ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΕΣ…συνείδησης ή απλά «βολεμένοι»;Αγωνίζονται για το καλό του πανεπιστημίου ή απλά το χρησιμοποιούν ως «σκαλοπάτι» για μια πολιτική καριέρα; Το σίγουρο είναι ότι, αν η Σύνοδος των Πρυτάνεων ήταν πολιτικό κόμμα, οι κκ. Γιάννης Μυλόπουλος και Θοδωρής Παπαθεοδώρου θα ήταν αναμφισβήτητα οι «δελφίνοι» του και ο κ. Θεοδόσης Πελεγρίνης,ως πιο έμπειρος, ο…αρχηγός του. Νέοι σε ηλικία οι δύο πρώτοι (ο δεύτερος δεν ξεπερνά τα 45), με προφίλ εκσυγχρονιστών αλλά και αντανακλαστικά πανεπιστημιακών «παλαιάς κοπής», δεν έχουν αφήσει τις τελευταίες ημέρες την υπουργό Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου να χαλαρώσει ούτε στιγμή.Δεν υπάρχει τηλεοπτικό κανάλι στο οποίο να μην τους βλέπεις και ραδιόφωνο όπου να μην τους ακούς.Μοιάζει να μη θέλουν να αλλάξουν πολλά και αντιμετωπίζουν σχόλια που τους προσάπτουν, ότι πιθανόν να μη θέλουν να χάσουν την εξουσία τους.Τάσσονται κατά του νεποτισμού στα δημόσια πανεπιστήμια,και οι τρεις όμως δεν απάντησαν στις απανωτές επιστολές του πρώην υφυπουργού Παιδείας κ. Ι. Πανάρετου με τις οποίες τους ζητούσε στοιχεία,διευθύνσεις και…ονόματα για την οικογενειοκρατία. Καθώς οι δύο πρώτοι διαθέτουν το χάρισμα του λόγου, δεν είναι λίγοι εκείνοι που «διαβάζουν» ιδιοτελή κίνητρα και φιλοδοξίες πίσω από την αντίθεσή τους στις αλλαγές στα πανεπιστήμια. «Κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια» απαντά ο κ. Μυλόπουλος. Τόσο αυτός όσο και ο κ. Παπαθεοδώρου λένε ότι το αξίωμα του πρύτανη είναι πολύ πιο σημαντικό από εκείνο του βουλευτή ή του υπουργού. Και οι δύο πάντως αρέσκονται να εκτίθενται διαρκώς σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις. Αν τους δώσεις μικρόφωνο και κοινό, μοιάζει να βρίσκονται στον φυσικό τους χώρο. «Είναι αυτό αγάπη για την επιστήμη;» αναρωτιούνται συνάδελφοί τους. Και καυτηριάζουν ότι αμφότεροι εξελέγησαν με βάση μια διαδικασία που έχει τραβήξει πολλά από κομματικές συμμαχίες και πελατειακές σχέσεις αλλά και «κλείνοντας» το μάτι στις φοιτητικές παρατάξεις. «Ασ΄ τον αυτόν, σύντομα θα γίνει βουλευτής» έλεγε μάλιστα στο «Βήμα» πανεπιστημιακός σχολιάζοντας τον κ. Παπαθεοδώρου.
Οι δύο πρυτάνεις, του Αριστοτελείου Θεσσαλονίκης και του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, αλλά και ο «ηγέτης» του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Θ. Πελεγρίνης αποτελούν τα κεντρικά πρόσωπα της «σταυροφορίας» των καθηγητών κατά του νέου νόμου-πλαισίου της κυβέρνησης. Τις τελευταίες ημέρες η πανεπιστημιακή κοινότητα έχει χωριστεί στα δύο. Από τη μία πλευρά, οι «μεταρρυθμιστές» που ζητούν άμεσα να γίνουν αλλαγές και από την άλλη οι «αντιρρησίες». Κύριο σημείο εκείνων που διαφωνούν με την κυβέρνηση είναι τα νέα Συμβούλια Διοίκησης στα πανεπιστήμια τα οποία και θα διορίζουν πρύτανη, κάτι που αντιμετωπίζεται ως «κόκκινη» γραμμή. Στη… γραμμή, δηλαδή, του κ. Κ.Σκανδαλίδη – «αν έρθει επίτροπος-μπάστακας εγώ θα παραιτηθώ» – οι πρυτάνεις δεν δέχονται Συμβούλια Διοίκησης που θα τους διορίζουν και θα τους παύουν με βάση την αξιολόγησή τους.
