Το ψάρεμα ως ερασιτεχνική δραστηριότητα είναι συνυφασμένο με δύο φαινόμενα. Το ένα είναι ο υπομονετικός χαρακτήρας του ψαρά, ο οποίος μπορεί να περιμένει ώρες ολόκληρες από τη στιγμή που θα ρίξει την πετονιά στο νερό μέχρι να «τσιμπήσει» το ψάρι του.
Το άλλο είναι ότι, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα της ψαριάς , όταν ο χομπίστας μιλάει για αυτήν στους φίλους του, το μέγεθος των αλιευμάτων είναι συνήθως πολλαπλάσιο από το πραγματικό.
Τα μέλη της εθνικής ομάδας αθλητικής αλιείας, όλοι ερασιτέχνες ψαράδες, που μετέχουν στο 3ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα… Αθλητικής Αλιείας (28 Αυγούστου ως 4 Σεπτεμβρίου στην Ιταλία), θα έχουν την ευκαιρία να ανατρέψουν αυτά τα στερεότυπα.
Αφενός εδώ ο χρόνος είναι χρήμα, αφού δεν βρίσκονται εκεί για να χαλαρώσουν αλλά να ανταγωνιστούν. Επομένως, μόλις ο ψαράς-αθλητής δει ότι το ψάρι δεν τσιμπάει μαζεύει την πετονιά και επιχειρεί την επόμενη… βολή. «Και βέβαια εδώ δεν μπορείς να υπερβάλλεις για τις υποτιθέμενες επιτυχίες σου, υπάρχουν κριτές που ελέγχουν» λέει ο κ. Δημήτρης Τουρναβίτης, καθηγητής μουσικής και αρχηγός της ομάδας που θα συμμετάσχει στο αγώνισμα της παράκτιας αλιείας.
Η φετινή διοργάνωση του «Μουντιάλ των ψαράδων» θα είναι όσο το δυνατόν αναίμακτη για τα ψάρια. «Παλαιότερα η βαθμολογία έβγαινε με το ζύγισμα των αλιευμάτων του κάθε ψαρά, εφόσον τα αλιεύματα αυτά, είχαν ένα ελάχιστο μήκος, διαφορετικό για κάθε είδος» λέει ο Γιάννης Σκούρτης, ένα από τα μέλη της εθνικής ομάδας παράκτιας αλιείας.«Αυτή τη φορά η βαθμολογία θα βγαίνει με μέτρηση του μήκους των αλιευμάτων. Θα μετριέται το μήκος του αλιεύματος, αν είναι πάνω από 12 εκατοστά θα βαθμολογείται και ύστερα θα επιστρέφεται στο νερό». Και ο κύριος Σκούρτης και ο κύριος Τουρναβίτης, όπως και οι περισσότεροι ερασιτέχνες ψαράδες, θεωρούν «πως η εμπειρία και το ένστικτο του ψαρά είναι σημαντικά, όμως χωρίς την τύχη δεν γίνεται τίποτα».
Η πετονιά στο χωράφι!
Η παράκτια αλιεία είναι μόνο ένα από τα τέσσερα αγωνίσματα, από τα περίπου εικοσιπέντε που θα γίνουν συνολικά, στα οποία οι έλληνες ερασιτέχνες ψαράδες θα δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους. Τα άλλα τρία είναι η συρτή από κινούμενο σκάφος, όπου οι ψαράδες βρίσκονται σε βάρκα και κυνηγούν μεγαλύτερου μεγέθους ψάρια, το ψάρεμα κυπρίνου που γίνεται σε γλυκό νερό και οι βολές θαλασσίων βαρών. Το τελευταίο δεν γίνεται ούτε σε θαλάσσιο ούτε σε γλυκό νερό αλλά σε…χωράφι.
«Οι συμμετέχοντες ανταγωνίζονται στο ποιος θα καταφέρει να στείλει την πετονιά με τα βαρίδια μακρύτερα. Αυτό απαιτεί τόσο δύναμη όσο και τεχνική που μοιάζει αρκετά με την αντίστοιχη των ακοντιστών και των σφυροβόλων. Οι κορυφαίοι αθλητές κάνουν βολές που αγγίζουν ακόμα και τα 250 μέτρα», λέει ο κ. Ανδρέας Σωτηρόπουλος ίσως ο παλαιότερος ρέκτης του συγκεκριμένου σπορ στην Ελλάδα.
Στην Αθήνα προπονείται μαζί με άλλους χομπίστες, κυρίως στον χώρο των αλυκών της Αναβύσσου. Η εικόνα ανθρώπων με καλάμια ψαρέματος και πετονιές που εκτοξεύονται στο χώμα, πολλές φορές προκαλεί τουλάχιστον την περιέργεια των περαστικών. «Κατά καιρούς έχουμε ακούσει διάφορα, μας ρωτάνε: «τσιμπάει» και άλλα τέτοια».
Η χώρα μας θα φιλοξενήσει τη διοργάνωση τον Σεπτέμβριο του 2012 στο Αμύνταιο, οπότε οι Έλληνες ασχολούμενοι με το long casting, όπως είναι η αγγλική ονομασία, ελπίζουν πως θα γίνει κάπως πιο γνωστό το συγκεκριμένο σπορ. «Στο κάτω κάτω -και σε αντίθεση με το ψάρεμα- εδώ μετράει σχεδόν αποκλειστικά η ικανότητα»
Ενημερωθείτε για το αθλητικό ψάρεμα από το www.sport-fishing.gr
