Τα πρώτα σοβαρά προβλήματα με την καρδιά τού παρουσιάστηκαν σε ηλικία 25 ετών. Σταδιακά η κατάσταση της υγείας του επιδεινωνόταν. Οι αρρυθμίες άρχισαν να γίνονται εντονότερες και να διαρκούν περισσότερο. Στα 45 του χρόνια έβαλε βηματοδότη και τέσσερα χρόνια μετά, απινιδωτή. Πριν από τέσσερα χρόνια οι γιατροί διέγνωσαν καρδιακή ανεπάρκεια. Η λύση ήταν μία: μεταμόσχευση.

Ο 54χρονος Πέτρος Κακολύρης ζει εδώ και δύο χρόνια με νέα καρδιά. «Εννέα μήνες περίμενα σε λίστα αναμονής. Την περίοδο εκείνη ζούσα με τρία τηλέφωνα ανοιχτά 24 ώρες το 24ωρο. Επίσης, δεν μπορούσα να απομακρυνθώ τέσσερις ώρες από την Αθήνα, διότι τα μοσχεύματα δεν έχουν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Τους μήνες αυτούς, που ήμουν στη λίστα, δύο φορές με πήραν τηλέφωνο από το Νοσοκομείο. Την πρώτη φορά, έκανα τις απαιτούμενες εξετάσεις. Στη συνέχεια όμως με έδιωξαν διότι το μόσχευμα δεν ήταν κατάλληλο. Ηταν η μοναδική στιγμή που έπαθα σοκ, κρίση… Είχα προετοιμαστεί για πολλά αλλά όχι για κάτι τέτοιο. Αυτό το σενάριο δεν το είχα υπολογίσει», θυμάται.

Ο κ. Κακολύρης θεωρεί τον εαυτό του τυχερό, αφού το δεύτερο τηλεφώνημα δεν άργησε να γίνει. «Μία εβδομάδα αργότερα, μου τηλεφώνησαν από το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο για να ξαναπάω. Ηταν μεσημέρι Πέμπτης. Οταν έκλεισα το τηλέφωνο σκέφτηκα: «Ηρθε η ώρα». Ζήτησα την ευχή των δικών μου ανθρώπων και προχώρησα. Η αγωνία μου ήταν τεράστια, διότι φοβόμουν μη τυχόν αναβληθεί και πάλι η επέμβαση. Τελικά η επέμβαση έγινε, όλα πήγαν πολύ καλά και σε εννέα μέρες ήμουν στο σπίτι μου».

Η ζωή του κ. Κακολύρη άλλαξε αμέσως. «Προτού κάνω τη μεταμόσχευση, τον τελευταίο καιρό, δεν μπορούσα καλά καλά να κάνω ένα βήμα. Λαχάνιαζα με το παραμικρό. Εξαιτίας τους προβλήματός μου, αναγκάστηκα να σταματήσω το επάγγελμά μου. Σήμερα, κάνω όλες μου τις εξωτερικές δουλειές με το ποδήλατο. Το αυτοκίνητο σχεδόν το έχω εγκαταλείψει. Επίσης, είμαι πρόεδρος σε έναν πολιτιστικό σύλλογο στον οποίο είμαι υπεύθυνος και για τις εκδόσεις».

Το σημαντικότερο όμως, είναι, όπως λέει ο ίδιος, ότι «όλα είναι πλέον καλά και σε οικογενειακό επίπεδο. Οταν έχεις οικογένεια, παιδί, όπως εγώ, και αντιμετωπίζεις τόσο σοβαρό πρόβλημα υγείας», προσθέτει, «έχεις μεγάλο άγχος για το αύριο, για το τι θα ξημερώσει. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά…».

Με αφορμή την κατάθεση στη Βουλή του νομοσχεδίου του υπουργείου Υγείας για τη «Δωρεά και Μεταμόσχευση Οργάνων», ο κ. Κακολύρης, μαζί με τον κ. Ν. Καραφόλα (πρόεδρο του Συλλόγου Μεταμόσχευσης Καρδιάς και Φίλων της Μεταμόσχευσης «ΣυνεχίΖΩ»), την κυρία Ιωάννα Λεβαντίου (μέλος του ίδιου Συλλόγου) κυρία την κυρία Χριστίνα Θεοδωρίδου (γραμματέας του ΔΣ του Σωματείου Ηπατομεταμοσχευθεύντων Ελλάδος «ΗΠΑΡχω»), ανέπτυξαν τις θέσεις τους για το θέμα.

Η βασική διαφωνία τους εστιάζεται σε δύο σημεία του νομοσχεδίου. Το πρώτο αφορά την εικαζόμενη συναίνεση. «Τυχόν εφαρμογή της «εικαζόμενης» στη χώρα μας, πιθανότατα θα δημιουργήσει σημαντικές αναστολές στη διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου από τους ιατρούς των ΜΕΘ, ζήτημα που είναι κομβικό για την ανάπτυξη των μεταμοσχεύσεων. Γι αυτό και δεν πρέπει να υιοθετηθεί», τόνισαν. Επίσης, πρότειναν να αποκλειστεί η περίπτωση του «συναισθηματικού δότη». «Αυτό δυστυχώς θα απαγορεύσει έναν αριθμό ειλικρινών τέτοιων δωρεών οργάνων αλλά εάν ισχύσει το ποσοστό αθέμιτων δωρεών οργάνων θα είναι απαράδεκτο. Με την ίδια λογική η σχέση γάμου / συμβίωσης πρέπει να είναι τουλάχιστον τριών ετών ώστε να αποφεύγονται οι «λευκοί» γάμοι / συμβιώσεις», είπαν.

Συμβίωση άνω των τριών ετών
Η δωρεά οργάνων προς μεταμόσχευση, μεταξύ ατόμων που συνδέονται με το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, θα επιτρέπεται όταν η πράξη αυτή «κλείσει» τρία χρόνια.

Το σημείο αυτό άλλαξε, ουσιαστικά, στο νομοσχέδιο για τη «Δωρεά και Μεταμόσχευση Οργάνων», το οποίο έχει κατατεθεί στη Βουλή. Ειδικότερα, αναφέρεται: Η αφαίρεση οργάνων από ζώντα δότη επιτρέπεται μόνον όταν πρόκειται να γίνει μεταμόσχευση στο σύζυγό του, σε ασθενή με τον οποίο ο δότης συνδέεται με το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης άνω των 3 χρόνων, σε συγγενή μέχρι και τον τέταρτο βαθμό εξ αίματος, σε ευθεία ή πλάγια γραμμή, σε συγγενή μέχρι το δεύτερο βαθμό εξ αγχιστείας, σε πρόσωπο με το οποίο έχει προσωπική σχέση και συνδέεται συναισθηματικά.