Ξεκίνησε να τρέχει φορώντας τα παπούτσια της. Νο 39. Χθες το βράδυ τερμάτισε φορώντας τα παπούτσια του συζύγου της. Νο 41. Από την προηγούμενη Δευτέρα το πρωί μέχρι χθες το βράδυ, μια εβδομάδα μετά, από την Αθήνα στη Σπάρτη και από τη Σπάρτη ως τον Τύμβο του Μαραθώνα, από άσφαλτο σε χωματόδρομους και από μονοπάτια σε κατσάβραχα τα πόδια της είχαν πια πρηστεί.
Η Μαρία Πολύζου, η υπερμαραθωνοδρόμος για πρώτη (και τελευταία, όπως λέει, φορά στη ζωή της) αθλήτρια, ήπιε εκατοντάδες λίτρα νερού. Αναγκάστηκε να φορέσει δύο νούμερα μεγαλύτερο παπούτσι, από 39 σε 41, επειδή πρήστηκαν τα πόδια της. Εχασε κιλά. Κοιμήθηκε συνολικά λιγότερα από δέκα ώρες σε μια εβδομάδα. Ταλαιπωρήθηκε από πυρετό για τρεις ημέρες αλλά δεν σταμάτησε να τρέχει. Και τελικά, κατάκοπη αλλά ικανοποιημένη, στα 42 της χρόνια, κέρδισε το στοίχημα με τα ανθρώπινα όρια και τον εαυτό της. «Πήγα από τη ζωή στον θάνατο και γύρισα πίσω» είπε κάποια στιγμή στον άνδρα της που βρισκόταν εποχούμενος δίπλα της σε όλη τη διαδρομή.
Από χθες το βράδυ είναι η πρώτη γυναίκα που κατάφερε να τερματίσει τη διαδρομή που είναι γνωστή ως «άθλος του Φειδιππίδη», το διπλό «Σπάρταθλο», και περιλαμβάνει απόσταση 542 χιλιομέτρων από την Αθήνα ως τη Σπάρτη και επιστροφή με τελική κατάληξη τον Τύμβο του Μαραθώνα. « Μόλις τερματίσω θέλω να δω την κόρη μου και να κοιμηθώ » ήταν τα λόγια της βαλκανιονίκη μαραθωνοδρόμου λίγες ώρες πριν φθάσει στον σημείο του τερματισμού. Για την πρώην πρωταθλήτρια Ελλάδας στον μαραθώνιο δρόμο ήταν η πρώτη φορά που έτρεχε μεγαλύτερη απόσταση από τη διαδρομή των 42.195 μέτρων, χωρίς μάλιστα η προετοιμασία της για τον συγκεκριμένο αγώνα να είναι αυτή που απαιτείται. « Για μένα η Πολύζου είναι φαινόμενο,είναι ζήτημα να είχε κάνει δέκα προπονήσεις, το ότι κατάφερε να τερματίσει δείχνει τι αθλήτρια είναι » δηλώνει ο κ. Παναγιώτης Σκούλης, βετεράνος υπερμαραθωνοδρόμος ο ίδιος, που συνόδευε και συμβούλευε τη 42χρονη σε όλη τη διαδρομή. « Πιστεύω πως για να πετύχεις ένα τέτοιο κατόρθωμα, δεν μετρά τόσο η σωματική όσο η ψυχική προετοιμασία, στη διάρκεια του δρόμου, ταξίδεψα από τη ζωή στον θάνατο, πολλές φορές, δεν υπήρχε όμως περίπτωση να σταματήσω όσο είχα τις αισθήσεις μου. Αυτό θα συνέβαινε μόνο άμα έπεφτα σε κώμα και με μεταφέρανε οι άλλοι σε κάποιο νοσοκομείο », υπογραμμίζει η κυρία Πολύζου.
Ενα τέτοιο εγχείρημα απαιτεί ειδική διατροφή και συμπαράσταση. Ετσι την κυρία Μαρία Πολύζου συνόδευε σε όλη τη διαδρομή ένα περιπολικό της αστυνομίας καθώς και ένα βαν στο οποίο επέβαιναν ο σύζυγος και προπονητής της κ. Απόστολος Μαυρογιάννης μαζί με τον κ. Σκoύλη. Μαζί τους μετέφεραν αλμυρή και ξηρά τροφή, δεκάδες μπουκάλια ισοτονικών ποτών και νερού και ό,τι χρειάζεται για τις απαραίτητες πρώτες βοήθειες.