Μοιραία λοιπόν τα σχόλια: «Δεν θέλουν να χάσουν το “μαγαζάκι” τους» λένε φίλοι κι εχθροί. «Φοβούνται την αξιολόγηση αλλά και τη σύγκριση με ξένους υποψηφίους». «Βγήκαν στο αντάρτικο παρ΄ ότι “κομματικοί”». Πώς απαντούν οι ίδιοι; Δηλώνοντας ότι δεν έχουν κανέναν φόβο μπροστά στην αξιολόγηση αλλά και εκτιμώντας ότι «από Σεπτέμβριο θα βγουν μπροστά και οι φοιτητές», αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα γυρίσουμε σε εποχές 2007 και… ανένδοτου κατά του άρθρου 16. Τόσο ο κ. Θ. Παπαθεοδώρου όσο και ο κ. Μυλόπουλος προέρχονται από το ΠαΣοΚ. Ο πρώτος διετέλεσε σύμβουλος επί Ευρωπαϊκών Θεμάτων του πρώην υπουργού κ. Π. Ευθυμίου , ενώ ο δεύτερος… συμφοιτητής της υπουργού Παιδείας κυρίας Αννας Διαμαντοπούλου κατά τη δεκαετία του 1980. Από διαφορετικό πολιτικό χώρο, εκείνον της Κεντροαριστεράς, και με περισσότερη εμπειρία, ο τρίτος της «τριανδρίας» είναι ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Πελεγρίνης.
Σε επιστημονικό επίπεδο δεν μπορεί κανείς να τους προσάψει πολλά, καθώς ο πρώτος στον «πολυτεχνικό τομέα» και ο δεύτερος μεταξύ Νομικών αγωνίζονται να κατακτήσουν τον δικό τους χώρο. Ο κ. Πελεγρίνης πάλι, αν και αντιμετωπίζεται από κάποιους με μια «ελαφρότητα» λόγω της αγάπης του για το θέατρο, στον χώρο της Φιλοσοφικής Σχολής ήταν πάντα «σταρ» (έχει γράψει 25 επιστημονικά βιβλία και δύο λογοτεχνικά).
Θα μπορούσε να γίνει ισχυρό επιχείρημα υπέρ των θέσεων της κυρίας Διαμαντοπούλου το γεγονός ότι ο κ. Παπαθεοδώρου σπούδασε μεν στη Νομική της Ελλάδας αλλά έφυγε το 1986 για να συνεχίσει τις σπουδές του στη Γαλλία, όπου μετέπειτα προσελήφθη ως καθηγητής πανεπιστημίου και είχε σκοπό να μη γυρίσει ποτέ πίσω. «Η ζωή όμως τα φέρνει αλλιώς» δηλώνει τώρα. Πήρε εκπαιδευτική άδεια το 1999, ήρθε στην Ελλάδα, ενεπλάκη στην ίδρυση του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και έμεινε μόνιμα εδώ. Συνεργάστηκε με τον υπουργό Παιδείας κ. Ευθυμίου στις διαπανεπιστημιακές σχέσεις αναλαμβάνοντας την προώθηση της συνεργασίας Ελλάδας- Γαλλίας για μεταπτυχιακά προγράμματα. Ισχυρίζεται ότι δεν είναι αντίθετος με τα συμβούλια διοίκησης αλλά… είναι, καθώς διαφωνεί με την «απορρόφηση» από αυτά όλων των εξουσιών του πρύτανη και της Συγκλήτου. Γι΄ αυτό «κατηγορείται» ότι είναι μεταξύ του «καθηγητικού» κατεστημένου που δεν επιθυμεί αλλαγές, ειδικά στο γραφειοκρατικό- διοικητικό κομμάτι της ανώτατης εκπαίδευσης. Πώς και ανέλαβε ρόλο «ηγέτη» στο… συνδικαλιστικό κίνημα των πρυτάνεων; «Οι αλλαγές αυτές είναι πολύ σημαντικές και δεν μπορούμε να αφήσουμε άλλους να κάνουν τη δουλειά» δηλώνει, αντιμετωπίζοντας τις αιχμές για το πρώτο τραπέζι… πίστα που εξασφαλίζει στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων με αφορμή τον νόμοπλαίσιο και τους ψιθύρους για την «πολιτική καριέρα που τον περιμένει» .
