένοι από τους κατηγορούμενους αντιμετώπιζαν την πιθανότητα των ισοβίων. .
Και βέβαια για έναν δικαστικό που στράφηκε ενάντια στην ανώτερη δικαστική αρχή δε θα περίμενε κανείς να είναι λιγότερο αυστηρός με τους συναδέλφους του που διεξήγαγαν την ανάκριση.
Μίλησε για «φοβερές παραλείψεις στην ανάκριση» ενώ σε κάποια φάση της δίκης σχολίασε πως «καταντήσαμε να κάνουμε δουλειά που έπρεπε να κάνει ο ανακριτής».
Τέλος, αξέχαστη θα μείνει η ατάκα του προς τον μάρτυρα υπεράσπισης και νυν βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Αντώνη Γέγο ο οποίος κατέθεσε στη δίκη ως πρώην υπάλληλος του δήμου. Σχολιάζοντας φωτογραφία του κ. Γέγου σε νυκτερινό κέντρο, ο κ. Αποστολάκης είπε πως «επιβλέπει ως φύλαξ του νόμου και της ηθικής».