Ανάπηροι και ομοφυλόφιλοι στο στόχαστρο της Χρυσής Αυγής

Και αν η δεύτερη ομάδα πολιτών δεν εντυπωσιάζει κανέναν – εδώ ολόκληρο δημοτικό συμβούλιο στη Μόσχα (που δεν ελέγχει η Χρυσή Αυγή) απαγόρευσε τις παρελάσεις του Gay Pride για την επόμενη 100ετία, λαμβάνοντας τα εύσημα της οργάνωσης του κ. Μιχαλολιάκου – η περίπτωση των αναπήρων αποκαλύπτει ότι και το «πρόβλημα» των ομοφυλόφιλων για τη Χρυσή Αυγή μυρίζει… λάθος που πρέπει να λυθεί διά της ευγονικής!

Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότεροι, μέλη και οπαδοί της Χρυσής Αυγής, μοιάζουν αποφασισμένοι να ξεθάψουν όλα τα φαντάσματα του παρελθόντος. Σε ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, αλλά και στις γειτονιές, φέρνουν στην επιφάνεια ιδέες και πεποιθήσεις που ο σύγχρονος κόσμος ήθελε να πιστεύει ότι είχε αφήσει οριστικά πίσω του.

Η ανάρτηση στην ιστοσελίδα της Πράσινης Πτέρυγας, που αποτελεί το οικολογικό κομμάτι του κόμματος, ενός άρθρου που τον τελευταίο καιρό απασχολεί πολλά ιστολόγια και χρήστες των κοινωνικών δικτύων, είναι χαρακτηριστική.

Πρόκειται για ένα πόνημα κάποιου καναδού δόκτορα της νευροπαθητικής (ό,τι και αν σημαίνει αυτό), ο οποίος προσφέρει λύσεις στο πρόβλημα της «φυλετικής καθαρότητας».

Ο Δρ. μεταξύ άλλων προτείνει «τα κληρονομικώς βεβαρημένα άτομα όπως οι παρανοϊκοί, οι πνευματικώς καθυστερημένοι, οι σχιζοφρενείς, οι επιληπτικοί, οι φορείς μεταλλαχθέντων (sic)γονιδίων, οι αθεράπευτοι αλκοολικοί, οι προχωρημένοι τοξικομανείς και άλλοι, θα πρέπει να υποβάλλονται σε στείρωση».

Επίσης σημειώνει ότι «το σεξουαλικό πρόβλημα μελετάται συχνά υπό το πρίσμα της παθολογίας με αποτέλεσμα οι περισσότεροι ειδικοί να είναι ανίκανοι να διαχωρίσουν το ηθικό από το παθολογικό στοιχείο. Οι σεξουαλικές σχέσεις οφείλουν να ακολουθούν τα ενστικτώδη ανακλαστικά του ανθρώπου. Η υγιής και δημιουργική εκδήλωσις του σεξουαλικού ενστίκτου είναι αναγκαία».

Από τον τρομερό επιστήμονα δεν τη γλιτώνουν ούτε οι γυναίκες, οι οποίες «οφείλουν να διδάσκονται, από τη στιγμή που εισέρχονται στο σχολείο, τους κινδύνους που διατρέχουν από ορισμένους καταστροφικούς παράγοντες όπως την αλόγιστο επιθυμία του χρήματος, την ανθυγιεινή διατροφή, τη δηλητηρίαση της πνευματικότητος από τα μαζικά μέσα ενημερώσεως και την απρόσωπο διαφημιστική προβολή, τη φαρμακοθεραπεία, τους εμβολιασμούς, τις ακτινογραφίες, το δηλητηριασμένο νερό, την ηχορύπανση και ούτω καθ’ εξής».

Οι ομοφυλόφιλοι αποτελούν σαφή στόχο για τη Χρυσή Αυγή, η οποία στην επίσημη ιστοσελίδα της δεν χάνει ευκαιρία να τονίσει ότι αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα του εκφυλισμού της σύγχρονης κοινωνίας.

