O 40χρονος Νίκος Μαζιώτης λίγες ώρες μετά την αποφυλάκισή του, λόγω 18μήνου, από τον Κορυδαλλό έσπασε τη σιωπή του έπειτα από χρόνια και μίλησε για όλα στο «Βήμα της Κυριακής». «Ως αναρχικός» λέει «δεν δέχομαι τον τίτλο του αρχηγού και είμαι αντίθετος σε οποιαδήποτε μορφή ιεραρχίας».
Στο γραφείο των δικηγόρων του Σπύρου Φυτράκη και Δάφνης Βαγιανού, όπου τον συναντήσαμε, μοιάζει να είναι λίγο έξω από τα νερά του. Δέχθηκε πάντως να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις μας, ακόμη και σε προσωπικές, όπως αυτήν που αφορά τον ρόλο του πατέρα. Η 42χρονη σύντροφός του Πόλα Ρούπα, η οποία αποφυλακίστηκε μαζί του την περασμένη Τρίτη, συνελήφθη έγκυος τον Απρίλιο του 2010 και γέννησε ένα αγόρι μέσα στη φυλακή.
Για τον τραγικό θάνατο του Αφγανού στα Πατήσια είναι απόλυτος: «Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι έγινε στα Πατήσια» λέει, ενώ υποστηρίζει ότι «το τραγικό αυτό περιστατικό χρησιμοποιήθηκε για να μας σπιλώσει ως αγωνιστές και να ακυρώσει τον πολιτικό και κοινωνικό χαρακτήρα της οργάνωσης “Επαναστατικός Αγώνας”».
Για τη Δικαιοσύνη επιμένει ότι «υπηρετεί τους οικονομικά και πολιτικά ισχυρούς», ενώ δηλώνει ότι «δεν μετανιώνει για καμία ενέργεια» και εκτιμά ότι «η υπόθεση της ένοπλης επαναστατικής δράσης δεν τελείωσε και δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ»…
– Πώς εξηγείτε την αποφυλάκισή σας με βάση το Ελληνικό Σύνταγμα;
«Το πώς φτάσανε να εξαντλήσουν το 18μηνο χωρίς καν να έχουν ξεκινήσει τη δίκη αφορά τη μεγάλη προσπάθεια της Αστυνομίας, των ανακριτικών αρχών και του κράτους συνολικότερα να βρουν στοιχεία ώστε να αποδώσουν στον καθένα από εμάς ξεχωριστά τη συμμετοχή σε ενέργειες της οργάνωσης, αφού, όπως γνωρίζουν και οι διώκτες μας, η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης που έχουμε κάνει δεν σημαίνει ότι μπορούν να μας αποδώσουν και τη φυσική συμμετοχή μας στις ενέργειες που έχουν γίνει. Στοιχεία δεν βρήκαν και το 18μηνο τελείωσε».
– Εχετε δικαστεί και στο παρελθόν και αφεθήκατε ελεύθερος. Τι γνώμη έχετε για την ελληνική Δικαιοσύνη;
«Εχω κάνει τριάμισι χρόνια στη φυλακή για τη βομβιστική απόπειρα στο υπουργείο Ανάπτυξης το 1997, η οποία είχε γίνει ως πράξη αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων των χωριών του Στρυμονικού ενάντια στην εγκατάσταση εργοστασίου χρυσού στην περιοχή από την πολυεθνική TVX Gold. Η άποψη που έχω διαμορφώσει από τότε που συνειδητοποιήθηκα ως αναρχικός είναι ότι αυτό που ονομάζεται “ελληνική Δικαιοσύνη” είναι ένα σύστημα προστασίας του υπάρχοντος εγκληματικού οικονομικού και πολιτικού καθεστώτος που λέγεται καπιταλισμός, οικονομία της αγοράς και αντιπροσωπευτική δημοκρατία.
Αυτή η Δικαιοσύνη έχει βαθιά ταξικά χαρακτηριστικά. Σκοπός της είναι να υπηρετεί και να προστατεύει τους οικονομικά και πολιτικά ισχυρούς. Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων που βρίσκονται στις φυλακές προέρχεται από τα φτωχά κοινωνικά στρώματα και είναι υποκρισία να μιλάμε για Δικαιοσύνη όταν οι μεγαλύτεροι κλέφτες και εγκληματίες είναι τα μέλη της πολιτικής και οικονομικής ελίτ που ληστεύουν τον λαό και τους μη έχοντες, ιδιαίτερα μέσα στις συνθήκες που έχει επιβάλει το μνημόνιο της τρόικας. Είναι υποκρισία να μιλάμε για Δικαιοσύνη όταν όλοι όσοι έχουν κατηγορηθεί για τα σκάνδαλα που έχουν έρθει στη δημοσιότητα, όπως η υπόθεση Βατοπαιδίου, η υπόθεση Siemens και τα δομημένα ομόλογα, δεν έχουν τιμωρηθεί, όταν ο ένας από τους δολοφόνους του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου είναι ήδη ελεύθερος».
