Πίσω από τον γραφικό άνδρα της διαφήμισης, ο οποίος φαντασιώνεται ότι στέλνει τη γυναίκα του στη… μαμά της επειδή του μαγειρεύει για πολλοστή φορά μπάμιες, βρίσκεται ο ηθοποιός κ. Θανάσης Βλαβιανός. «Οχι μόνο δεν προσβάλλω τις γυναίκες μέσω του ρόλου μου,αλλά το ακριβώς αντίθετο.Προσπαθώ να σατιρίσω τον άνδρα! Αυτός ήταν και ο στόχος της ερμηνείας μου,η οποία επενδύθηκε με αρκετή υπερβολή, όπως επιβάλλει η σάτιρα. Αναλογιστείτε
Τα όρια του χιούμορ «Η εν λόγω διαφήμιση ουσιαστικά
Η ίδια ανέλαβε την πρωτοβουλία για την υποβολή της καταγγελίας στο ΕΣΡ και στο Εθνικό Συμβούλιο Επικοινωνίας. Προς στιγμήν τα δύο συμβούλια τηρούν σιγήν ιχθύος, ενώ η διαφημιζόμενη εταιρεία ήδη ανακοίνωσε τη διακοπή προβολής του σποτ, τονίζοντας ωστόσο ότι η εν λόγω απόφαση ήταν προσχεδιασμένη και δεν σχετίζεται με τις καταγγελίες.
Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι εμπνευστές και «σεναριογράφοι» τής εν λόγω διαφήμισης ήταν πέντε… γυναίκες. «Αυτό αποδεικνύει ότι το μοντέλο του αυταρχικού άνδρα ανήκει στο παρελθόν- γι΄ αυτό και μπορεί να διακωμωδηθεί από τις ίδιες τις γυναίκες. Ας μην ξεχνάμεάλλωστεότι η διαφήμιση δεν έχει ρόλο ηθικοπλαστικό. Προσπαθεί απλώς να διηγηθεί μια αστεία ιστορία μέσα σε σαράντα δευτερόλεπτα, να κεντρίσει το ενδιαφέρον του θεατή και εν τέλει να πουλήσει ένα προϊόν ή μια υπηρεσία» αναφέρει ο κ. Μιχάλης Λάιος, δημιουργικός διευθυντής της διαφημιστικής εταιρείας και προϊστάμενος της ομάδας των γυναικών που εμπνεύστηκαν το σενάριο.
Στο ίδιο πνεύμα, ο κ. Γιάννης Σκαρπέλος, αναπληρωτής καθηγητής Οπτικής Επικοινωνίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, τονίζει ότι – είτε μας αρέσει είτε όχι- ρόλος της διαφήμισης είναι να χρησιμοποιεί στερεοτυπικές εικόνες για να πουλήσει ένα προϊόν. «Στην παρακαταθήκη των στερεοτύπων και των συμβόλων του λαϊκού πολιτισμού υπάρχει ένα ευρύ φάσμα που παρουσιάζει, μέσω της καρικατούρας, διαφορετικές όψεις της πραγματικότητας. Δεν μπορούμε να απαγορεύσουμε στους διαφημιστές να το αξιοποιούν. Σε αντίθετη περίπτωση, θα τους επιβάλλαμε να διαφημίζουν μόνο “κυριολεκτικά”, όπως ο μανάβης που φωνάζει “εδώ τα ζουμερά πορτοκάλια”» τονίζει ο κ. Σκαρπέλος.
Δύο «αναγνώσεις»
Ωστόσο η «ανάγνωση» μιας διαφήμισης σε δύο επίπεδα- πρώτον, της ιστορίας που διηγείται και, δεύτερον, του συσχετισμού με τη διαφημιζόμενη υπηρεσία- δεν είναι απλή υπόθεση. «Μέχρι να φτάσεις στις “δεύτερες σκέψεις”,η πρώτηεντύπωση έχει κάνει όλη τη ζημιά. Εν προκειμένω,η “πρώτη ανάγνωση” της διαφήμισης έχει προφτάσει να δείξει τη γυναίκα ως εμπόρευμα, ως αντικείμενο. Και είναι τόσο σεξιστικό αυτό, τόσο αναχρονιστικό, που καταντά απαράδεκτο» επισημαίνει η κυρία Σούλα Παναρέτου, πρόεδρος του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας.
«Είναι αστεία, δεν προσβάλλει»
ΝΕΦΕΛΗ ΤΣΟΜΠΑΝΟΓΛΟΥ, φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής
«Είναι ξεκαρδιστική και σε καμία περίπτωση προσβλητική,καθώς η υπερβολή είναι τόσο μεγάλη που είναι φανερό ότι πρόκειται για χιούμορ.Γι΄ αυτό άλλωστε είναι αδύνατον να επηρεάσει σε συνειδητό επίπεδο έναν λογικό άνθρωπο,ούτε φυσικά να προωθήσει σεξιστικά μηνύματα,όπως την κατηγορούν».
«Σήμερα οι γυναίκες έχουν το πάνω χέρι»
ΤΑΣΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ, τεχνολόγος πολιτικός μηχανικός
«Το θέμα της διαφήμισης είναι πράγματι φαλλοκρατικό, χωρίς βέβαια αυτό να αναιρεί τον κωμικό του χαρακτήρα.Παρουσιάζει το πρότυπο του “ισχυρού άνδρα”, τη στιγμή που στην κοινωνία μας ισχύει το…αντίθετο.Οι γυναίκες έχουν πλέον το πάνω χέρι και αποτελούν τους σύγχρονους “κυνηγούς”, αντί για τους άνδρες».
«Ας αλλάξουμε κανάλι»
ΑΝΝΑ ΜΠΕΛΛΟΥ, ιδιωτική υπάλληλος
«Πρόκειται για φτηνή δραματοποίηση του κλασικού σεξιστικού αστείου“θα σε γυρίσω στη μαμάκα σου!”.
Ωστόσο,ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται απλώς για μια διαφήμιση και ας μην της προσδίδουμε μεγαλύτερη δύναμη από αυτήν που της αναλογεί. Μπορούμε να αλλάξουμε κανάλι απαξιώνοντας την ισχύ και το περιεχόμενό της».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