Αναφερόμενοι στην πρόσφατη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της Μόσχας να απαγορεύσει την πραγματοποίηση στο κέντρο της πόλεως της εκδήλωσης Gay Pride, οι διαχειριστές της ιστοσελίδας επισημαίνουν ότι «τέτοιες αποφάσεις είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας και κατά των εκφυλιστικών σχεδίων που προωθούν οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, γι’ αυτό και τις χαιρετίζουμε. Αλλά με μία… επιφύλαξη: γιατί η απαγόρευση να ισχύει μόνο για 100 χρόνια και όχι για 1.000;».

Φυσικά τίποτε από όλα αυτά δεν είναι καινούριο: αποτελούν ένα εφιαλτικό déjà vu από τις πιο σκοτεινές σελίδες της πρόσφατης ιστορίας. Οπως για παράδειγμα το μυστικό υπόμνημα που εξέδωσε ο Χίτλερ το 1939 και το οποίο επιφόρτιζε δύο στελέχη του καθεστώτος «να επιτρέπουν σε συγκεκριμένους ιατρούς να προσφέρουν «ευθανασία»».

Από τον Οκτώβριο του 1939, έτος που είχε καθοριστεί από τη ναζιστική κυβέρνηση ως έτος «του καθήκοντος να είναι κανείς υγιής», ως τον Αύγουστο του 1941 είχαν θανατωθεί σε 130 γερμανικά νοσοκομεία περισσότεροι από 70.000 ασθενείς, οι περισσότεροι με ψυχολογικά και διανοητικά προβλήματα.

Το πρόγραμμα της «ευθανασίας» είχε τέτοια εξάπλωση που το 1942 στο ψυχιατρείο του Χάνταμαρ εορτάστηκε με ειδική τελετή η αποτέφρωση του δεκάκις χιλιοστού ασθενή και οι συμμετέχοντες στον εορτασμό – ψυχίατροι, γραμματείς και νοσοκόμοι – ανταμείφθηκαν με ένα ποτήρι μπίρα.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι, όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία, οι γιατροί ποτέ δεν διατάχθηκαν να θανατώνουν τους ψυχικά ασθενείς και τα ανάπηρα παιδιά. «Τους είχε δοθεί η δυνατότητα να κάνουν κάτι τέτοιο και εκπλήρωναν το καθήκον τους, συχνά με δική τους πρωτοβουλία», γράφει στο δοκίμιό του «Η εξόντωση της ζωής που δεν αξίξει να τη ζει κανείς» ο αμερικανός κοινωνιολόγος Ρόμπερτ Πρόκτορ.

Τη νύχτα της 30ης Ιουνίου του 1934 οι περισσότεροι από τους ηγέτες των Ταγμάτων Εφόδου, πολλοί από τους οποίους ήταν ομοφυλόφιλοι, με πιο ονομαστό τον αρχηγό της οργάνωσης Ερνστ Ρεμ, δολοφονήθηκαν σε μια επιχείρηση που έμεινε γνωστή ως «Νύχτα των μεγάλων μαχαιριών».

Ηταν και η απαρχή των διώξεων κατά των ομοφυλόφιλων. Το 1938 το Γραφείο Φυλετικής Πολιτικής των ναζί ανακοίνωσε ότι η Γερμανία αντιμετωπίζει «μια επιδημία περίπου δύο εκατομμυρίων ομοφυλόφιλων, που αντιπροσωπεύουν το 10% του αντρικού πληθυσμού».

Εν τω μεταξύ χιλιάδες ομοφυλόφιλοι συνελήφθησαν και εστάλησαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου ξεχώριζαν από το ροζ τρίγωνο που έραβαν στη στολή τους και μεγάλο ποσοστό από αυτούς κατέληξε στους θαλάμους αερίων.