– Επί χρόνια παίζατε κρυφτούλι με τις Αρχές. Ακούγεται απίθανο, πώς όμως εξηγείτε το ότι, ενώ ήσασταν σε παρακολούθηση, η οργάνωση στην οποία λέτε και εσείς ότι συμμετέχετε έκανε εντυπωσιακά χτυπήματα όπως στην πρεσβεία των ΗΠΑ; Αλήθεια, δέχεστε τον τίτλο του αρχηγού που σας αποδίδουν;
«Η οργάνωση δεν ήταν ποτέ σε παρακολούθηση. Εγώ και η συντρόφισσά μου Πόλα Ρούπα ήμασταν υπό παρακολούθηση ως ύποπτοι και δεν υπήρχε ποτέ το παραμικρό στοιχείο για μας ούτε για την οργάνωση. Οσον αφορά τον τίτλο του αρχηγού που μου αποδίδουν, εννοείται πως δεν τον αποδέχομαι όχι μόνο όσον αφορά το ποινικό σκέλος της δίωξης, αφού η κατηγορία της “διεύθυνσης” είναι επιβαρυντική, αλλά και γιατί αξιακά ως αναρχικός είμαι αντίθετος σε οποιαδήποτε μορφή ιεραρχίας. Είναι αντιφατικό να πρεσβεύουμε τη δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς κοινωνικούς και ταξικούς διαχωρισμούς, χωρίς διευθυντές και διευθυνόμενους και ταυτόχρονα ο “Επαναστατικός Αγώνας” να υιοθετεί το κυρίαρχο κοινωνικό και πολιτικό μοντέλο που πολεμάει να ανατρέψει. Αυτή η κατηγορία αντλείται μέσα από την καθεστωτική αντίληψη ότι δεν μπορούν να υπάρξουν μορφές κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης έξω από το ιεραρχικό μοντέλο».
– Τότε έλεγαν ότι υπήρχε βίντεο από την ώρα που έγινε η επίθεση στην πρεσβεία. Εκτιμάτε ότι ήταν σωστό;
«Αν υπήρχε βίντεο που να μπορούσε να αξιοποιηθεί, θα είχαν συλληφθεί ήδη από το 2007 τα μέλη της οργάνωσης που είχαν κάνει την ενέργεια εναντίον της πρεσβείας. Εξάλλου είναι γνωστό ότι ποτέ η οργάνωση δεν άφησε στους τόπους των ενεργειών κανένα αξιοποιήσιμο στοιχείο».
– Η υπόθεση της τρομοκρατίας όπως την ονομάζουν _ εσείς αρνείστε αυτόν τον όρο _ έχει τελειώσει για τη χώρα μας; Βλέπετε συνέχεια;
«Η υπόθεση της ένοπλης επαναστατικής δράσης, όπως σωστά πρέπει να ορίζεται, δεν τελείωσε και δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Είναι πάντα διαχρονικά αναγκαία και επίκαιρη, ιδιαίτερα μέσα στην εποχή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που έχει επιβάλει η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ σε συνεργασία με την τρόικα για λογαριασμό των δανειστών της χώρας. Στην πραγματικότητα, στην εποχή της γενικευμένης συστημικής κρίσης μια συζήτηση για την ύπαρξη και την αναγκαιότητα της ένοπλης επαναστατικής δράσης είναι μια συζήτηση για την αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης».
– Πάντα αποδέχεστε τη συμμετοχή σας σε ενέργειες ή οργανώσεις. Τι σημαίνει αυτή η στάση σας;
«Η υπεράσπιση του αγώνα απέναντι στον εχθρό, η υπεράσπιση των επιλογών πολιτικής δράσης, στην προκειμένη περίπτωση της ένοπλης επαναστατικής δράσης, είναι πολιτικό καθήκον για κάθε επαναστάτη. Αυτή είναι η τεράστια σημασία της ανάληψης της πολιτικής ευθύνης και με αυτή την πολιτική στάση πιστεύω ότι πολεμιέται πιο αποτελεσματικά η κυρίαρχη προπαγάνδα που λοιδορεί τους επαναστάτες και τους πολιτικούς αντιπάλους της εξουσίας προβάλλοντάς τους διαχρονικά ως εγκληματίες και τρομοκράτες. Για παράδειγμα, τους αγωνιστές της Κατοχής, τους αντάρτες του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού το δοσιλογικό και το μεταπολεμικό μοναρχοφασιστικό καθεστώς της εποχής εκείνης τους κατηγορούσε ως “συμμορίτες”…».