Ο πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης οδηγεί Ηonda, εργάζεται 20 ώρες την ημέρα και έχει μονίμως ένα ακουστικό στο αφτί να αναλύει τηλεφωνικώς τα θέματα Παιδείας. Εχει διδάξει στην Αμερική και στον Καναδά και γνωρίζει το αγγλοσαξονικό μοντέλο. Του καταλογίζουν υπερβολικό πάθος που συχνά τον φέρνει επάνω από τα όρια. Δεν κρύβει ότι με την Αννα Διαμαντοπούλου υπήρξαν φίλοι καθ΄ ότι συμφοιτητές. Δεν αρνείται όμως ότι η φιλία διαλύθηκε όταν «η Αννα έδωσε τη θέση της στην υπουργό».
«Η υπουργός Παιδείας καταπνίγει την ελεύθερη έκφραση» λέει τώρα ο κ. Μυλόπουλος. «Η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα στην οποία οι κυβερνήσεις μπορούν να επιβάλλουν την πολιτική τους» τονίζει σε… σκληρό ροκ.
Δεν είναι χθεσινός. Δεν αρνείται την ύπαρξη πελατειακών σχέσεων στα πανεπιστήμια, διαφθοράς και νεποτισμού. «Η διαφθορά στο ελληνικό πανεπιστήμιο είναι όση και η διαφθορά στην ελληνική κοινωνία» αντιτείνει. «Το πρόβλημα σήμερα είναι η τραγική αυτοχρηματοδότησή μας, ειδικά στο κομμάτι της έρευνας» αναφέρει. Εξελέγη με «σημαία» την αλλαγή αλλά το έπραξε μόνο στην κατεύθυνση προσπάθειας εξεύρεσης χρημάτων. «Πρέπει να σταματήσει αυτό το καλαμπούρι με τα διαλυμένα πανεπιστήμια» λέει ο κ. Μυλόπουλος. Και δίνει μια εικόνα της αντίδρασης στον νέο νόμο λέγοντας ότι «δεν θα εφαρμοστεί ποτέ σε δημόσια πανεπιστήμια».
Από τότε που ανέλαβε πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών ο κ. Θ. Πελεγρίνης δεν σχολίασε καμία από τις απόψεις του υπουργείου Παιδείας ούτε επιθυμούσε να εμπλακεί σε θέματα πολιτικής της εκπαίδευσης. Στο ενδιάμεσο βέβαια συστρατεύθηκε και στον… αντιμνημονιακό αγώνα συνδιοργανώνοντας με τη «Σπίθα» του Μίκη Θεοδωράκη εκδήλωση στα Προπύλαια.Την τελευταία εβδομάδα όμως… «πήρε το αίμα του πίσω». Δεν άφησε γραφείο πολιτικού που να μην μπήκε για να ζητήσει υποστήριξη υπέρ των θέσεων των πρυτάνεων. Οπως τονίζει, φόβο αξιολόγησης δεν έχει, αλλά «δεν πρέπει να αλλάζουν οι νόμοι με την ταχύτητα που αλλάζουν στην Ελλάδα, ούτε κάθε υπουργός Παιδείας να έχει ως… όνειρο να καταθέσει έναν νέο νόμοπλαίσιο για τα ΑΕΙ».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