Πέρα από τις δεδομένες δυσκολίες η Μαρία είχε να αντιμετωπίσει και τις ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες της περασμένης εβδομάδας. « Η άσφαλτος έκαιγε,η Μαρία μού έλεγε πως είναι σαν να περπατάω πάνω σε αναμμένα μάτια κουζίνας » λέει ο κ. Μαυρογιάννης με έκδηλη την αγωνία- όταν μας μίλησε η σύζυγός του είχε να διανύσει ακόμη τα τελευταία χιλιόμετρα και δεν ήξερε τι μπορούσε να συμβεί.
Η μόνη περίπτωση κατά την οποία η Μαρία έμεινε χωρίς τροχοφόρα συνοδεία ήταν το πέρασμα του όρους Αρτεμίσιο όπου η πρόσβαση σε αυτοκίνητα είναι αδύνατη. « Ας μην έχει την εντύπωση ο κόσμος πως μπορεί κάποιος να διασχίσει αυτή την απόσταση τρέχοντας καθ΄ όλη τη διάρκεια της διαδρομής. Κατ΄ αρχάς σε πολλά σημείατου Αρτεμισίουπηγαίνεις σχεδόν μπουσουλώντας, ενώ φυσικά δεν αντέχεις και σωματικά. Επιπλέον τις βραδινές και πολύ πρωινές ώρες είναι απαραίτητος ο σκούφος και το μπουφάν ακόμα και το καλοκαίρι.Η Μαρίαως μαραθωνοδρόμος είχε τη νοοτροπία ότι είναι ντροπή να περπατάει. Μέχρι τον ισθμό της Κορίνθουείχε αναπτύξει έντονο ρυθμό.Φυσικά γρήγορα κατάλαβε πως δεν ήταν δυνατόν να συνεχίσει έτσι » τονίζει ο κ. Σκούλης.
Παρά το μεγάλο της κατόρθωμα η κυρία Μαρία Πολύζου δεν σκέφτεται να μεταπηδήσει αγωνιστικά στον χώρο των υπερμαραθώνιων διαδρομών. « Ο μόνος λόγος που το έκανα ήταν εξαιτίας της επετείου των 2.500 χρόνων από τη Μάχη του Μαραθώνα. Ηθελα να τιμήσω με αυτόν τον τρόπο τους μαραθωνομάχους και τον Φειδιππίδη, που κατά τον θρύλο έκανε πρώτος τη διαδρομή. Οι ημέρες του πρωταθλητισμού έχουν τελειώσει για μένα από το 2004, είμαι περήφανη για όσα πέτυχα, όμως για όλα τα πράγματα κάποια στιγμή ο κύκλος κλείνει», λέει η 42χρονη που θα επιστρέψει τώρα στη θέση της, στη διεύθυνση του Μουσείου της Μάχης του Μαραθώνα.
Ο «παγκόσμιος» Γιάννης Κούρος
Από τους γνωστότερους υπερμαραθωνοδρόμους παγκοσμίως ο συμπατριώτης μας Γιάννης Κούρος, ο οποίος από το 1990 ζει στην Αυστραλία, δεν έχει τρέξει μόνο στον δρόμο του Φειδιππίδη αλλά τον έχει υποδυθεί και σε ταινία με θέμα την ιστορία του αγωνίσματος του μαραθωνίου δρόμου. Εγινε παγκοσμίως γνωστός με τη νίκη του στο «Σπάρταθλο» το 1984, και το παγκόσμιο ρεκόρ που σημείωσε την επόμενη χρονιά στον υπερμαραθώνιο Σίδνεϊ- Μελβούρνη τερματίζοντας σε 5 ημέρες, 5 ώρες και 7 λεπτά. Κατέχει 134 παγκόσμια ρεκόρ στις πολύ μεγάλες αποστάσεις.
Στα χνάρια του Φειδιππίδη
Ο δρόμος που διένυσε ο Φειδιππίδης 2.500 χρόνια πριν υπαγορεύτηκε από τις… πολιτικές σκοπιμότητες της εποχής. «Πρόκειται για έναν αρχαίο στρατιωτικό δρόμοπου περιγράφεται από τον Ηρόδοτο και τον Παυσανία. Δεν πρόκειται όμως για τη συντομότερη και την ευκολότερη διαδρομή. Αυτή περνάει μέσα από την Αργολίδα. Εκείνη την εποχή όμωςτο Αργος υποστήριζε τους Πέρσες στη διαμάχη με τις ελληνικές πόλεις-κράτη. Ετσι ο Φειδιππίδης δεν θα μπορούσε να περάσει μέσα από εχθρικό έδαφος», επισημαίνει ο κ. Σκούλης, εξηγώντας γιατί η Μαρία Πολύζου και γενικά οι διαγωνιζόμενοι στον μεγάλο μαραθώνιο του διπλού «Σπάρταθλου» ακολουθούν τη συγκεκριμένη διαδρομή παρακάμπτοντας το Αργος.