– Εχετε ποτέ αναρωτηθεί αν η πάλη σας ενάντια στο σύστημα σας δίνει το δικαίωμα να βάζετε σε κίνδυνο την ανθρώπινη ζωή ή πολύ περισσότερο να την αφαιρείτε;
«Ο “Επαναστατικός Αγώνας” είναι μια ένοπλη επαναστατική οργάνωση που αγωνίζεται για την ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους έτσι ώστε ο λαός να πάρει τη ζωή στα χέρια του. Αγωνιζόμαστε ενάντια στο καθεστώς και ενάντια σε αυτούς που το αποτελούν και το προστατεύουν. Ποτέ δεν θέσαμε σε κίνδυνο ζωές απλών πολιτών που δεν είχαν σχέση με το σύστημα εξουσίας και καταστολής. Οι ενέργειες οι οποίες στράφηκαν κατά υλικών υποδομών του συστήματος, όπως π.χ. εναντίον υπουργείων, τραπεζών, του Χρηματιστηρίου, έγιναν με τέτοιον τρόπο ώστε να μην κινδυνεύσουν πολίτες. Στο πλαίσιο όμως του κοινωνικού και ταξικού πολέμου η βία τόσο από την πλευρά της εξουσίας όσο και από την πλευρά του εξεγερμένου λαού και των επαναστατών είναι αναπόφευκτη, αφού καμία πραγματική κοινωνική επανάσταση δεν έχει γίνει ιστορικά και ούτε πρόκειται να γίνει ποτέ χωρίς να χρησιμοποιηθεί βία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η απόπειρα κατά του αρχιεγκληματία Βουλγαράκη, ο οποίος ευθύνεται για βασανιστήρια, απαγωγές, τρομοκρατία και για πλουτισμό μέσα από την υφαρπαγή δημοσίων εκτάσεων, όπως ήταν η περίπτωση της Μονής Βατοπαιδίου, και τον οποίο ο λαός θα ήθελε να δει κρεμασμένο στην πλατεία Συντάγματος, ή οι επιθέσεις εναντίον των δολοφόνων των ΜΑΤ που τσακίζουν τον λαό στο ξύλο σε διαδηλώσεις και απεργίες δεν συνιστούν εγκλήματα. Είναι υποκρισία να κατηγορούν εμάς ως τρομοκράτες και ως κοινωνική απειλή που θέσαμε σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές αδιακρίτως όταν το σύστημα το οποίο μας κατηγορεί σκοτώνει καθημερινά δεκάδες ανθρώπους, όταν τους καταδικάζει στη φτώχεια, στην πείνα και στην εξαθλίωση με τα προγράμματα λιτότητας του μνημονίου, όταν με τις περικοπές και τις ελλείψεις στα δημόσια νοσοκομεία μπαίνει σε κίνδυνο η υγεία και η ζωή των πολιτών· όταν με την ανεργία εξοντώνονται ολόκληρα κοινωνικά στρώματα, όταν με τα εργατικά ατυχήματα τα αφεντικά “ξαλαφρώνουν” το σύστημα από το πλεονάζον εργατικό δυναμικό, όταν οι δολοφονίες των μπάτσων στην εποχή μας, εποχή όξυνσης του κοινωνικού πόλεμου, γίνονται ένα όλο και πιο σύνηθες εργαλείο επιβολής της καθεστωτικής ισχύος και τάξης· όταν, στην πραγματικότητα, η διέξοδος του συστήματος από την οικονομική κρίση που επιχειρεί η οικονομική και πολιτική ελίτ προϋποθέτει την κοινωνική ευθανασία μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού».
– Για ποιες ενέργειες θα κάνατε σήμερα δεύτερες σκέψεις; Θα μετανιώνατε για κάτι; Εχετε αδικήσει ανθρώπους;
«Φυσικά και δεν έχω μετανιώσει για καμία ενέργεια. Η μόνη σκέψη και η θέση που υπάρχει για μένα είναι αυτά που έχει καταθέσει η οργάνωση στις προκηρύξεις της. Αν υπάρχει κάτι για το οποίο έχουμε κάνει λάθος είναι το τεχνικό λάθος στο οποίο οφείλεται η αποτυχία της ανατίναξης των κεντρικών γραφείων της Citibank στην Ελλάδα, ενός από τους βασικούς πυλώνες του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και κατ’ επέκταση από τους βασικούς δημιουργούς της συστημικής κρίσης. Για αυτό το λάθος εξάλλου έχουμε ζητήσει συγγνώμη από τον ελληνικό λαό».
– Μήπως οι ενέργειες της οργάνωσης έχουν οδηγήσει το σύστημα σε μεθόδους πιο συντηρητικές;
«Η άποψη που υποστηρίζει ότι η ένοπλη επαναστατική δράση ευθύνεται για την όξυνση της καταστολής ενάντια στα κοινωνικά και πολιτικά κινήματα είναι μια κλασική άποψη της ρεφορμιστικής Αριστεράς την οποία χρησιμοποιεί για να αποτρέψει τη ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων και να τους περιορίσει μέσα στα όρια της καθεστωτικής νομιμότητας. Στην πραγματικότητα, ειδικά σήμερα όχι μόνο δεν ισχύει κάτι τέτοιο αλλά η απουσία ενός ισχυρού ένοπλου επαναστατικού ρεύματος έχει απογειώσει περισσότερο την κτηνωδία του συστήματος. Είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμία κοινωνική συναίνεση στα μέτρα εξόντωσης της κοινωνίας που επιβάλλει το καθεστώς για να βγει από την κρίση. Ο μόνος τρόπος για να επιβληθούν τα μέτρα αυτά είναι η καταστολή των αγώνων και των αντιστάσεων στα σχέδιά τους, καταστολή που έχει πάρει σήμερα τη μορφή πολέμου. Αυτόν τον πόλεμο τον ζουν όλοι όσοι συμμετέχουν αυτή την περίοδο σε διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις, που στο σύνολό τους καταλήγουν σε δολοφονικές επιθέσεις των μπάτσων εναντίον διαδηλωτών. Η περίπτωση της απόπειρας δολοφονίας του διαδηλωτή Γιάννη Καυκά στις 11 Μαΐου δείχνει ότι το κράτος είναι σήμερα αποφασισμένο ακόμη και να σκοτώσει προκειμένου να επιβάλει την καθεστωτική τάξη και να ανακόψει τον δρόμο προς την κοινωνική εξέγερση. Η θέση ότι η ένοπλη δράση οξύνει περισσότερο την καταστολή είναι άκαιρη ιδιαίτερα για την εποχή μας, στην οποία εξάλλου όλο και περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αναγκαία μια ένοπλη κοινωνική εξέγερση».
– Πάντα ήθελα να σας ρωτήσω για τον τραγικό θάνατο του αλλοδαπού στα Πατήσια. Ποια είναι η αλήθεια;
«Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι έγινε στα Πατήσια. Αυτό όμως που ξέρουμε είναι ότι το τραγικό εκείνο περιστατικό χρησιμοποιήθηκε με τον πλέον αισχρό τρόπο από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης προκειμένου να μας σπιλώσει ως αγωνιστές, να ακυρώσει τον πολιτικό και κοινωνικό χαρακτήρα της οργάνωσης “Επαναστατικός Αγώνας” και να ενισχύσει την κυρίαρχη αντίληψη ότι πρόκειται για εγκληματίες και τρομοκράτες. Δυστυχώς το μεγαλύτερο βάρος αυτής της επιχείρησης συκοφάντησης και δυσφήμησής μας τον σήκωσαν τα ΜΜΕ που τις πρώτες μέρες των συλλήψεών μας και ενώ ήμασταν στην πλήρη απομόνωση, μη έχοντας καμία δυνατότητα να αντικρούσουμε τον οχετό που εξαπέλυσαν εναντίον μας, είχαν μετατραπεί σε παπαγαλάκια του Χρυσοχοΐδη που τότε ήταν υπουργός Δημόσιας Τάξης και της Αστυνομίας. Αναφερόμαστε φυσικά σε μια τηλεφωνική συνδιάλεξη που επινοήθηκε από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και στην οποία φέρεται να συζητάνε κάποιοι από εμάς και να σχολιάζουν με τον πλέον χυδαίο τρόπο τον τραγικό θάνατο του Αφγανού και τον τραυματισμό της μικρής αδελφής του. Αυτή η συνομιλία διοχετεύθηκε στα ΜΜΕ και αναπαράχθηκε άκριτα. Παρά το γεγονός ότι τις επόμενες μέρες οι ίδιοι οι διώκτες μας ομολόγησαν ότι δεν υφίσταται εκείνη η συνδιάλεξη, πολλά ΜΜΕ εξακολουθούσαν να συντηρούν την άποψη ότι εμείς μπορεί να βρισκόμαστε πίσω από εκείνο το τραγικό γεγονός. Πιστεύω ότι η συγκεκριμένη στάση της πλειονότητας των καθεστωτικών ΜΜΕ τα οποία είχαν ταυτιστεί απόλυτα με το υπουργείο Δημόσιας Τάξης αποτελεί ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα γκεμπελικής προπαγάνδας».
– Εσείς είχατε ποτέ επικηρυχθεί;
«Δεν έχω επικηρυχθεί ποτέ προσωπικά αλλά έχουμε επικηρυχθεί ως οργάνωση τόσο από την κυβέρνηση των ΗΠΑ με 1 εκατ. δολάρια όσο και από την ελληνική κυβέρνηση με το ποσό των 800.000 ευρώ για την επίθεση με αντιαρματική ρουκέτα στην αμερικανική πρεσβεία το 2007, επικήρυξη που αναπαράχθηκε και δημοσιεύτηκε ακριβώς έναν χρόνο μετά από τις εφημερίδες».
– Μετέχετε σε ένα περίεργο για το προφίλ σας κοινωνικό σχήμα. Γίνατε πατέρας, η σύντροφός σας γέννησε στη φυλακή. Πώς βλέπετε το μέλλον σας;
«Δεν έχουμε αναφερθεί ως τώρα στα προσωπικά μας ζητήματα αλλά, μια και τίθεται το ερώτημα, η θέση μου είναι η εξής: το γεγονός ότι είμαι πατέρας δεν έρχεται σε αντίθεση με το ότι είμαι μέλος μιας ένοπλης επαναστατικής οργάνωσης. Αλλωστε οι αγώνες γίνονται κυρίως για να μπορέσουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας έναν καλύτερο κόσμο και για να μη βρεθούμε στη δύσκολη θέση να παραδεχθούμε μπροστά τους όταν μεγαλώσουν ότι δεν αντισταθήκαμε και δεν κάναμε τίποτε ενάντια στην αδικία που κυριαρχεί στις μέρες μας. Και αν σήμερα δεν αγωνιστούμε για να ανατρέψουμε τη σύγχρονη χούντα του κράτους και του κεφαλαίου, οι επόμενες γενιές θα ζήσουν στην πιο σκοτεινή, στην πιο βάρβαρη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας. Τον αγώνα για την κοινωνική επανάσταση τον χρωστάμε πρώτα από όλα στα παιδιά μας».
– Ποια είναι η γνώμη σας για το κίνημα των «Αγανακτισμένων» και για το σύνθημα «Να καεί το μ… η Βουλή»;
«Το κίνημα των “Αγανακτισμένων” είναι ένα πολύμορφο και πολυτασικό πολιτικό και κοινωνικό κίνημα που αντανακλά την οργή της κοινωνικής πλειοψηφίας απέναντι στο οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Λόγω της σημερινής οικονομικής κρίσης ολοένα μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας αμφισβητούν ριζικά τον καπιταλισμό, την οικονομία της αγοράς και την αντιπροσωπευτική δημοκρατία, γι’ αυτό και εκφράζουν την οργή και την αντίθεσή τους συνολικά σε όλα τα πολιτικά κόμματα και στον κοινοβουλευτισμό, τον οποίο άλλωστε το ίδιο το σύστημα έχει υποβαθμίσει καθώς μέσα στις συνθήκες του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που επιβάλλει η τρόικα η Βουλή απλώς επικυρώνει τις εντολές της. Γι’ αυτόν τον λόγο και το από τριακονταετίας σύνθημα των αναρχικών “να καεί το μπ… η Βουλή” εκφράζει σήμερα την κοινωνική πλειοψηφία. Το κεντρικό σύνθημα των “Αγανακτισμένων” για άμεση δημοκρατία αφενός αντανακλά την αντίθεση του λαού στο διεφθαρμένο σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, όπου οι επαγγελματίες πολιτικοί αποφασίζουν ερήμην του λαού, και αφετέρου την επιθυμία να αποφασίζει ο λαός για τη ζωή του. Αυτό που απομένει είναι αυτό το πολύμορφο και πολυτασικό ρεύμα να μετατραπεί σε μια πολιτική δύναμη ανατροπής».
Το Βήμα της Κυριακής απέχει παρασάγγας από τις απόψεις και πολύ περισσότερο από τις πράξεις του κ. Μαζιώτη. Ωστόσο προσφέρει βήμα στον ίδιο, αποδεικνύοντας ότι η Δημοκρατία είναι ανεκτική ακόμα και στους εχθρούς της.
